Σχετικά με την επικείμενη συγκρότηση Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ
Δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να περιγράψουμε τι βιώνει ο ελληνικός λαός στην αποικία χρέους (ούτε το χαρακτηρισμό «αναδυόμενη οικονομία» δεν δέχεται η Wall Street Journal) που λέγεται Ελλάδα. Ειδικά οι νέοι, είτε σπουδάζουν, είτε δουλεύουν, είτε κάθονται άνεργοι σπίτι με τους γονείς, θα έλεγε κανείς πολύ απλά ότι αποτελούν μια γενιά χωρίς μέλλον. Παράλληλα, κινδυνεύουν να βρεθούν και χωρίς τόπο όταν εξωθούνται να μεταναστεύσουν μήπως και καταφέρουν να ζήσουν με αξιοπρέπεια, όταν στη χώρα τους οι λέξεις μόρφωση, υγεία, παραγωγή, πολιτισμός, δε φαντάζουν γνώριμες και η διάλυση της κοινωνίας προχωρά με δραματικούς ρυθμούς.
Η νεολαία, ενώ βιώνει τη μοναξιά και τα αδιέξοδά της, έχει διάθεση να κάνει πράγματα, δεν θέλει να ζήσει σαν παράσιτο. Η ανάγκη δημιουργικότητας και συμμετοχής, η ανάγκη να κάνει κάτι ουσιαστικό και να αρνηθεί την απόρριψη και την αίσθηση ότι είναι άχρηστη, εμφανίζεται ή πιέζει για να εκφραστεί μέσα σε αναρίθμητες εκδηλώσεις της ζωής.
Μαζί και μια βουβή απελπισία, διαμαρτυρία που μοιάζει με απάθεια. Όσοι εύκολα την κριτικάρουν δεν καταλαβαίνουν ή ξεχνούν ότι η νεολαία συμμετείχε σε όλα τα μεγάλα κινήματα των τελευταίων ετών (από τον Δεκέμβρη ώς τις Πλατείες και τις παρελάσεις), ενώ στις εκλογές του 2012 ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε πρώτο κόμμα στη νεολαία.
Από τότε όμως ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να καταπιαστεί με το ζήτημα της νεολαίας, να φροντίσει να αποκτήσει πολιτική γι’ αυτήν ώστε να βοηθήσει στη διαμόρφωση της νεολαίας και της κοινωνίας σε σώμα, σε υποκείμενο μεγάλων αλλαγών, βολεύτηκε σε έναν ιδιότυπο διπολισμό. Αρκέστηκε, εν πολλοίς, σε επικοινωνιακή πολιτική και μπήκε σε μια περίοδο συνεχών εκλογών (για Συνδιάσκεψη, Συνέδριο, όργανα κ.λπ.), ενώ είχαμε και την εμφάνιση του διφυούς ή πλέον τριφυούς κόμματος.
Την προηγούμενη περίοδο, τη ζωή του κόμματος περισσότερο απασχολούσε ποιος μηχανισμός θα έχει το συσχετισμό, ποιος θα αποκτήσει τον έλεγχο του κόμματος. Τα μέλη, και ιδιαίτερα τα καινούργια, παραγκωνίζονταν, χρειάζονταν μόνο για να ψηφίζουν στις διάφορες εσωκομματικές εκλογές. Ουσιαστική πολιτική λειτουργία δεν υπήρχε, ενώ αρκούσαν «λίγοι και καλοί» για να βγαίνει η «καθημερινή δουλειά».
Τι γίνεται και τι έπρεπε να γίνει για τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ
Εξαίρεση σε αυτήν την κατάσταση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει και η νεολαία του κόμματος που είναι αυτήν τη στιγμή περίπου το 1/20(!) των μελών του και ταλανίζεται το τελευταίο διάστημα από τη μεταφερόμενη έντονη διαπάλη δύο τάσεων της κύριας συνιστώσας της, της Νεολαίας Συνασπισμού.
