Κλείσαμε ένα χρόνο και συνεχίζουμε.
Σε καιρούς χαλεπούς, τα τολμήματα έχουν απρόβλεπτες συνέπειες. Οι εκδότες του «Δρόμου» το διακινδύνευσαν. Οι συνεργάτες λιγότερο, αλλά όχι με μικρότερο ζήλο. Έτσι, από την αρχή διαμορφώθηκε μία καλή από κάθε άποψη ομάδα, που ανέλαβε το ρόλο της Συντακτική Επιτροπής, παρ’ όλο που μερικά από τα μέλη της γνωρίζονταν μέχρι τότε μόνον εξ ακοής. Αλλά έδεσαν εύκολα και γρήγορα. Επιστρατεύτηκαν παλιοί φίλοι και συναγωνιστές. Ο Δημήτρης Αρβανίτης σχεδίασε λεπτομερώς τις σελίδες, το λογότυπο, τις γραμματοσειρές και τις στήλες.
Όλοι μαζί αναλάβαμε να «χτίζουμε», κάθε βδομάδα φτου κι απ’ την αρχή, μια εφημερίδα που οι σελίδες της θα περιέχουν εκατοντάδες σκέψεις, ιστορίες, σχόλια, αναλύσεις, παρουσιάσεις, δράσεις, ειδήσεις, ρεπορτάζ και πληροφορίες. Από τον Ισημερινό ώς το Νεπάλ και από την Ιεράπετρα ως το Σουφλί. Χωρίς αποκλεισμούς και προκαταλήψεις. Να εκφράσουμε τις απόψεις μας, αλλά και τις απόψεις των άλλων είτε μας βρίσκουν σύμφωνους είτε όχι. Για να ανοίξουμε τον δυσκίνητο διάλογο στους κόλπους της Αριστεράς, να κρίνουμε και να κριθούμε. Όχι πως δεν διστάζουμε ακόμα. Ούτε βρίσκουμε πάντα καλόπιστους συνομιλητές. Αλλά σίγουρα βρήκαμε καλές «πένες». Μπιτσάκης, Αξελός, Σεβαστάκης, Δουζίνας… και τόσοι άλλοι που είναι δύσκολο να καταγραφούν στο πλαίσιο αυτού του σημειώματος. Πολίτες με αγωνίες, ιδέες και προτάσεις.
Δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή στα κινήματα βάσης. Για την ακρίβεια, τα διόδια, τα εισιτήρια… Προσπαθούμε να είμαστε όσο πιο κοντά γίνεται στους απεργούς και τους απολυμένους, που αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, αλλά και στην Κερατέα, που αυθόρμητα ανυψώθηκε ένα εντυπωσιακό φράγμα οργής στις εργολαβίες της συμφοράς που καταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον και υποβαθμίζουν τη ζωή των ανθρώπων. Προσπαθούμε να συνδυάζουμε τα ζωντανά ρεπορτάζ από τους εργασιακούς χώρους, εκεί που ο εργαζόμενος πολίτης γνωρίζει από πρώτο χέρι την εργοδοτική αναλγησία, με τις αναλύσεις των οικονομολόγων για τις καταστροφικές επιπτώσεις των κυβερνητικών μέτρων.
Όχι βέβαια, χωρίς ελλείψεις και παραλείψεις, αλλά, με δεδομένο ότι δεν διαθέτουμε καμιά στρατιά δημοσιογράφων, οι καλύψεις μας υπερβαίνουν κατά πολύ τα ειωθότα στον εναλλακτικό αριστερό Τύπο. Και θα θέλαμε να τις αυξήσουμε περισσότερο, γιατί στους χώρους εργασίας χτυπάνε σκληρότερα τα φιλοολιγαρχικά καθεστώτα του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ και της αμετανόητης Ν.Δ.
