Όταν η Ευρωκομμουνιστική Αριστερά μπήκε σε κρίση ταυτότητας, η κατάρρευσή της ήταν ραγδαία. Το κάποτε ισχυρό Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα στρίβοντας τότε προς τη Σοσιαλδημοκρατία (με φιλοδοξία να απορροφηθεί επιτέλους από το Σύστημα) έθεσε στη συνέχεια ως πρότυπό του το Δημοκρατικό Κόμμα στις ΗΠΑ.
Άλλαξε το όνομά του σε Δημοκρατικό Κόμμα επίσης (απαλείφοντας ακόμα και τον εθνικό του προσδιορισμό: «Ιταλικό»). Με «ινδάλματα» τον Κλίντον και τον Ομπάμα, το πρώην Ιταλικό Κομμουνιστικό κόμμα και νυν Δημοκρατικό Κόμμα βομβάρδισε κι αυτό με την ψυχή του τη Γιουγκοσλαβία, εξεστράτευσε στο Ιράκ, αλάλιασε τους Ιταλούς στη λιτότητα και εξευτελίσθηκε από τον Μπερλουσκόνι.
Τώρα, το Δημοκρατικό Κόμμα (πρώην PCI) είναι ασήμαντο αλλά και χρήσιμο.
***
Τώρα επίσης, ο Τσίπρας ανακαλύπτει τον Μπάιντεν! Μετά τον καλόκακο Τραμπ (και πιο πριν τους Ομπάμα-Κλίντον) ο Τσίπρας στρίβει προς τη Σοσιαλδημοκρατία ελπίζοντας κι αυτός να απορροφηθεί (και να πάρει τη θέση της Φώφης) στα ευρωπαϊκά σαλόνια.
……………
Άλλωστε προσέφερε τόσες υπηρεσίες στους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς (Μνημόνια, Υποθήκευση της χώρας, Συμφωνία των Πρεσπών κ.λπ.) ώστε να έχει ένα δίκιο, όταν διεκδικεί κι αυτός την κατάρρευσή του με όρους Δημοκρατικού Κόμματος (πρώην PCI).
Βεβαίως, όλα αυτά τα επιχειρεί και τα λέει μπουρδολογιστί – «για να πάμε κέντρο, στρίβουμε αριστερά», κάτι σαν το ηρωικό εκείνο «στρίβουμε 360 μοίρες» (κι αν χάσουμε τη Λέσβο, βρίσκουμε τη Μυτιλήνη). Αλλά, τι Τσίπρας θα ήταν αν μιλούσε σαν άνθρωπος;
***
Κατ’ αυτάς λοιπόν, ο Τσίπρας προσπαθεί να μεταμορφωθεί για μιαν ακόμα φορά (την τελευταία) όχι πλέον μπροστά στα μάτια του λαού (ο οποίος αδιαφορεί βροντερά για τις Οβιδιακές μεταμορφώσεις του Κωλοτούμπα), αλλά μπροστά στα μάτια της άρχουσας τάξης (και των Επικυρίαρχων), διεκδικώντας εκ νέου την εμπιστοσύνη τους. Προσπαθώντας να τους πείσει ότι δεν είναι μια στυμμένη λεμονόκουπα, αλλά ότι έχει λίγο ζουμάκι ακόμα.
…………….
Με κάτι τέτοια οι ελίτ διασκεδάζουν ή καγχάζουν – έλα ντε όμως που πρόσωπο για να διαδεχθεί τον Τσίπρα στο Νεοπασόκ, με συγχωρείτε, στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν υπάρχει! Και όπως προσφάτως έχει σημειώσει και ο «Δρόμος της Αριστεράς»: δικομματισμός με ενάμισι κόμμα, δυσλειτουργικός.
***
Τα ξέρει όλα αυτά το Τσίπρας; Για άλλα δεν ξέρει την τύφλα του, για κάτι τέτοια είναι αητός! Όμως, ξέρει δεν ξέρει, δεν μπορεί να κάνει αλλιώς – παρά να συνεχίσει καθ’ οδόν προς το «φεύγε, Μιθριδάτα»! Άλλωστε καλύτερον σύμμαχο του Μητσοτάκη για τη διακυβέρνηση της χώρας από τον Τσίπρα, δεν θα μπορούσαν να βρουν οι ελίτ! Ούτε ο Μπάιντεν, ούτε ο επόμενος Γερμανός Καγκελάριος. Ούτε κι Διάολος ο ίδιος. Αλλά,
ούτε και οι εναπομείναντες αριστεροί στον ΣΥΡΙΖΑ, αν αριστεροί θεωρούνται οι μνημονιακότεροι των Μνημονίων.
***
Είναι η εποχή των «ανθρώπων για όλες τις εποχές». Κι εμείς, στο ίδιο έργο θεατές…
…με τους ίδιους ηθοποιούς να προβάρουν μεταμορφισμούς και μορφασμούς μπροστά στους σπασμένους καθρέφτες της άρχουσας τάξης, τυφλής (για τις τύχες της χώρας) αλλά λαίμαργης για μεζέδες – εμάς!…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
14•7•2021