Ενώ το καλοκαίρι αποφασίστηκε στο Συνέδριο η ίδρυση αυτόνομης Νεολαίας εντός του 2013:
1. Το ζήτημα της διαμόρφωσης πολιτικής για τη νεολαία υποτιμήθηκε. Καμιά συζήτηση στην Κεντρική Επιτροπή (δεν θα έπρεπε, για παράδειγμα, να κάνει έστω μία συνεδρίαση αποκλειστικά γι’ αυτό το σοβαρότατο θέμα;) και στην Πολιτική Γραμματεία, κανένα σχέδιο για τη σύνδεση με τους χώρους της νεολαίας. Έφτασε τέλος Οκτώβρη για να επισημανθεί το «κάθισμα» στη νεολαία και να αναδειχθεί η επιτακτικότητα της ανάγκης δημιουργίας οργανωτικών δομών που θα μπορούσαν να λύσουν το πρόβλημα. Πώς, όμως, θα λυθεί το ζήτημα της νεολαίας με οργανωτικούς πρώτιστα όρους, όταν δεν έχει υπάρξει επεξεργασία στρατηγικής για την απεύθυνση στους μαθητές, στους φοιτητές και στους νέους επισφαλώς εργαζόμενους και ανέργους;
2. Ανατέθηκε, πρόχειρα και βιαστικά, στο άτυπο Συντονιστικό των Νέων ΣΥΡΙΖΑ να προετοιμαστεί μια Πανελλαδική Συνδιάσκεψη ίδρυσης αυτόνομης οργανωτικά Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ένα μήνα, με fast track διαδικασίες, για να εκλεγούν όργανα (με μέτρο, λίστες κ.λπ.) μέχρι το Ιδρυτικό της Συνέδριο που υπολογίζεται να διεξαχθεί σε ένα χρόνο από τώρα. Καμία μέριμνα να δοθεί μια λύση στην παραλυτική κατάσταση της Νεολαίας λόγω της διαπάλης που προαναφέρθηκε, η οποία αναμένεται να πάρει τη μορφή πραγματικής μάχης εκλογής αντιπροσώπων για έναν καλύτερο συσχετισμό στο Κεντρικό Όργανο της Νεολαίας. Άραγε, με τον όποιο νέο συσχετισμό, θα λυθεί το πρόβλημα της μη λειτουργίας, των «από τα πάνω» συνεννοήσεων, της μη συμμετοχής πλατιών στρωμάτων νεολαίας στις διαδικασίες του ΣΥΡΙΖΑ;
3. Η φυσιογνωμία της αυτόνομης Νεολαίας με τους όρους που συζητιέται δεν διαφέρει πολύ από αυτήν που αντιπροσωπεύουν, για παράδειγμα, τα ΕΑΑΚ στα ελληνικά Πανεπιστήμια και μάλιστα με μια κάποια, σχετική πάντα, μαζικότητα.
Εδώ αναρωτιέται κανείς: Υπάρχει η πρόθεση να φτιαχτεί η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, της Αριστεράς που ο λαός ανέδειξε σε αξιωματική αντιπολίτευση, με στόχο την οικονομική, πολιτική και κοινωνική διέξοδο της χώρας; Ή θα φτιαχτεί ακόμα μία αριστερή οργάνωση νεολαίας, με έλλειψη κάθε σχέσης με τους νέους εκτός πανεπιστημίου, που κουβαλάει τις συνήθειες της «πολιτικοποίησης» κάποιων οργανωμένων «μικρόκοσμων»; Ή ακόμα και μια οργάνωση – «φυτώριο στελεχών» για το κόμμα, ώστε να παίξουν ρόλο στα πράγματα που θα προκύψουν;
Υπάρχει λόγος ύπαρξης μιας τέτοιας Νεολαίας ή το ζήτημα είναι να φτιαχτεί στα γρήγορα μια αυτόνομη δομή για να προστεθεί σε ένα συσχετισμό του κόμματος;
Τέθηκε στην Πολιτική Γραμματεία του κόμματος η πρόταση για μια ανοιχτή, στη βάση των νέων ανθρώπων του κόμματος, διαδικασία διαμόρφωσης χωρίς μάχες συσχετισμών, αντιπροσώπων και λίστες, για μια μεγάλη καμπάνια απεύθυνσης στη νεολαία. Καταρχάς για να ακούσουμε τη νεολαία, να μάθουμε από αυτήν. Να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή είναι το υποκείμενο αλλαγής. Με μια τέτοια διαδικασία θα δινόταν η δυνατότητα μαζικοποίησης και πολλαπλασιασμού των μελών (θα μπορούσε να φτάσει τουλάχιστον 6-7.000 μέλη σε μια πρώτη μόνο φάση), αλλά και ποιοτικής αναβάθμισης, ώστε να οδηγούμασταν στο Ιδρυτικό Συνέδριο σε ένα χρόνο, με άλλα μυαλά, με μαζική αντίληψη και διαφορετικές προτεραιότητες από ό,τι σήμερα.
Παρ’ όλα αυτά, η διαδικασία συνεχίστηκε όπως είχε προαποφασιστεί.
Για να μιλήσουμε σοβαρά
Σήμερα αναβλύζει από παντού η ανάγκη η νεολαία να συσπειρωθεί σε έναν αγώνα για την αξιοπρέπεια, το παρόν και το μέλλον. Το πιο ζωντανό κομμάτι της πληττόμενης κοινωνίας πρέπει να βρει τη θέση του σε ένα πολύμορφο πολιτικό ρεύμα διεξόδου της χώρας. Ένα ρεύμα διεξόδου και ανοικοδόμησης της χώρας και της κοινωνίας, ένα ρεύμα που θα οδηγήσει σε μια νέα δημοκρατική, λαϊκή μεταπολίτευση όπως έχει τεθεί και από τις συνεδριακές αποφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά δεν θα είναι αποτέλεσμα απλώς ενός ποσοστού, ενός κόμματος ή ενός ηγέτη. Είναι υπόθεση ενός λαού με όραμα, πρόγραμμα και ελπίδα. Χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ να αναδειχθεί σήμερα και τώρα, μέσα στη νεολαία, ως η δύναμη που βρίσκεται πιο κοντά στο να εκφράσει πολιτικά το κοινωνικό αίτημα για απεγκλωβισμό από την πορεία καταστροφής που βιώνουμε, να βοηθήσει στη σπονδύλωση της κατακερματισμένης και αδιαμόρφωτης κοινωνίας που πλήττεται.
