Επιμέλεια: Γιάννης Σχίζας

Η καθημερινή παρουσία της Σελήνης στον ουρανό αλλά και η συνεχής αλλαγή της φωτισμένης της μορφής επηρέαζε ανέκαθεν τους ανθρώπους όπως φαίνεται στα τραγούδια, στις προλήψεις και στις δογματικές τους αντιλήψεις.

Γιατί παρ’ όλο που η Σελήνη αντανακλά μόνο το 7% του ηλιακού φωτός που πέφτει πάνω στη γεμάτη κοιλώματα επιφάνειά της, είναι αρκετά λαμπερή ώστε να καλύπτει με το φως της ένα αρκετά μεγάλο μέρος των άστρων της νύχτας.

Πολλές μάλιστα παραδόσεις, που κρατάνε από την αρχαία ακόμη εποχή, συνδέουν την Πανσέληνο του κάθε μήνα με διάφορες αγροτικές εργασίες. Πάρτε για παράδειγμα την Πανσέληνο του Αυγούστου που ακόμη και σήμερα πολλοί τη θεωρούν ότι είναι λαμπρότερη και μεγαλύτερη απ’ οποιαδήποτε άλλη Πανσέληνο του χρόνου, κάτι που φυσικά δεν είναι σωστό αφού πρόκειται απλά για μια οπτική απάτη.

Αυτό που συμβαίνει δηλαδή είναι ότι στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο της ετήσιας φαινόμενης τροχιάς του στον ουρανό, ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα. Σ’ αυτή τη θέση η Πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα.

Μ’ αυτόν τον τρόπο ο εγκέφαλος του παρατηρητή παρασύρεται να πιστέψει ότι η Πανσέληνος είναι μεγαλύτερη, ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της Πανσελήνου δεν διαφέρει καθόλου από ώρα σε ώρα.

Υπάρχει φυσικά μετρήσιμη διαφορά του μεγέθους της Σελήνης ανάλογα με το αν βρίσκεται στο περίγειό της ή στο απόγειό της, κάτι που συμβαίνει μια φορά κάθε μήνα. Αυτό όμως δεν έχει σχέση με το πόσο μεγάλη φαίνεται όταν βρίσκεται κοντά στον ορίζοντα, που οφείλεται όπως είπαμε αποκλειστικά και μόνο σε οπτική απάτη.

Υπάρχουν όμως κι άλλοι παρόμοιοι μύθοι που έχουν καλλιεργηθεί στους διάφορους λαούς μεταξύ των οποίων και η σύνδεση της έξαρσης της «τρέλας» την ημέρα της Πανσελήνου. Απ’ αυτόν τον μύθο άλλωστε προέρχεται και η λέξη «σεληνιασμός» και η σύνδεσή της με την επιληψία.

Στατιστικές μελέτες που έγιναν επανειλημμένα και έχουν δημοσιευθεί σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά (όπως το Annals of Emergency Medicine, το Journal of Emergency Nursing, και το Journal of Toxicology and Psychological Report) αποδεικνύουν ότι δεν υπάρχει καμιά απολύτως σχέση με τη συμπεριφορά του ανθρώπου και την Πανσέληνο.

Μύθος είναι επίσης και αυτό που ακούγεται ότι την ημέρα της Πανσελήνου γεννιόνται περισσότερα παιδιά ή ότι υπάρχουν περισσότερα ατυχήματα και άλλα παρόμοια. Παρ’ όλα αυτά οι μύθοι αυτοί συνεχίζουν να υπάρχουν και να μπερδεύουν τον κάθε πολίτη χωρίς καμιά απολύτως απόδειξη. Πάρτε επίσης κι έναν ακόμη μύθο σχετικά με τον χρωματισμό της Πανσελήνου που ορισμένοι τον θέλουν μερικές φορές να είναι «μπλε». Κάτω από ορισμένες συνθήκες πράγματι υπάρχουν περιπτώσεις που η χροιά της Σελήνης παίρνει ένα γαλαζωπό χρώμα (αντί του κανονικού της γκρίζου) όταν στην ατμόσφαιρα υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση σκόνης από κάποια πρόσφατη και μεγάλη έκρηξη ηφαιστείου, όπως συνέβη για παράδειγμα με την έκρηξη του ηφαίστειου Κρακατόα το 1883. Το φαινόμενο αυτό είναι τόσο σπάνιο ώστε έμεινε στα χρονικά ως έκφραση ενδεικτική της έννοιας του «σχεδόν ποτέ».

