Έπρεπε να γίνει ξεκάθαρο σε όλους και προς όλες τις κατευθύνσεις. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς έπρεπε να απελαθεί, έπρεπε να τιμωρηθεί. Γιατί η ακραία αυταρχική κρατική πολιτική, των παγκοσμιοποιημένων ελίτ αλλά και της Αυστραλίας εν προκειμένω, απέναντι σε όσους επιλέγουν να μην εμβολιαστούν έπρεπε και πρέπει να εφαρμοστεί πάση θυσία.
Τι σημασία είχε ότι ο επιφανής τενίστας είχε λάβει διαβεβαιώσεις και εγγυήσεις ότι μπορεί να πάρει κανονικά μέρος στον αυστραλιακό όπεν – δεν νομίζουμε να πήγε στην Αυστραλία από μόνος του; Καμία. Τι σημασία είχε ότι θα μπορούσε να πάρει μέρος αν απλά υπήρχε τήρηση των μέτρων αποστασιοποίησης και των υγειονομικών πρωτοκόλλων – όπως άλλωστε γινόταν ως τώρα σε όλα τα τουρνουά; Καμία. Τι σημασία είχε ότι το αυστραλιανό δικαστήριο δικαίωσε την έφεσή του και τελικά απελάθηκε με μια κυβερνητική απόφαση; Καμία. Το μόνο που είχε και έχει σημασία είναι ότι ο αθλητής έπρεπε να απελαθεί, αφού πρώτα κατασυκοφαντηθεί σε υπερθετικό βαθμό. Και όχι μόνο από την αυστραλιανή κυβέρνηση αλλά από όλο τον διεθνή συρφετό που υποστηρίζει με πάθος τις βιοπολιτικές πολιτικές διχασμού και επιτήρησης.
Για όλους αυτούς ο Νόβακ Τζόκοβιτς έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά – ειδικά αφού η στάση του αντιμετωπίστηκε με συμπάθεια από πλατύ κόσμο. Γιατί; Γιατί έπρεπε να σταλεί καθαρά και ξάστερα ένα και μόνο μήνυμα: «Αυτά παθαίνουν όσοι κάνε κόντρα στις αντιδημοκρατικές ντιρεκτίβες των πολιτικών υπαλλήλων της παγκοσμιοποίησης. Πρώτα εξευτελίζονται και διασύρονται και κατόπιν τιμωρούνται. Και αν τα παθαίνει όλα αυτά ένας διάσημος, ένα μέλος του αθλητικού σταρ σίστεμ, φαντάσου τι θα πάθετε όλοι εσείς οι απλοί πολίτες, η πλέμπα. Το καταλάβατε; Άντε, μπράβο.» Βέβαια, ήδη, πάρα πολλοί πολίτες είναι παθόντες και έπεται συνέχεια…
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς έπρεπε να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Γιατί; Γιατί έπρεπε να σταλεί καθαρά και ξάστερα ένα και μόνο μήνυμα: «Αυτά παθαίνουν όσοι κάνε κόντρα στις αντιδημοκρατικές ντιρεκτίβες των πολιτικών υπαλλήλων της παγκοσμιοποίησης»
Έτσι οικοδομείται το σύγχρονο βιοπολιτικό απαρτχάιντ της Μεγάλης Επανεκκίνησης του καπιταλισμού. Σκορπίζοντας φόβο, τρόμο, επιτήρηση, έλεγχο, διχασμό, θάνατο και συγχρόνως μαζεύοντας κέρδη και αιχμαλωτίζοντας ψυχές και μυαλά.
Μάλιστα το τι είναι Σέρβος ο Ν. Τζόκοβιτς, παίζει και αυτό το ρόλο του. Σέρβος, Βαλκάνιος, από ένα έθνος «προβληματικό» και «τριτοτέταρτης διαλογής» – δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι κρατήθηκε από τις αυστραλιανές αρχές ακόμα και ανήμερα των σερβικών Χριστουγέννων. Όπως ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι ο αθλητής είχε ταχτεί ανοιχτά εναντίων των εξορυκτικών δραστηριοτήτων (λίθιο) στη δυτική Σερβία της αυστραλιανής εταιρίας Rio Tinto – ειδικά αν αναλογιστεί κάποιος ότι λομπίστες της συγκεκριμένης εταιρίας αποτελούν μέλη της κυβέρνησης της Αυστραλίας.
Στη εποχή της οικοδόμησης δυστοπιών και κοινωνιών μετα-ανθρώπων όλα αυτά αποτελούν συμπεριφορές που δεν μπορούν να χωρέσουν στις νέες «νόρμες» που θεσπίζονται. Ειδικά όταν έχεις να κάνεις με ένα κράτος που στήθηκε πάνω στις μαζικές εκκαθαρίσεις εκατοντάδων χιλιάδων Αβορίγινων, που πρωτοστάτησε στις φυλετικές διακρίσεις, που βρίσκεται στις «πρωτοπορίες» της παγκοσμιοποίησης και που ακόμα και τους δικούς του αθλητές τούς έχει εκδικηθεί βάναυσα. Θυμίζουμε την περίπτωση του Αυστραλού Πίτερ Νόρμαν, που επειδή τόλμησε να σταθεί στο πλευρό των μαύρων αθλητών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό το 1968, αντιμετώπισε ρεβανσιστικές συμπεριφορές από το αυστραλιανό κράτος μέχρι το τέλος της ζωής του.
Υ.Γ.: Ο Νόβακ Τζόκοβιτς σε κάθε ευκαιρία μιλάει με πολύ καλά λόγια για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη στάση ορισμένων, ευτυχώς λίγων, συμπατριωτών μας, και κύρια μεγαλόσχημων, που δεν δίστασαν να συνταχτούν με το αυστραλιανό κράτος.