Για να γίνουν όμως όλα αυτά πρέπει να ξεκινήσουμε από το σπίτι μας – Από τον ΣΥΡΙΖΑ
Χρειάζεται να πάρει την πρωτοβουλία ένα κίνημα των μελών και των φίλων του ΣΥΡΙΖΑ που θα απαιτήσει «να πάμε αλλιώς», που θα παίξει ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ των μελών, ενός κόμματος-κινήματος που μαζί με το λαό και το μαζικό λαϊκό κίνημα, θα οδηγήσει τη χώρα στην απελευθέρωση από τον τροϊκανό-μνημονιακό ζυγό. Ανοίγοντας έτσι το δρόμο για μια ανώτερη κοινωνική οργάνωση, μέσα από τη συνεύρεση των ιδεών για το σοσιαλισμό του 21ου αιώνα με τον σημερινό αγώνα μιας νεολαίας κι ενός ολόκληρου λαού για πραγματική δημοκρατία και κοινωνική χειραφέτηση.
Η ενεργοποίηση του «λαού του ΣΥΡΙΖΑ» είναι αναγκαία σήμερα όσο ποτέ για να πει:
ΟΧΙ σε ό,τι σπρώχνει τον ΣΥΡΙΖΑ να μοιάσει στο σάπιο πολιτικό σύστημα που διαμορφώθηκε μεταπολιτευτικά και κατέληξε να δέσει τη χώρα στο άρμα των μνημονίων.
ΟΧΙ στην επιφανειακότητα και στην ευκολία.
ΝΑΙ σε μια σοβαρή στάση για τη διαμόρφωση άποψης και σχεδίου με βάθος.
ΝΑΙ στη δημιουργία ουσιαστικής σχέσης με τον κόσμο, στην αντιμετώπισή του όχι ως μελλοντικού ψηφοφόρου, αλλά ως συνδιαμορφωτή ενός κοινού μέλλοντος.
ΝΑΙ στη δέσμευση «Είμαστε ό,τι κάνουμε και όχι ό,τι λέμε».
Στη fast track διαδικασία συγκρότησης αυτόνομης Νεολαίας που εξελίσσεται τις τελευταίες μέρες, θα είμαστε παρατηρητές.
Όχι γιατί φυγομαχούμε.
Όχι γιατί δεν γίνονται όλα «ακριβώς όπως θέλουμε».
Με αυτή μας τη στάση φιλοδοξούμε να στείλουμε ένα μήνυμα που απευθύνεται σε όλα τα πλάτη και μήκη του κόμματος.
Διατηρούμε την ιδιότητα του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ, όπως καταστατικά δικαιούμαστε, και θα αγωνιστούμε να αποκτήσει ο ίδιος πολιτική για τη νεολαία ώστε να μπορέσει να παίξει τον ιστορικό του ρόλο.
Θα είμαστε στην εμπροσθοφυλακή ενός δύσκολου και μακροχρόνιου αγώνα που ο λαός και η χώρα έχουν ανάγκη.
Πραγματικά ευχόμαστε το εγχείρημα της συγκρότησης Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ να πετύχει. Θα κάνουμε τότε την αυτοκριτική μας και θα αλλάξουμε την επιλογή μας.
Για την ώρα έχουμε πολλή δουλειά, οπότε τέρμα τα λόγια.
Οι πράξεις μας λένε πάντα περισσότερα.
Οι νέοι/νέες, μέλη του ΣΥΡΙΖΑ:
Κατσαρού Έλενα, Αθήνα
Μαυρόματος Αντώνης, Αθήνα
Χρήστου Βαγγέλης, Αθήνα
Συράκου Ελένη, Πειραιάς
Γκάζης Δημήτρης, Θεσσαλονίκη
Κάκκος Γιώργος, Πάτρα
Αδαμόπουλος Τίμος, Λάρισα
Χάμψας Δημήτρης, Ηράκλειο
Προβιάς Χρήστος, Βόλος
Σουγκλάκος Χρήστος, Γιάννενα
Σωτηριάδης Φοίβος, Ξάνθη
Βλαχάκης Άρης, Χανιά
Ντουσάκη Αγγελική, Ρέθυμνο
Παππά Ελένη, Άρτα
Μπασκουρέλος Κώστας, Σπάρτη
