Η δολοφονία του 17χρονου Χ. Μιχαλόπουλου από αστυνομικό της ΟΠΚΕ στο Λεοντάρι Βοιωτίας έρχεται να προστεθεί σε αυτές των Ν. Σαμπάνη (2021) και Κ. Φραγκούλη (2022). Ο 17χρονος μαθητής Λυκείου οδηγούσε ένα αμάξι το οποίο δεν σταμάτησε σε μπλόκο της ΕΛΑΣ και έπειτα από καταδίωξη, αφού το αυτοκίνητο είχε ακινητοποιηθεί από το τζιπ της ΟΠΚΕ, ο αστυνομικός έσπασε το τζάμι του αμαξιού και δολοφόνησε εν ψυχρώ τον άτυχο νεαρό Ρομά. Παρά την αρχική ανακοίνωση της ΕΛΑΣ που έκανε λόγο για διαπληκτισμό και εκπυρσοκρότηση του όπλου, βίντεο από τη στιγμή του πυροβολισμού όχι μόνο διαψεύδει το ανακοινωθέν αλλά αποδεικνύει πως από τη στιγμή που ο αστυμονικός ζήτησε να ακινητοποιηθεί το αυτοκίνητο μέχρι να σπάσει το τζάμι και να πυροβολήσει πέρασαν μόλις εφτά δευτερόλεπτα. Ο ελάχιστος χρόνος που μεσολάβησε μέχρι τον πυροβολισμό και η απελπισία των υπόλοιπων επιβατών που ακούγονται στο βίντεο που έχει δημοσιευθεί, φανερώνουν όχι μόνο ότι δεν υπήρξε διαπληκτισμός αλλά και ότι δεν εφαρμόστηκε κανένα απολύτως πρωτόκολλο, δεν υπήρξε καμία προειδοποίηση προς τον νεαρό.
Το εξοργιστικό μοτίβο των δολοφονιών Ρομά από αστυνομικούς δεν είναι το μόνο «κατόρθωμα» της ΕΛΑΣ τα τελευταία χρόνια. Από υποθέσεις μαστροπείας, βιασμών σε αστυνομικά τμήματα, την greek mafia, τον βασανισμό ανθρώπων στη ΓΑΔΑ, τη δολοφονία του Κ. Μανιουδάκη στα Χανιά και βέβαια τις δολοφονίες των τριών Ρομά, η λίστα είναι μεγάλη και σε καμία περίπτωση δεν είναι ενδελεχής. Είναι προφανές ότι κάτι πάει πολύ στραβά με τον θεσμό της Αστυνομίας στην Ελλάδα. Από τη μια είναι ο κατασταλτικός της ρόλος, που είναι και ο μόνος για τον οποίο ενδιαφέρονται οι εκάστοτε κυβερνώντες. Η μόνιμα βίαιη και συχνά βάναυση στάση της αστυνομίας απέναντι σε κάθε υποψία διαμαρτυρίας αποτελεί ιστορικό χαρακτηριστικό της που σε στιγμές μεγάλων λαϊκών αντιστάσεων όπως το Πολυτεχνείο ή οι αντιμνημονιακοί αγώνες αποκτά μεγάλες διαστάσεις, ενώ σήμερα αποτυπώνεται κυρίως μέσω του τραμπουκισμού, της ρατσιστικής και αντινεολαϊστικης βίας και της άσκησης σαδιστικού τύπου εξουσίας επάνω στους πιο αδύναμους και αποκλεισμένους. Εδώ και χρόνια άλλωστε οι αστυνομικοί φανερώνουν μένος και συμπεριφέρονται με άθλιο τρόπο στους συλληφθέντες σε πορείες ειδικά αν είναι νέοι, γυναίκες ή μετανάστες. Από την άλλη όμως είναι όλα όσα προαναφέρθηκαν που φανερώνουν τη βαθιά συστημική διαφθορά της ΕΛΑΣ. Αυτή έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις που φτάνει στο φως της δημοσιότητας παρά τις απόπειρες να κουκουλωθεί. Μάλιστα το πόσο εμπεδωμένη είναι αυτή η διάσταση φαίνεται και από τις επαναλαμβανόμενες δημόσιες δηλώσεις του Μπαλάσκα που έχει δώσει στον αέρα μέχρι και συμβουλές σε βιαστές για να τύχουν ευνοϊκής μεταχείρισης.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο πλευρών φανερώνει έναν θεσμό εντελώς ξεκομμένο και πλήρως εχθρικό προς την κοινωνία, που καμία σχέση δεν έχει με την προστασία, την ασφάλεια και το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Πρόκειται για ένα όργανο που φανερά χρησιμοποιείται μονάχα για την καταστολή και τον έλεγχο ενώ απολαμβάνει τόση εξουσία και δρα σε καθεστώς πλήρους ατιμωρησίας με αποτέλεσμα στην πράξη να είναι εντελώς ανεξέλεγκτο. Αυτό καθόλου δεν φαίνεται να ενοχλεί το πολιτικό σύστημα, τα στελέχη του οποίου απολαμβάνουν μόνιμης αστυνομικής προστασίας ενώ παράλληλα μια «σκληρή» ΕΛΑΣ αποτελεί αναντικατάστατο εργαλείο για το άδειασμα της δημοκρατίας, τη διάλυση της κυριαρχίας και την τραγική υποβάθμιση των όρων ζωής στην Ελλάδα. Το αίτημα για δημοκρατία, πέρα από το γκρέμισμα του πολιτικού συστήματος περνάει αναγκαστικά και από τον εκδημοκρατισμό και την κάθαρση της ΕΛΑΣ ώστε να μην δρα σαν μια ένστολη συμμορία.