Μ’ αυτή λοιπόν την έννοια χρησιμοποιείται και η φράση «Μπλε Σελήνη» για να χαρακτηρίσει την ύπαρξη δύο πανσελήνων σ’ έναν μήνα, η δεύτερη δηλαδή Πανσέληνος σ’ ένα μήνα ονομάζεται «Μπλε Σελήνη» παρ’ όλο που ένα τέτοιο φαινόμενο αν και ασυνήθιστο (αφού η περίοδος από τη μια Πανσέληνο έως την επόμενη φτάνει τις 29,5 περίπου ημέρες και για την ακρίβεια 29,53059 ημέρες) δεν είναι ιδιαίτερα σπάνιο.

Ο Φεβρουάριος φυσικά, που έχει μόνο 28 ή 29 ημέρες, είναι αδύνατον να περιλάβει ποτέ μια «Μπλε Σελήνη», ενώ κατά μέσον όρο ένας μήνας με δύο Πανσελήνους συμβαίνει μια φορά κάθε 2,5 περίπου χρόνια (και για την ακρίβεια κάθε 2,72 χρόνια), κάτι που φυσικά δεν μπορεί να θεωρηθεί ιδιαίτερα σπάνιο.


Ο «Αρχάνθρωπος» και η επιστημονική τεκμηρίωση

Τον Σεπτέμβριο του 1960 στο Σπήλαιο των Πετραλώνων βρέθηκε ένα ανθρώπινο κρανίο. Ο ανθρωπολόγος Άρης Πουλιανός, που ασχολήθηκε για πολλά χρόνια με το εύρημα, εκτίμησε ότι πρόκειται για τον αρχαιότερο Ευρωπαίο. Τον ονόμασε «Αρχάνθρωπο» και θεώρησε ότι όχι μόνο το Σπήλαιο, αλλά και η ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής ήταν κοιτίδα όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και του πολιτισμού. Αυτή ήταν μία από τις δύο βασικές, αντίθετες γνώμες που είχαν υποστηριχθεί για το Σπήλαιο των Πετραλώνων. Η άλλη πρέσβευε ότι το Σπήλαιο δεν ήταν αρχαιολογική θέση, δηλαδή δεν είχε κατοικηθεί ποτέ από τον άνθρωπο και ότι το κρανίο βρέθηκε μέσα τυχαία.

Σήμερα, ο κ. Ντάρλας τονίζει ότι η ανασκαφική έρευνα, που έγινε στο πλαίσιο του εκτελούμενου έργου, απέδωσε πολλά και καλά τεκμηριωμένα ευρήματα. Αν και η μελέτη τους βρίσκεται ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο, ωστόσο αποδεικνύουν ότι το Σπήλαιο είναι αρχαιολογικός χώρος, αφού χρησιμοποιήθηκε από τους ανθρώπους και μάλιστα ότι η χρήση του διήρκησε δεκάδες, μπορεί και εκατοντάδες χιλιετίες. «Δεν ξέρουμε πότε ακριβώς χρονολογείται το κρανίο, διότι δεν βρέθηκε στο πλαίσιο έρευνας, ώστε να τεκμηριωθεί επιστημονικά», σημειώνει ο κ. Ντάρλας, τονίζοντας ότι οι εργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη, τεκμηριώνουν για πρώτη φορά επιστημονικά τα ευρήματα από το Σπήλαιο.

