Δεν ξέρω πόσες πρόβες έκαναν, αλλά η άρχουσα τάξη, παγκοσμίως, βρίσκεται σε απόλυτο συντονισμό καθώς από παντού ξεχειλίζει η αλαζονεία της εξουσίας τους, καμουφλαρισμένη επιτυχώς όμως με εσάνς από πολυκαιρισμένη ευαισθησία και πλημμυρισμένη από λυρισμό «Nothing to kill or die for and no religion, too».
Όπου εξουσία μπορεί να είναι ο Μπάιντεν ή ο Πούτιν, ο Σολτς, ο Πέτσας, ο Πορτοσάλτε. Σημειολογικά, εξουσία μπορεί να είναι ακόμα και ο πρόεδρος ενός σωματείου, αφού κι αυτός ο δόλιος ευθυγραμμίζεται με τους ηγεμόνες του. Προκειμένου, δε, να δείξει την αμέριστη υπακοή του, νομιμοποιεί κάθε επιταγή τους, κόντρα στο θεσμικό ρόλο του… Ποιος ξέρει, ίσως κάπου να περισσέψει και γι’ αυτόν ένας καλός λόγος, ένα πολλά υποσχόμενο πατ-πατ στην πλάτη…
Παρ’ όλα αυτά, πίσω από τις κουίντες, τα πράγματα είναι αληθινά, αδυσώπητα και κυρίως τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα – πολύ μπροστά από τη δική μας, η σκέψη τους.
Ο Πέτσας, ας πούμε, ισχυρίστηκε τελευταία και με απίστευτο θράσος ότι δεν θα γίνουν εκλογές το 2022 γιατί αυτή η εξ-ουρανού-ακρίβεια-πώς-προέκυψε-δεν-ξέρουμε, κάνει κακό στην κυβέρνηση και το αποτέλεσμα των εκλογών δεν θα είναι ευνοϊκό για τη θεϊκή, κατ’ άλλα, Ν.Δ. Τα είπε τσεκουράτα ο Πέτσας και απάντηση δεν πήρε.
Ο Σολτς, πριν από λίγες μέρες, σε ερώτηση δημοσιογράφου «εάν κλείσει η Ρωσία τις στρόφιγγες φυσικού αερίου και πετρελαίου;» η απάντησή του ήταν επική: «Υπάρχουν συμφωνίες και θα τηρηθούν». Μάλλον κανείς δεν ρώτησε τον θεματοφύλακα της τάξης και της ηθικής για την καταπάτηση της Συμφωνίας του Πότσνταμ.
Ο Μπάιντεν δάκρυσε για τα αθώα θύματα της Ουκρανίας, για τα παιδιά, για τους πρόσφυγες. Ο Μπάιντεν, ο εισηγητής των βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας. Γιατί είναι γνωστό πως η Γιουγκοσλαβία είναι μια αχανής έρημος, ακατοίκητη, χωρίς πολιτισμό, χωρίς παιδιά.
Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνουμε, αδέρφια;
