Συνεχίζεται εδώ και δύο εβδομάδες το άρπαγμα μεταξύ των δύο φραξιών της στρατιωτικής χούντας του Σουδάν, αλλά και των ξένων δυνάμεων που βρίσκονται πίσω τους*. Οι μάχες διεξάγονται ανελέητα στις πλάτες του άμαχου πληθυσμού, με βαρύτατο τίμημα: επισήμως περίπου 600 νεκροί και πάνω από 4.000 σοβαρά τραυματισμένοι. Διακόπτονται για λίγο όχι για να σωθούν οι Σουδανοί, που θεωρούνται παιδιά ενός κατώτερου θεού, αλλά μόνο για να περάσουν τα κονβόι που εκκενώνουν τους ξένους υπηκόους: «Είδαμε πολυάριθμες δηλώσεις εκεχειρίας, και μη τήρησής της. Είδαμε πως τα πυρά σταματούν αποκλειστικά για να διασφαλιστεί το δικαίωμα των ξένων αποστολών να εκκενώσουν κάποιους από τους πολίτες τους, ενώ οι επανειλημμένες εκκλήσεις και παρακλήσεις για τον καθορισμό ασφαλών οδών για την ανθρωπιστική βοήθεια και την εκκένωση των εγκλωβισμένων Σουδανών πολιτών αγνοούνται απ’ όλους», γράφει χαρακτηριστικά σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το Σουδανικό Κ.Κ.
ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΟΜΜΑ καταγγέλλει πως στόχος της σύρραξης, που υποδαυλίζεται και από εξωτερικούς παράγοντες, είναι «να πνίξουν τη χώρα σε θάλασσες αίματος, να περάσουν σχέδια για τον έλεγχο των πόρων και του πλούτου της, ώστε να απωλέσει πλήρως την κυριαρχία και την ενότητά της και να διαιωνίσει την εξάρτησή της από περιφερειακούς και διεθνείς άξονες». Γι’ αυτό, συνεχίζει, «καλούμε τη διεθνή κοινότητα να σεβαστεί την κυριαρχία του σουδανικού κράτους και προειδοποιούμε τις γειτονικές χώρες και άλλους να μην παρεμβαίνουν στις εσωτερικές του υποθέσεις… Οι προσπάθειές μας κλιμακώνονται βήμα προς βήμα, μέχρι να νικήσουμε μια για πάντα τους εμπόρους του πολέμου». Εάν κάποιος πάρει υπόψη του ότι εδώ και πολλά χρόνια το πάμφτωχο –αν και πάμπλουτο σε πρώτες ύλες– Σουδάν αποτελεί πεδίο που διεκδικείται από αντιμαχόμενα διεθνή και περιφερειακά μπλοκ, η τοποθέτηση αυτή βρίσκει το πλήρες νόημά της. Πόσο μάλλον που όλα αυτά τα μπλοκ (με άλλα λόγια, όχι μόνο το Δυτικό…) «παίζουν» πότε με τον ένα και πότε με τον άλλο ντόπιο δικτάτορα, πολέμαρχο ή/και ολιγάρχη, αδιαφορώντας κυνικά για την επιβίωση και τα δικαιώματα του λαού αυτής της χώρας.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ευρύτερη υπόθεση: η αιματοχυσία στο Σουδάν να αποτελεί μία μόνο από τις χαοτικές αντεπιθέσεις των ΗΠΑ και των συμμάχων τους με σκοπό να ανακόψουν τη διείσδυση των στρατηγικών αντιπάλων τους –πρωτίστως της Κίνας και της Ρωσίας– σε κρίσιμες περιοχές. Απ’ αυτή την οπτική, το Σουδάν δεν είναι η μοναδική πρόσφατη περίπτωση: αναζωπύρωση επιδιώκεται για παράδειγμα και στο υπογάστριο της Ρωσίας, μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Στην πραγματικότητα η πρόκληση ασφυξίας στους Αρμένιους που παραμένουν στον αποκομμένο πλέον, μετά τη στρατιωτική ήττα της Αρμενίας το 2020, θύλακα του Αρτσάχ/Ναγκόρνο Καραμπάχ, έχει ξεκινήσει από τον προηγούμενο χρόνο: Αζέροι «οικολόγοι»-ενεργούμενα του δικτάτορα Αλίεφ εμποδίζουν τη διέλευση Αρμενίων από τον διάδρομο του Λατσίν –τη μοναδική δίοδο μεταξύ του αποκομμένου Αρτσάχ και της καθαυτό Αρμενίας– με αιτιολογία την… καταστροφή του περιβάλλοντος.
ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ο αζέρικος στρατός εγκατέστησε και επισήμως φυλάκια ελέγχου στον εν λόγω διάδρομο, ενώ αμέσως μετά απέκλεισε και τέσσερα αρμένικα χωριά κοντά στην πόλη Σούσα, με αποτέλεσμα την οργισμένη αντίδραση της Αρμενίας. Αλλά η τελευταία είναι αδύναμη και προσπαθεί να ελιχθεί μεταξύ Ρώσων και Δυτικών, επιζητώντας και από τις δύο πλευρές μια προστασία που παραμένει φραστική. Η Μόσχα βέβαια, βλέποντας την επανενεργοποίηση Δυτικών δακτύλων στην άμεση γειτονιά της (ενδεικτικό το ταξίδι της Γαλλίδας ΥΠΕΞ στο Μπακού, εκμεταλλευόμενο την επικέντρωση της Ρωσίας στο ουκρανικό μέτωπο), έσπευσε προχθές να αντικαταστήσει τον επικεφαλής των Ρώσων «κυανόκρανων» με τον έμπειρο υπαρχηγό του ρωσικού ΓΕΣ. Γεγονός είναι ότι και σ’ αυτήν την περιοχή ανακινείται η ένταση ως αντιπερισπασμός προς τη Ρωσία, δίχως οι «ξένοι παράγοντες» να γνωρίζουν ή να νοιάζονται –όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Σουδάν– για το πόσο μεγάλη αιματοχυσία μπορεί να προκληθεί. Ή, ακόμη χειρότερα, για το τι θα συμβεί εάν εμπλακούν και άλλοι περιφερειακοί παράγοντες: στην περίπτωση, για παράδειγμα, που η δικτατορία του Αλίεφ αποφασίσει (πιθανά και με έξωθεν ενθάρρυνση) ότι ήρθε η ώρα να υποκινήσει και τον «αλυτρωτισμό» της αζέρικης μειονότητας του Ιράν…
