Σε μία χώρα με 27% ανεργία, με 1.300.000 ανέργους και με χιλιάδες σπίτια χωρίς κανέναν εργαζόμενο, η κυβέρνηση επιμένει στη φορολογική εξόντωση των ανέργων με βάση φανταστικά («τεκμαρτά») εισοδήματα.
Ο νέος φορολογικός κώδικας, που πρόκειται να ψηφιστεί τις επόμενες ημέρες, όχι μόνο διατηρεί τα διαβόητα «τεκμήρια», ως βασικό μέσο φορολόγησης των ανέργων που δεν έχουν κανένα εισόδημα (που δεν παίρνουν, δηλαδή, επίδομα ανεργίας) αλλά αφήνει εκκρεμή πολλά σημεία. Για παράδειγμα, δεν ορίζει με ποιες κλίμακες θα φορολογηθούν οι άνεργοι χωρίς κανένα εισόδημα, που δεν μπορούν να θεωρηθούν ούτε μισθωτοί (κατώτερη κλίμακα φορολόγησης 22%) ούτε ελεύθεροι επαγγελματίες (κατώτερη κλίμακα φορολόγησης 26%). Δεν ορίζει σαφώς κατά πόσον θα ισχύσει και γι’ αυτούς η έκπτωση φόρου των 2.100 ευρώ. Επίσης, συνεχίζει να ισχύει η απαράδεκτη προκαταβολή φόρου 55% για την επόμενη χρονιά.
Ένα παράδειγμα για να καταλάβει κανείς τον παραλογισμό της φορολόγησης με βάση τη διαφορά «τεκμαρτού» και δηλωμένου εισοδήματος: Ένας άνεργος που δεν μένει με τους γονείς του, που έχει δηλαδή ιδιόκτητη ή ενοικιαζόμενη ή δωρεάν παραχωρημένη κατοικία, και που έχει την ατυχία να κατέχει ένα αυτοκινητάκι 1.000 κυβικών 5ετίας, αμέσως-αμέσως έχει «τεκμαρτό» εισόδημα: 3.000 ευρώ ελάχιστη δαπάνη διαβίωσης (για παντρεμένους είναι 2.500 ευρώ) + 3.200 ευρώ για ένα σπίτι π.χ. 80 τετραγωνικών (40 ευρώ ανά τετραγωνικό, μέχρι τα 80) + 4.000 ευρώ για το αυτοκίνητο. Δηλαδή, θα φορολογηθεί πάνω σε «τεκμαρτό» εισόδημα 10.200 ευρώ! Είναι αυτονόητο, βέβαια, ότι κανένας άνεργος δεν μπορεί να ξοδέψει 4.000 ευρώ τον χρόνο για το αυτοκίνητό του ή 3.200 ευρώ τον χρόνο για έξοδα σπιτιού!
Όπως σημειώνει σχετικά η Επιτροπή Ανέργων Πατησίων-Κυψέλης-Γαλατσίου, η «ανοιχτή διαβούλευση» για το νέο φορολογικό κώδικα (στην οποία συμμετείχε η Επιτροπή) έμεινε ανοιχτή για μόλις 5 ημέρες, αλλά φυσικά οι παρεμβάσεις των πολιτών δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν. Έτσι, η Επιτροπή ξεκίνησε μια καμπάνια δημοσιοποίησης του ζητήματος, απευθυνόμενη με επιστολές σε βουλευτές, κόμματα, φορείς, εφημερίδες, ιστοσελίδες κ.λπ. και διεκδικώντας:
1) Το ρητό ορισμό των τεκμηρίων ως μέτρου ελέγχου και όχι ως μέτρου φορολόγησης, ιδίως για τους ανέργους, κάτι που άλλωστε προκύπτει και από σχετικά πορίσματα του Συνηγόρου του Πολίτη και του Συμβουλίου της Επικρατείας.
2) Να μειωθούν τα -εξωπραγματικά σήμερα- τεκμήρια, τουλάχιστον, στο μισό.
3) Να αναγνωριστεί η πραγματικότητα της οικονομικής στήριξης των ανέργων από γονείς, συγγενείς και συντρόφους που έχουν ακόμη εισοδήματα, χωρίς να τους επιβάλλεται γι’ αυτό επιπλέον τιμωρητική φορολόγηση 10% και 20%.
Π.Δ.