Από την ανακάλυψη του κρανίου μέχρι σήμερα, έχουν βρεθεί πολύ αρχαιότερα λείψανα ανθρώπων και ανθρώπινης δραστηριότητας που ξεπερνάνε και το 1,5 εκατ. χρόνια, σε περιοχές όπως η Γεωργία, η Ιβηρική Χερσόνησος και η Ιταλία. Συνεπώς το κρανίο των Πετραλώνων δεν μπορεί να θεωρείται πλέον το αρχαιότερο όλων.

Ωστόσο, ο κ. Ντάρλας τονίζει ότι το κρανίο των Πετραλώνων είναι το αρχαιότερο ανθρώπινο λείψανο που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα από τον ελλαδικό χώρο. Σημειώνει ακόμη ότι η θέση των Πετραλώνων, ακόμη και αν δεν είναι η αρχαιότερη, περιλαμβάνεται στις αρχαιότερες θέσεις «και είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς βρίσκεται στο δρόμο από την Ασία προς την Ευρώπη».


Κυψέλες Υδρογόνου

Καναδική εταιρεία ανακοίνωσε πως ανέπτυξε κυψέλες υδρογόνου που ξεπερνούν τους ντιζελοκινητήρες σε οικονομία καυσίμου, μια εξέλιξη που θα μπορούσε να προσφέρει εναλλακτική λύση για τα οχήματα μπαταρίας σε ορισμένες εφαρμογές.

H καναδική Loop Energy ανέφερε ότι, με την πανευρωπαϊκή τιμή του ντίζελ στα 1,91 δολάρια στις 5 Σεπτεμβρίου, και την τιμή του υδρογόνου στα 10 δολάρια ανά κιλό, ένα φορτηγό εφοδιασμένο με καύσιμα αξίας 100 δολαρίων θα διένυε 179 χιλιόμετρα με υδρογόνο, λίγο περισσότερα από τα 175 χιλιόμετρα της εμβέλειας ενός αντίστοιχου ντεζιλοκίνητου.

Καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία υλοποιεί τη μετάβαση στα οχήματα μηδενικών εκπομπών άνθρακα, κατασκευαστές φορτηγών όπως η Daimler και η Volvo προχωρούν σε μεγάλες επενδύσεις στις κυψέλες υδρογόνου για μεταφορές μεγάλων αποστάσεων, καθώς οι μπαταρίες έχουν υπερβολικά μεγάλο βάρος.

Στις κυψέλες καυσίμου το υδρογόνο διοχετεύεται σε έναν καταλύτη όπου αντιδρά με το ατμοσφαιρικό οξυγόνο και παράγει νερό και ενέργεια, η οποία διοχετεύεται πρώτα σε μια μπαταρία και μετά στον ηλεκτροκινητήρα. Το μόνο που βγαίνει από την εξάτμιση είναι νερό. Για να είναι πάντως μηδενικές οι εκπομπές άνθρακα, το υδρογόνο που χρησιμοποιείται ως καύσιμο θα πρέπει να παράγεται αποκλειστικά με Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Οι κυψέλες υδρογόνου έχουν δύο μεγάλες προκλήσεις να αντιμετωπίσουν. Πρώτον, ήταν μέχρι σήμερα λιγότερο αποδοτικές από τους ντιζελοκινητήρες, και δεύτερον οι υποδομές ανεφοδιασμού στην Ευρώπη είναι πρακτικά ανύπαρκτες.

Το νέο σύστημα της Loop Energy δυνητικά ξεπερνά το πρώτο εμπόδιο. «Φέρνει το μέλλον πιο κοντά» δήλωσε στο Reuters ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας Μπεν Νάιλαντ. «Το προϊόν αυτό προσφέρει τις οικονομικές παραμέτρους που απαιτούνται για εφαρμογή από σήμερα».

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!