Της Αριάδνης Αλαβάνου.
Με το ψήφισμα 1973, το Συμβούλιο Ασφαλείας (Σ.Α.) του ΟΗΕ αποφάσισε -10 υπέρ, 5 αποχές (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Γερμανία)- να επιβάλει ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στον εναέριο χώρο της Λιβύης και να λάβει «όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας των αμάχων και των περιοχών που κατοικούνται από αμάχους και βρίσκονται υπό την απειλή επίθεσης… περιλαμβανομένης της Βεγγάζης, εξαιρώντας ξένες δυνάμεις κατοχής οποιασδήποτε μορφής σε οποιοδήποτε τμήμα του λιβυκού εδάφους» (σημείο 4 του ψηφίσματος).
Αυτό είναι πόλεμος με όλα τα μέσα πλην χερσαίων δυνάμεων. Θα πληγούν από αέρος ή από θαλασσης εγκαταστάσεις του κανταφικού καθεστώτος που βρίσκονται και σε κατοικημένες περιοχές πράγμα που σημαίνει απώλειες αμάχων στο όνομα της «προστασίας των αμάχων».
Είναι προφανές ότι τα κίνητρα της στρατιωτικής επέμβασης ουδεμία σχέση έχουν με βοήθεια προς τους εξεγερμένους. Ένα μήνα τώρα, οι Δυτικοί δεν φρόντισαν ούτε για την αναγκαία ανθρωπιστική βοήθεια –νερό, ιατρικές προμήθειες, τρόφιμα, εκκένωση Λίβυων προσφύγων και μεταναστών, ενώ έσπευσαν να εκκενώσουν τους δικούς τους. Άργησαν να παγώσουν τα περιουσιακά στοιχεία του καθεστώτος, να σταματήσουν τις εξαγωγές όπλων. Δεν παρεμπόδισαν τις επικοινωνίες του Καντάφι για να ανακόψουν τις επιθέσεις των στρατιωτών του. Απέρριψαν μεσολαβήσεις, όπως αυτή των λατινοαμερικανικών χωρών, που ακόμη κι αν δεν τελεσφορούσαν μπορεί να οδηγούσαν σε διαφορετική εξέλιξη. Απέκλεισαν τακτικές εύσχημης εξόδου του Καντάφι, τον ώθησαν στη μέχρι τελικής πτώσεως μάχη, με τρομερές απώλειες ανθρώπινων ζωών και ποιος ξέρει με τι συνέπειες στο εξής. Και ανάγκασαν τους εξεγερμένους να αλλάξουν θέση και να ζητήσουν τη ζώνη απαγόρευσης πτήσεων.
Τα κίνητρα της επέμβασης είναι ποικίλα. Φθηνό λιβυκό πετρέλαιο και οι προχθεσινές δηλώσεις του Καντάφι ότι το πάρτι τέλειωσε για τις εταιρίες των ΗΠΑ και της Ε.Ε., πλην των γερμανικών, ότι θα παραχωρήσει άδειες εκμετάλλευσης στη Ρωσία και στην Κίνα. Ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην αφρικανική ήπειρο (ΗΠΑ-Κίνα-Γαλλία) για κατάκτηση θέσεων. Ανακοπή του κύματος προσφύγων από την υστερικά ξενόφοβη και αντιμεταναστευτική Ε.Ε.
Ποιοι κερδίζουν από την επέμβαση: Ε.Ε., αγγλοαμερικανικές «αδελφές» του πετρελαίου, Γουόλ Στριτ με τα δισ. δολάρια κατασχεμένων λιβυκών περιουσιακών στοιχείων σε τράπεζες, πολεμικές βιομηχανίες.
Η Δύση μέσα σε μία δεκαετία ανοίγει τρίτο επίσημο πολεμικό μέτωπο, αυτή τη φορά στη Β. Αφρική, στο οποίο αναπόφευκτα εμπλέκεται και η αμερικανική βάση στη Σούδα. Οι επιπτώσεις είναι απρόβλεπτες, ο Καντάφι απειλεί με αντίποινα, όπως ότι θα πλήττει, όπου μπορεί, κάθε μέσο των δυνάμεων που συμμετέχουν στη στρατιωτική επέμβαση. Η εθελόδουλη κυβέρνηση Παπανδρέου ούτε μπορεί πλέον ούτε θέλει να αντιδράσει στην εμπλοκή της Ελλάδας. Ένας λόγος παραπάνω για να πάρει δρόμο.
Τα κίνητρα της επέμβασης είναι ποικίλα. Φθηνό λιβυκό πετρέλαιο και οι προχθεσινές δηλώσεις του Καντάφι ότι το πάρτι τέλειωσε για τις εταιρίες των ΗΠΑ και της Ε.Ε., πλην των γερμανικών, ότι θα παραχωρήσει άδειες εκμετάλλευσης στη Ρωσία και στην Κίνα. Ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην αφρικανική ήπειρο (ΗΠΑ-Κίνα-Γαλλία) για κατάκτηση θέσεων. Ανακοπή του κύματος προσφύγων από την υστερικά ξενόφοβη και αντιμεταναστευτική Ε.Ε.
Ποιοι κερδίζουν από την επέμβαση: Ε.Ε., αγγλοαμερικανικές «αδελφές» του πετρελαίου, Γουόλ Στριτ με τα δισ. δολάρια κατασχεμένων λιβυκών περιουσιακών στοιχείων σε τράπεζες, πολεμικές βιομηχανίες.
Η Δύση μέσα σε μία δεκαετία ανοίγει τρίτο επίσημο πολεμικό μέτωπο, αυτή τη φορά στη Β. Αφρική, στο οποίο αναπόφευκτα εμπλέκεται και η αμερικανική βάση στη Σούδα. Οι επιπτώσεις είναι απρόβλεπτες, ο Καντάφι απειλεί με αντίποινα, όπως ότι θα πλήττει, όπου μπορεί, κάθε μέσο των δυνάμεων που συμμετέχουν στη στρατιωτική επέμβαση. Η εθελόδουλη κυβέρνηση Παπανδρέου ούτε μπορεί πλέον ούτε θέλει να αντιδράσει στην εμπλοκή της Ελλάδας. Ένας λόγος παραπάνω για να πάρει δρόμο.
Σχόλια
