Χάσιμο χρόνου, φακέλωμα, ψεύτικη επικοινωνία, αιτία… διαζυγίου, απομόνωση… Αν και οι χρήστες του facebook αυξάνονται με γεωμετρική ταχύτητα, δεν παύουν οι περισσότεροι (ακόμη και οι χρήστες του!) να δίνουν μια αρνητική χροιά σε αυτή τη μέθοδο επικοινωνίας μέσα από το διαδίκτυο…
Να, όμως, που το εργαλείο αυτό του… διαβόλου, μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά και να ανοίξει δρόμους σε δράσεις και συλλογικότητες.
Δεν έχει περάσει χρόνος, που μέσα από το facebook μου ήρθαν οι εικόνες από τη ζωγραφική σε σχολεία, που έφτιαχνε μια άγνωστή σε εμένα τότε ζωγράφος από την Θεσσαλονίκη. Δημοσίευσα εικόνες στο μπλογκ μου και γίναμε «φίλοι» στο facebook.
Κάποια στιγμή, που ήταν να έρθει στην Αθήνα, μου πρότεινε να εύρισκα ένα σχολείο για να ζωγραφίσει τους τοίχους του αφιλοκερδώς. Η γραφειοκρατία, όμως, δεν αγαπά τη ζωγραφική και το σχέδιο δεν ευοδώθηκε… Η συνέχεια, υπήρξε πιο ενδιαφέρουσα και δημιουργική. Δίνω το λόγο στη Στεφανία Βελδεμίρη:
«Ένα δείγμα από ζωγραφιές, μου ζητήθηκε πέρσι το χειμώνα, για την πιθανή εικονογράφηση ενός όμορφου παραμυθιού. Καρδιοχτύπι, ξενύχτι και προσδοκία. Τελικά, η προσπάθεια δεν ευδοκίμησε. Από συρτάρι σε ντουλάπι και αντίστροφα, τις λυπόμουν τις ζωγραφιές, τις αγαπούσα πολύ και ήθελα να τις μοιραστώ. Δεν ήξερα, όμως, πώς. Τελικά, τις ανέβασα στο facebook. Χαιρόμουν που τις έβλεπαν οι φίλοι μου, που ζούμε μακριά, αλλά και νέοι φίλοι, τα ενθαρρυντικά τους λόγια μου έδιναν χαρά. Αυτό δεν ήταν όμως τίποτα, μπροστά σε μια αναπάντεχη έκπληξη που ήρθε μαζί… με την Άνοιξη! Ένα υπέροχο παραμύθι, κατακόκκινο, του Κώστα Στοφόρου, βρέθηκε μια μέρα… στην οθόνη του υπολογιστή μου. Ένα παραμύθι που οι λέξεις του, αγκάλιαζαν τις ζωγραφιές, με τον πιο υπέροχο τρόπο. Άρχισε με τον τρόπο αυτό μια ιδιότυπη «αλληλογραφία», όπου ζωγραφιές απαντούσαν σε λέξεις και λέξεις απαντούσαν σε ζωγραφιές. Σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα παραμύθι για κάθε εποχή. Έτσι το Καλοκαίρι, ξεκίνησε το Κίτρινο παραμύθι, το Φθινόπωρο το Πορτοκαλί ενώ το Λευκό παραμύθι του Χειμώνα είναι σε εξέλιξη…»
Πολλοί άνθρωποι διάβασαν και αγάπησαν τα παραμύθια, που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Μια ομάδα από αυτούς, τα παιδιά από το Καλλιτεχνικό Καφενείο των Αχαρνέων, που εδώ και καιρό κάνουν πολύ αξιόλογη δουλειά στην περιοχή τους, έδωσαν τη δυνατότητα να γίνει έκθεση ζωγραφικής με τους πίνακες, που θα συνοδευτεί από αφήγηση των παραμυθιών. Η εκδήλωση – έκθεση θα εγκαινιαστεί αύριο στο στέκι των παιδιών (Αθανασίου Χειλίου 16, Παλαιό Μενίδι Αχαρνών, πίσω από το Λαογραφικό Μουσείο). Η Θεοδοσία Καραγιάννη και η Στυλιάνα Γκαλινίκη θα αφηγηθούν μαζί μας τα παραμύθια, ενώ ο Αλεχάντρο Ντίαζ θα τα ντύσει με τις νότες του.
