Έπαιξε ο μπαγλαμάς της υπουργού Πολιτισμού και με την πρώτη της πενιά είπε να ρίξει κάμποσα κυβικά τσιμέντο στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Την ακομπάνιαρε το μπουζουκάκι του Ιδρύματος Ωνάση που τελευταία έχει γίνει και χορηγός σκυροδέματος πέρα από χορηγός φωτισμού και η κιθαρούλα του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ) που τελευταία φαίνεται να ειδικεύεται σε πρότζεκτ μεγάλης πνοής όπως η μεταφορά των αρχαίων της Βενιζέλου για να μην ξοδευτούν οι εργολάβοι του μετρό Θεσσαλονίκης.
Το παραπάνω τρίο αποφάσισε ότι ο Ιερός Βράχος χρειάζεται λίγο τσιμέντο, λίγο παραπάνω από το «κανονικό», για να μπορούν όλοι οι επισκέπτες να τον επισκέπτονται ανεμπόδιστα. Αλήθεια; Μάλλον όχι. Για να μπορούν να γίνονται ανεμπόδιστα τα χάπενινγκ που προγραμματίζονται έπεσε το τσιμέντο και με τρόπο βιαστικό και σύντομο. Γιατί αν τους ένοιαζε κάτι άλλο θα το είχαν κάνει με εντελώς διαφορετικό τρόπο: Με διαβούλευση, με ειδικά θεματικά συνέδρια κ.ο.κ., με τους τρόπους δηλαδή που αξίζουν σε μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.
Όμως το σχεδιάκι αυτής της κομπανίας είναι να γίνει η Ακρόπολη εμπορικά εκμεταλλεύσιμος χώρος, αφού φωτιστεί «καλύτερα» και τσιμεντωθεί «επαρκώς». Πραγματική ιεροσυλία…
Ν.Τ.
