Η Ηθική του Συμφέροντος του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου είναι από τα αγαπημένα μου βιβλία, από τη στιγμή που το πρωτοδιάβασα. Θα μπορούσε, μάλιστα, να μην είναι απλώς ένας τίτλος βιβλίου, αλλά ο πηχυαίος τίτλος σε πολλά κεφάλαια της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας.
Τι άλλο, άραγε, θα ήταν τα πρόσφατα λόγια του Βορίδη σχετικά με την ανθρωπιστική βοήθεια που δεν δικαιούνται οι μετανάστες;
Τι άλλο θα μπορούσε να είναι η ΠΝΠ για την αλλαγή καθεστώτος στο ΚΕΘΕΑ, που στα 37 χρόνια λειτουργίας του όχι μόνο δεν βρέθηκε ποτέ υπόλογο για σκάνδαλα αλλά στον τομέα της απεξάρτησης έχει διεθνή αναγνώριση;
Τι άλλο θα μπορούσε να είναι η αναγόρευση του Ντράγκι σε ακαδημαϊκό;
Τι άλλο θα μπορούσε να είναι οι φορολογικές ελαφρύνσεις επιχειρηματιών, τη στιγμή που πλειστηριάζονται πρώτες κατοικίες;
Τι άλλο θα μπορούσε να είναι, χρόνια τώρα, το ξεπούλημα των φυσικών πόρων και της δημόσιας περιουσίας;
Τι άλλο θα μπορούσε να είναι ο εναγκαλισμός Εκκλησίας και κοσμικού κράτους;
Ατέλειωτος ο κατάλογος από πράξεις ηθικές, καλοπροαίρετες και με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα πάντα, που στο τέλος, στο ξεγύμνωμά τους είναι μόνο θλιβερές και πλήρεις προσωπικών συμφερόντων.
Είμαστε εναντίον των μεταναστών καθώς τους θεωρούμε απειλή για τα χριστά ήθη μας, πληγή για τον πολιτισμό και την οικονομία μας. Δεν έχουμε κανέναν ενδοιασμό, όμως, όταν συνεπικουρούμε στην καταστροφή των χωρών τους και στο θάνατο αμάχων.
Θέλουμε να καταπολεμήσουμε τη μάστιγα των ναρκωτικών φτιάχνοντας δομές προσβάσιμες σε όλους και αλλάζουμε το χαρακτήρα του ΚΕΘΕΑ αντικαθιστώντας την εκλεγμένη, άμισθη διοίκηση με έμμισθη και διορισμένη από την κυβέρνηση.
Και να που η κορυφή του πνευματικού κόσμου της χώρας, η Ακαδημία Αθηνών, αντί να προάγει τις Επιστήμες, τα Γράμματα και τις Καλές Τέχνες, από το 1968 μέχρι σήμερα βραβεύει κάθε λογής απόβρασμα.
Ποιοι πείθονται για τα αγαθά κίνητρα όλων αυτών των κινήσεων; Ποιοι πιστεύουν πως δεν υπάρχει φάκα πίσω από το τυράκι;
