Περάσαμε τα 600 φύλλα. Ο προηγούμενος σταθμός ήταν τα 500 φύλλα πριν δύο χρόνια. Τα 100 φύλλα του Δρόμου που κυκλοφόρησαν έκτοτε δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση, για πολλούς λόγους. Πρώτον, επειδή κάθε εβδομάδα μας ταλανίζει το οικονομικό ζήτημα. Δεύτερον, διότι η καραντίνα μας εξανάγκασε να αλλάξουμε πολλά σε όλη την τεχνική και οργανωτική πλευρά της έκδοσης της εφημερίδας. Τρίτον, επειδή τέθηκαν νέα ζητήματα, όπως η πανδημία και ο πόλεμος, για τα οποία ο προσανατολισμός δεν ήταν εύκολος και εξαρχής δεδομένος. Τέταρτον, διότι δεν είναι εύκολο να διατηρείς την ικανότητα να λες κάτι ουσιαστικό κάθε εβδομάδα και να εκδίδεις στις δεδομένες συνθήκες μια αξιοπρεπή εφημερίδα (χωρίς διαφημίσεις ή άλλη οικονομική στήριξη από πουθενά, πέρα από τους αναγνώστες και φίλους μας).
Τα καταφέραμε, πρώτα-πρώτα επειδή πιστεύουμε στην ανάγκη και τη χρησιμότητα του Δρόμου ως μιας σοβαρής και αξιόλογης φωνής στον χώρο του Τύπου. Μιας εφημερίδας που φιλοξενεί άρθρα και συνεντεύξεις αξιόλογων ανθρώπων, προσφέρει συνεχή και αξιοπρόσεκτη πληροφόρηση για πολλά διεθνή ζητήματα και κινήματα, διατηρεί ισορροπία ανάμεσα στο πολιτικό, το κοινωνικό και το πολιτιστικό στοιχείο, και περιέχει αφιερώματα για σημαντικά θέματα, από τα οποία ωφελείται ο αναγνώστης. Δεύτερον, διότι υπάρχει γύρω μας ένα αναγνωστικό κοινό, οι φίλοι του Δρόμου, που κάθε Σάββατο τον προμηθεύονται από τα περίπτερα ή τον διαβάζουν ηλεκτρονικά. Τρίτον, επειδή υπάρχουν και οι άνθρωποι που, παρά τους δύσκολους καιρούς, στηρίζουν οικονομικά τον Δρόμο ή παίρνουν μέρος σε εκδηλώσεις, συνεστιάσεις, μικρά γλέντια, μπαζάρ βιβλίων κ.λπ. Φυσικά με την πανδημία αυτή η πλευρά δέχθηκε πλήγματα.
Δύσκολα λοιπόν, αλλά με αξιοπρέπεια επιβιώσαμε αυτά τα δύο χρόνια, και συνεχίσαμε την έκδοση του Δρόμου. Πρωτοκυκλοφορήσαμε ακριβώς τη μνημονιακή περίοδο (2010) και ζήσαμε όλα τα πάνω και τα κάτω των χρόνων που ακολούθησαν. Ξέρουμε καλά ότι η πορεία μας σημαδεύεται από τους κύκλους που περνά η χώρα μας, και εξαρτάται από λαϊκούς ανθρώπους οι οποίοι ζουν από τον μόχθο τους. Με μια έννοια, βιώνουμε κι εμείς ότι συμβαίνει σε κάθε λαϊκή οικογένεια, όπου το εισόδημα (μισθός ή σύνταξη) εξαντλείται προτού τελειώσει ο μήνας.
Επιβιώνουμε όμως. Μας στηρίζει η αγάπη των αναγνωστών μας και φίλων μας. Μας στηρίζει η ανάγκη να μην ρημάξει η χώρα και η κοινωνία. Μας στηρίζει ένα πάθος για αντίσταση και αισιοδοξία, που πρέπει να αγκαλιάζει κάθε προσπάθεια η οποία δίνει έμφαση στο να αποκτήσει φωνή ο λαϊκός παράγοντας: αυτός ο απλόχερος, τόσο προδομένος, ευκολόπιστος, ενίοτε και μικροπρεπής, αλλά πάντα με καημό λαός. Λαός τον οποίο συνέχεια υβρίζουν οι μεγαλόσχημοι, και ταυτόχρονα είναι αλλοτριωμένος. Φοβούνται όμως πάντα τη βουή, τη φωνή, το ξέσπασμά του.
Μας στηρίζει και μια στέρεα πεποίθηση: πρέπει να κάνουμε ό,τι είναι δυνατό για να συμβάλλουμε στην οικοδόμηση μιας νέας συνείδησης, ικανής να συγκροτήσει σε σώμα τη χώρα και την κοινωνία, τον λαό και το έθνος. Και να μπορέσει να βρει βηματισμό και προσανατολισμό μέσα σε έναν σύγχρονο κόσμο που διαρκώς εξελίσσεται, και μάλιστα με χαοτική τροχιά. Διότι η πολυοργανική κρίση, ο ανταγωνισμός ανάμεσα σε κοσμοκρατορικές δυνάμεις, ο επεκτατισμός, ο πόλεμος ενάντια στις κοινωνίες με τα συνθήματα «ενάντια στον λαϊκισμό» (τώρα τον συμπληρώνουν και με πόλεμο ενάντια στο «κοινό περί δικαίου αίσθημα») φέρνουν ένα ζοφερό παρόν, και προδιαγράφουν ένα εντελώς αβέβαιο μέλλον.
Αντίσταση λοιπόν και νέα συνείδηση ορίζουν ένα διπλό σημαντικό καθήκον. Σε αυτές τις συντεταγμένες θα κινηθεί ο Δρόμος. Θα διακόψουμε την κυκλοφορία τον Αύγουστο, να πάρουμε μια ανάσα (όση μπορεί κανείς σε αυτές τις συνθήκες), και θα είμαστε παρόντες στα περίπτερα (και ηλεκτρονικά) στις 3 Σεπτεμβρίου 2022. Αν υπάρξουν έκτακτες καταστάσεις και συνθήκες στο ενδιάμεσο, θα κυκλοφορήσουμε ειδικές ηλεκτρονικές εκδόσεις.
Καλή δύναμη σε όλες και όλους, καλό καλοκαίρι!
