Επικίνδυνη αποχή

121 χώρες εγκρίνανε το ψήφισμα καταδίκης του ναζισμού στον ΟΗΕ, ενώ όχι ψήφισαν μόνοι οι ΗΠΑ και η Ουκρανία. Οι ευρωπαϊκές χώρες, θύματα και θύτες, ευθυγραμμίστηκαν στην αποχή, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα που έχει ματώσει θανάσιμα από το ναζισμό, με άλλη μια κυβέρνηση συνεπή στην υποτελή λογική όλων των προηγουμένων, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, που τήρησαν την ίδια στάση όλες τις φορές που ένα ανάλογο ψήφισμα προτεινόταν στον ΟΗΕ. Είναι μεγάλη κατάντια χώρες σαν τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία κ.λπ. που φέρουν το πολύ φρέσκο ακόμα στίγμα του φασισμού, αλλά και χώρες όπως η Ουκρανία, η Πολωνία και η Ελλάδα που στην κυριολεξία ξεκοιλιάστηκαν από τις λόγχες του φασισμού, να αποφεύγουν τη ρητή καταδίκη του ναζισμού και, μάλιστα, σε μια εποχή που σε όλη την Ευρώπη οι νεοφασίστες εκδηλώνονται ανοιχτά και προκλητικά!
Ωραίο, παιδαγωγικό, μήνυμα στέλνουν οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες στις κοινωνίες τους.
Χρήστος Σπυρόπουλος

Ζούμε στο Ιράκ;

Ο Σύλλογος Γονέων του 36ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών με επιστολή που έστειλε προχτές στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη ζητάει να φύγουν τα ΜΑΤ από τα Εξάρχεια! «Το να κυκλοφορούν παιδιά ανάμεσα σε διμοιρίες, αντικρίζοντας καθημερινά και αναίτια μία εικόνα ανθρώπων με όπλα στα χέρια δεν μπορεί να είναι αποδεκτό», γράφουν κι έχουν απόλυτο δίκιο. «Και αντί αυτό να περιορίζεται φαίνεται ότι επεκτείνεται και αφορά πλέον τις καθημερινές μας διαδρομές για το σχολείο και τις δραστηριότητες των παιδιών, τα ψώνια στη λαϊκή, την καθημερινότητά μας εν γένει. Την ίδια στιγμή δε που οι κάτοικοι των Εξαρχείων έρχονται αντιμέτωποι με την επί της ουσίας αδιαφορία της αστυνομίας στο εμπόριο ναρκωτικών, τις κλοπές κ.λπ. […] Θέλουμε να διαμαρτυρηθούμε εντόνως για τη χρήση δακρυγόνων. […]Το βράδυ της 17ης Νοέμβρη, όπως και τόσα άλλα βράδια, τα παιδιά ξυπνούσαν έντρομα από τις βόμβες κρότου-λάμψης και τις κραυγές, από εμάς που τρέχαμε πανικόβλητοι να κλείσουμε τα πάντα γιατί πνιγόμασταν μέσα στο ίδιο μας το σπίτι. […] Δεν αντιλαμβανόμαστε το λόγο που πρέπει να νιώθουμε διαρκώς απειλούμενοι και φοβισμένοι. Η δίωξη του κοινού ποινικού εγκλήματος είναι υπόθεση των αστυνομικών δυνάμεων και όχι δυνάμεων καταστολής, οι οποίες έχουν αποκτήσει μόνιμη παρουσία.»
Για να μην έχουν ψευδαισθήσεις τα παιδιά για τον κόσμο που τους ετοιμάζουν, το κάνουν.
Έλλη Μακρίδη

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!