Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ (1884-1974)
Πρόλογος στον «Ελεύθερο Κόσμο»
Γράφε, Ιστορία, τα ψέματά σου αράδα,
και βλόγα το Φονιά, βρίζε το Θύμα!
Κι’ Αρετή, των δρομάκων σουσουράδα,
τον κάθε σωματέμπορά σου τίμα.
Και συ, Νόμε, των άνομων ασπίδα,
σαν τη μαϊμού από κλώνο σ’ άλλον πήδα
κι απ’ την κορφή με την ουρά κρεμάσου,
να μη γλέπει ο Λαός τα πισινά σου.
Λεφτεριά της χανάκας και του ξύλου,
σφιχτόδενε τ’ αξύπνητο χαϊβάνι.
Και συ, ρηγάτο του Κενού, τ’ αψήλου
κάμνε το σκλάβο ρήγα, άμα πεθάνει!
Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,
της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,
και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,
του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα!
Και συ, Πατριώτη Αγνέ, τη μάσκα φόρα
κι απ’ τ’ αδέρφια σου, αραδαριά μπροστά σου,
διάλεγε, Γιούδα πάντοτες και τώρα,
για τον ξένο Μολώχ τα θύματά σου.
Αθάνατη και θεία και πεμπτουσία
του βούρκου, χαίρε ω! χαίρε Προδοσία!…
Φως το χέρι, το πόδι, προχωρεί
στον κάμπο κι ό,τι θέλει το μπορεί!…
Κατάγυμνη χορέβει (όλα της φόρα!)
στον τάφο σου, Πατρίδα, Φαλλοφόρα
τουρλώνεται κι ουρλιάζ’: «Είναι δικός μου
αφτός ο βούρκος του Ελευθέρου Κόσμου».
«Αρχή Σοφίας …»
«Φρόνιμα και ταχτικά
πάω με κείνον που νικά»
Ο Ε Ν Α Σ
Λίγη δροσιά, ουρανέ μου,
και χάηδεμα τ’ ανέμου,
κελάηδημα πουλιού,
ξανάνιωμ’ Απριλιού!
Ανάσ’, ανάσα λίγη!
Χρόνια η θελιά μας πνίγει.
Λίγη χαρά σ’ αφτά
τα σκοτεινά γραφτά!
Σου πήρανε, λαέ μου,
το δίκιο του πολέμου
πατριδοκαταλύτες,
ξένοι και ντόπιοι αλήτες!
Ο Α Λ Λ Ο Σ
Αν θέλεις να χαρείς
τη λεφτεριά, νωρίς
γίνε προδότης, γίνε!
Τιμή, ντροπή δεν είναι.
Θα ’ναι μαζί σου οι νόμοι
κ’ η πλερωμένη γνώμη!
Πέτα την ανθρωπιά σου
κι απ’ τον αφέντη πιάσου!
Κι άμα σε φτύνει αφτός,
να κάθεσαι σκυφτός
και θα χεις τα πρωτεία
στη σάπια πολιτεία.
Ο Λ Α Ο Σ
Έξω του αφέντη αρμάδα
φυλάει, με μπούκα ορθή,
το λείψανό σου, Ελλάδα,
μην ξάφνου αναστηθεί!