Παράλληλα, παιχνίδια με κουβάρια από κόκκινες, κίτρινες και πορτοκαλί κλωστές, περιμένουν τα παιδιά για να τα ξετυλίξουν και να φτιάξουν τα… δικά τους παραμύθια.
Δεν έχει περάσει χρόνος, που μέσα από το facebook μου ήρθαν οι εικόνες από τη ζωγραφική σε σχολεία, που έφτιαχνε μια άγνωστή σε εμένα τότε ζωγράφος από την Θεσσαλονίκη. Δημοσίευσα εικόνες στο μπλογκ μου και γίναμε «φίλοι» στο facebook.
Κάποια στιγμή, που ήταν να έρθει στην Αθήνα, μου πρότεινε να εύρισκα ένα σχολείο για να ζωγραφίσει τους τοίχους του αφιλοκερδώς. Η γραφειοκρατία, όμως, δεν αγαπά τη ζωγραφική και το σχέδιο δεν ευοδώθηκε… Η συνέχεια, υπήρξε πιο ενδιαφέρουσα και δημιουργική. Δίνω το λόγο στη Στεφανία Βελδεμίρη:
«Ένα δείγμα από ζωγραφιές, μου ζητήθηκε πέρσι το χειμώνα, για την πιθανή εικονογράφηση ενός όμορφου παραμυθιού. Καρδιοχτύπι, ξενύχτι και προσδοκία. Τελικά, η προσπάθεια δεν ευδοκίμησε. Από συρτάρι σε ντουλάπι και αντίστροφα, τις λυπόμουν τις ζωγραφιές, τις αγαπούσα πολύ και ήθελα να τις μοιραστώ. Δεν ήξερα, όμως, πώς. Τελικά, τις ανέβασα στο facebook. Χαιρόμουν που τις έβλεπαν οι φίλοι μου, που ζούμε μακριά, αλλά και νέοι φίλοι, τα ενθαρρυντικά τους λόγια μου έδιναν χαρά. Αυτό δεν ήταν όμως τίποτα, μπροστά σε μια αναπάντεχη έκπληξη που ήρθε μαζί… με την Άνοιξη! Ένα υπέροχο παραμύθι, κατακόκκινο, του Κώστα Στοφόρου, βρέθηκε μια μέρα… στην οθόνη του υπολογιστή μου. Ένα παραμύθι που οι λέξεις του, αγκάλιαζαν τις ζωγραφιές, με τον πιο υπέροχο τρόπο. Άρχισε με τον τρόπο αυτό μια ιδιότυπη «αλληλογραφία», όπου ζωγραφιές απαντούσαν σε λέξεις και λέξεις απαντούσαν σε ζωγραφιές. Σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα παραμύθι για κάθε εποχή. Έτσι το Καλοκαίρι, ξεκίνησε το Κίτρινο παραμύθι, το Φθινόπωρο το Πορτοκαλί ενώ το Λευκό παραμύθι του Χειμώνα είναι σε εξέλιξη…»
Πολλοί άνθρωποι διάβασαν και αγάπησαν τα παραμύθια, που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Μια ομάδα από αυτούς, τα παιδιά από το Καλλιτεχνικό Καφενείο των Αχαρνέων, που εδώ και καιρό κάνουν πολύ αξιόλογη δουλειά στην περιοχή τους, έδωσαν τη δυνατότητα να γίνει έκθεση ζωγραφικής με τους πίνακες, που θα συνοδευτεί από αφήγηση των παραμυθιών. Η εκδήλωση – έκθεση θα εγκαινιαστεί αύριο στο στέκι των παιδιών (Αθανασίου Χειλίου 16, Παλαιό Μενίδι Αχαρνών, πίσω από το Λαογραφικό Μουσείο). Η Θεοδοσία Καραγιάννη και η Στυλιάνα Γκαλινίκη θα αφηγηθούν μαζί μας τα παραμύθια, ενώ ο Αλεχάντρο Ντίαζ θα τα ντύσει με τις νότες του.
Παράλληλα, παιχνίδια με κουβάρια από κόκκινες, κίτρινες και πορτοκαλί κλωστές, περιμένουν τα παιδιά για να τα ξετυλίξουν και να φτιάξουν τα… δικά τους παραμύθια.
Κ. Στ.
Σχόλια