Στα διεθνή, παρακολουθούμε συστηματικά τα μαχητικά κινήματα αντίστασης σε καταπιεστικά καθεστώτα και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Η Παλαιστίνη, διαχρονικό θύμα της ισραηλινής βαρβαρότητας, η Ινδία, τόπος μαρτυρίου και ξεριζωμού για εκατομμύρια ιθαγενείς από τις πολυεθνικές, το Ιράκ και το Αφγανιστάν που ο λαοί τους μένουν αλύγιστοι στην αμερικανονατοϊκή κατοχή, η Λατινική Αμερική με εδραιωμένα κινήματα ανεξαρτησίας, προστασίας του εθνικού πλούτου και αναδιανομής του εισοδήματος υπέρ των ασθενέστερων, είναι μερικές από τις εστίες που βρίσκονται συνεχώς στο οπτικό μας πεδίο. Με τη συνδρομή δημοσιογράφων που ξεχωρίζουν μέσα στα καθεστωτικά ΜΜΕ, όπως ο Ρόμπερτ Φισκ και ο Γκιντεόν Λεβί.
Συστηματικά μελετούμε και μεταφέρουμε στους αναγνώστες μας τα νέα ρεύματα σκέψης που εμπλουτίζουν την κοσμοθεώρησή μας, με αναδημοσιεύσεις εκλεκτών κειμένων και δικές μας συνεντεύξεις. Αλέν Μπαντιού, Ναόμι Κλάιν, Τζον Χόλοουγουεϊ, Χάουαρντ Ζιν, Σλάβοϊ Ζίζεκ, Μάικλ Άλμπερτ και πολλοί άλλοι φιλοξενούνται στις σελίδες μας.
Αλλά, είναι ιδιαίτερη η έγνοια μας για τους χιλιάδες ανώνυμους μετανάστες, από χώρες που ρημάζουν από την εκμετάλλευση και τους πολέμους που διεξάγουν οι μητροπόλεις, οι οποίοι αναζητούν μια θέση στον ήλιο μέσα σε μια κοινωνία εχθρική, από άγνοια και παραπλάνηση από τα μίντια που εκτρέφουν τον κοινωνικό ρατσισμό και ενθαρρύνουν το νεοφασιστικό θράσος, σε ένα έθνος που το σύνολο των μελών του αποτελείται άμεσα ή έμμεσα από εσωτερικούς και εξωτερικούς μετανάστες. Ένα έθνος που ακόμα δεν έχει απαλλαγεί από τους δυνάστες του. Γι’ αυτό τα εθνικά θέματα μας απασχολούν πολύ.
Όπως και οι κοινωνικές ομάδες που ακόμα διεκδικούν την ισότιμη μεταχείριση. Γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι που κινδυνεύουν να χάσουν ό,τι κέρδισαν με πολύχρονους αγώνες. Άνθρωποι του πολιτισμού που ασφυκτιούν μέσα σε ένα καθεστώς που ο πολιτισμός γίνεται καταναλωτικό προϊόν, παράγεται μαζικά και φτωχαίνει. Ο Μένης Κουμανταρέας, η Μάνια Παπαδημητρίου, ο Βασίλης Διοσκουρίδης, ο Νίκος Κούνδουρος, ο Νικόλαος Κάλας και πολλοί άλλοι συνθέτουν την άλλη όψη, τη φωτεινή, ενώ οι σκιτσογράφοι μας, ο Πέτρος Ζερβός, ο Πάνος Μαραγκός και ο Λατούφ, σχολιάζουν με τον πιο αμίμητο και δυνατό τρόπο τα πρόσωπα και τις καταστάσεις ενός κόσμου σε αναβρασμό.
Ο Δρόμος της Αριστεράς ψάχνει ακόμα να βρει το δρόμο του, και καλό θα είναι να ψάχνεται πάντοτε. Ένας χρόνος έκδοσης δεν είναι πολύς, αλλά είναι αρκετός για να δείξει τουλάχιστον τις προθέσεις μας. Με ελλείψεις, αλλά με σφοδρή διάθεση να ενισχύσουμε την ενημέρωση, να στηρίξουμε τα κινήματα, να υπηρετήσουμε το λαό.
Και του χρόνου καλύτεροι!
Συντακτική Επιτροπή
