Ο ιστορικός Γιώργος Μαργαρίτης γράφει στο slpress.gr σχετικά με μια ακόμα ερμηνεία της Ελληνικής Επανάστασης:
Όπως αρμόζει σε διεθνείς προσωπικότητες ο κος Beaton ξεκινά το άρθρο του διδακτικά: νουθετώντας τους Έλληνες. «Δεν έχουν καταλάβει», υποστηρίζει, τόσο οι Έλληνες όσο και οι ιστοριογράφοι της Ελληνικής Επανάστασης ποιο ήταν το «κρισιμότερο γεγονός», η «χρονολογία-κλειδί», «η αποφασιστική στιγμή», όπως το ορίζει, της Επανάστασης.
Όχι! Μην πάει ο νους σας στην είσοδο του Υψηλάντη στην Μολδοβλαχία, στην πτώση της Τριπολιτσάς, στα Δερβενάκια, στην Έξοδο του Μεσολογγίου και σε κάτι τέτοια. Η «υποτιμημένη» ιστορική στιγμή «ήλθε στις 3 Φεβρουαρίου 1830, όχι στο πεδίο της μάχης, ούτε καν επί ελληνικού εδάφους, αλλά σε μια τυπική σύσκεψη που έλαβε χώρα στο βρετανικό Υπουργείο Εξωτερικών, στο Whitehall. Την ημέρα εκείνη, οι υπουργοί Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ρωσίας υπέγραψαν το λεγόμενο Πρωτόκολλο του Λονδίνου».
Μα ναι! Πώς μας διέφυγε εμάς των Ελλήνων ετούτη η μεγάλη στιγμή; Οι «μεγάλοι» της εποχής άγνωστο για ποιους λόγους, ίσως επειδή αγαπούσαν την Ελλάδα, αποφάσισαν «σε τυπική σύσκεψη», προφανώς δεν χρειάστηκε να βάλουν τα «καλά» τους, ότι η Ελλάδα θα είναι από τότε και μπρος ανεξάρτητο κράτος. Ιδού το μεγάλο γεγονός!
Καμία σημασία δεν είχαν τα όσα έπραξαν οι Έλληνες τα εννέα αυτά χρόνια, από τον Φεβρουάριο του 1821, ως τον Φεβρουάριο του 1830. Δεν έχουν σημασία, το τονίζει αυτό ο κος Beaton, τα όσα έγιναν «στο πεδίο της μάχης» ή «επί ελληνικού εδάφους». Δεν έχουν σημασία οι αγώνες των Ελλήνων, με άλλα λόγια. Όλα ξεκινούν από την Ευρώπη και τη Δύση και όλα εξαρτώνται από την Ευρώπη και τη Δύση, μας λέει ο κος Beaton.
Το ιδεολογικό υπόβαθρο για τον ξεσηκωμό των Ελλήνων είχε «προετοιμαστεί κατά τον 18ο αιώνα, κυρίως από διανοητές που έγραφαν στη γαλλική και στη γερμανική γλώσσα». Είναι γνωστό στην ιστορία της ελληνικής γραμματείας ότι… οι «Προφητείες του Αγαθάγγελου» μεταφράστηκαν στα ελληνικά από τα γαλλικά και τα γερμανικά, όπως εξάλλου είναι η περίπτωση της ελληνικής δημώδους ποίησης και των συνακόλουθων τραγουδιών!
Όσο δε για τον Ρήγα τον Βελεστινλή, τον Κοραή ή τον Ανώνυμο τον Έλληνα, εκεί σίγουρα έχουμε αντιγραφές και μεταφράσεις. […]
«Αυτό που έκανε την Ελληνική Επανάσταση πραγματικά ξεχωριστή ήταν ότι από τα σπάργανά της δεν αποτελούσε υπόθεση μόνο των Ελλήνων». Ήταν λοιπόν μια ευρωπαϊκή επανάσταση; Επαναστάτησε κανείς στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Μόσχα;
Όχι, αλλά «οι Έλληνες επαναστάτες ζήτησαν την βοήθεια των λαών και των ηγεμόνων της Ευρώπης», επιχειρηματολογεί ο κος Beaton. Δηλαδή, το φυσιολογικό, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για Ελληνική Επανάσταση, θα ήταν να κήρυτταν οι επαναστάτες την εξέγερση απέναντι σε όλους όσους δεν ήταν Έλληνες. Αυτό θα έπειθε!
Η απλή λογική λέει ότι όταν ξεκινάς ένα δύσκολο αγώνα, ψάχνεις συμμάχους και στηρίγματα. Η λογική του κυρίου Beaton λέει και ιδού η απόδειξη: η Ελληνική Επανάσταση δεν είναι επανάσταση των Ελλήνων. Επανάσταση Ευρωπαίων ήταν! Το ηθικό και συνάμα πολιτικό δίδαγμα ακολουθεί: «Η Επανάσταση τελικώς στέφθηκε με επιτυχία, έπειτα από πολλές θυσίες, γιατί οι σοφότεροι και διορατικότεροι από τους Έλληνες ηγέτες της εποχής αντιλήφθηκαν τα πλεονεκτήματα της διεθνοποίησης του αγώνα τους» και παρακάτω για τη ναυμαχία του Ναυαρίνου «επρόκειτο για σιωπηλό θρίαμβο της ελληνικής διπλωματίας, με την έννοια ότι ελάχιστοι Έλληνες συμμετείχαν στη μάχη και ακόμα λιγότεροι έχασαν τη ζωή τους».
Νάτες πάλι οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι δυτικές δυνάμεις, οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, που δίνουν και παίρνουν, κατά βούληση, την ελευθερία των λαών και των εθνών! Από τα σαλόνια του Λονδίνου, καταλήξαμε στα νερά του Ναυαρίνου και τελειώσαμε! Ενδιάμεσα, έγινε τίποτα ενδιάμεσα; […]
Ο αγώνας των Ελλήνων επέβαλε τις αποφάσεις των Μεγάλων, τις υπαγόρευσε και εξανάγκασε τους ανεπίσημους υπουργούν να τις προσυπογράψουν. Μα για τους υπέρ της ελευθερίας αγώνες φτιάχτηκε η επιτροπή του 2021; Άλλοι όμως οι στόχοι της και άλλοι οι σκοποί της. Η δε «ελευθερία» δεν κατέχει πρωτεύουσα θέση στο λεξιλόγιό της. Για ευνόητους λόγους, φυσικά.
