Ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έκανε ακόμα μια παρέμβαση για τη συνολική πορεία της χώρας και τα εθνικά ζητήματα. Στην πρόσφατη παρέμβασή του, στην παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Γιώργου Χαρβαλιά «Γιαβόλ! Αίμα, Λήθη και Υποτέλεια» –το οποίο προλογίζει–, αναφέρθηκε στο ζήτημα των γερμανικών αποζημιώσεων –το οποίο είναι και το θέμα του βιβλίου–, στον ρόλο της Ε.Ε και στις σχέσεις της με την Ελλάδα, στα ελληνοτουρκικά και στις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Η παρέμβαση αυτή είναι η πρώτη μετά την απόφασή του να μην είναι υποψήφιος στις εθνικές εκλογές με τη Ν.Δ., μια στάση που αποτέλεσε σαφή διαφοροποίηση από την πολιτική της Ν.Δ. αλλά και στηρίζεται στην εκτίμηση πως ο ίδιος δεν θέλει να φέρει ευθύνη –έστω και σαν βουλευτής– για όσα απεργάζονται οι ελληνικές ελίτ με τους Αμερικανούς και την επεκτατική Τουρκία – θυμίζουμε ότι ο πρώην πρωθυπουργός είχε ανακοινώσει ότι δεν θα είναι υποψήφιος την ίδια μέρα που ο Αμερικάνος ΥΠΕΞ Α. Μπλίνκεν επισκέπτονταν την Αθήνα και είχε συνομιλίες με τον Κ. Μητσοτάκη, τον Ν. Δένδια και τον Αλ. Τσίπρα. Επίσης υπενθυμίζουμε ότι και στο ζήτημα του πολέμου της Ουκρανία είχε διαφοροποιηθεί από την αμερικάνικη πολιτική και είχε πάρει θέση για την άμεση κατάπαυση του πυρός και το σταμάτημα του πολέμου.
Η παρέμβαση του Κ. Καραμανλή είναι πολιτικά σημαντική. Πρώτον, γιατί τοποθετείται ένας πρώην πρωθυπουργός που είχε, στη διάρκεια της θητείας του, κάνει συγκεκριμένα ανοίγματα προς την πλευρά της Ρωσίας χωρίς να αποκόπτεται από τις συμμαχικές υποχρεώσεις προς το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ και είχε ενοχλήσει πολύ την αμερικανική εξωτερική πολιτική με το βέτο που είχε θέσει για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ. Από τότε ξεκίνησε μια διαρκής υπονόμευσή του που έχει καταλήξει στις μέρες μας να μην γίνεται καμία αναφορά για το τι λέει –μόνο ειρωνικά σχόλια– και οι απόψεις του να θάβονται συστηματικά από τα επίσημα ΜΜΕ. Δεύτερον, γιατί η παρέμβασή του Κ. Καραμανλή γίνεται και μέσα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση, όταν οι πιέσεις τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Τουρκία είναι ιδιαίτερα έντονες και όταν οι διάφορες «συνεκμεταλλεύσεις» προωθούνται με γοργούς ρυθμούς από τις εγχώριες ελίτ. Και σε μια στιγμή που η εξωτερική πολιτική της χώρας ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ πολλαπλασιάζοντας τους εχθρούς της Ελλάδας. Σε αυτά έγκειται και η ιδιαίτερη σημασία της.
Η παρέμβασή του γίνεται και μέσα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη κατάσταση, όταν οι πιέσεις τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Τουρκία είναι ιδιαίτερα έντονες και όταν οι διάφορες «συνεκμεταλλεύσεις» προωθούνται με γοργούς ρυθμούς από τις εγχώριες ελίτ. Και σε μια στιγμή που η εξωτερική πολιτική της χώρας ευθυγραμμίζεται πλήρως με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ πολλαπλασιάζοντας τους εχθρούς της Ελλάδας. Σε αυτά έγκειται και η ιδιαίτερη σημασία της.
«Διακοπή των ισραηλινών εποικισμών – ίδρυση παλαιστινιακού κράτους»
Έτσι, την ίδια ημέρα που ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης επισκέφτηκε το Ισραήλ για να δηλώσει την αμέριστη υποστήριξή του στον Μπ. Νετανιάχου, ο Κ. Καραμανλής τοποθετήθηκε σε διαφορετική ρότα. Μίλησε για «το δικαίωμα του Ισραήλ στην νόμιμη άμυνα» αλλά και ότι «κάθε πόλεμος έχει κανόνες που αφορούν τους ευάλωτους και αμάχους που πρέπει να γίνονται σεβαστοί.» Ακόμα σημείωσε πως την ειρήνευση και τη σταθερότητα στην περιοχή «δεν θα τη φέρει η όποια επιχείρηση του Ισραήλ στη Γάζα». Και επισήμανε ότι «το φλέγον ζήτημα της επίλυσης του Παλαιστινιακού να καταστεί άμεση προτεραιότητα. Πρώτο βήμα η διακοπή των ισραηλινών εποικισμών, κύριος στόχος η ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.»
«Σύμμαχοι και εταίροι υποχωρούν στις απαιτήσεις της Τουρκίας»
Ακόμα στην ομιλία του ο Κ. Καραμανλής διαχωρίστηκε και από την πολιτική ελληνοτουρκικής προσέγγισης που προωθεί ο Κ. Μητσοτάκης. Τόνισε ότι «σφάλλουν σύμμαχοι και εταίροι, ή ακόμα χειρότερα εν επιγνώσει τους υποκρίνονται, όταν στο όνομα της συγκράτησης της Τουρκίας στο δυτικό στρατόπεδο, υποχωρούν στις απαιτήσεις της. Ειδικά μάλιστα όταν αυτό παίρνει τη μορφή συστάσεων και πιέσεων προς την Ελλάδα και την Κύπρο να υποκύψουν στις αξιώσεις της.» Και συνέχισε λέγοντας ότι «πλάνες και αυταπάτες στα εθνικά θέματα ούτε επιτρέπονται ούτε συγχωρούνται. Προς την Τουρκία, αλλά και όσους ευνοούν μια συμβιβαστική λύση – πακέτο επί όλων των θεμάτων που μονομερώς έχει αυτή εγείρει, οι καθαρές εξηγήσεις και η αποφασιστικότητα είναι η μόνη ενδεδειγμένη απάντηση. Μια και μοναδική είναι η διαφορά της Ελλάδας με την Τουρκία, η οριοθέτηση της ΑΟΖ και συνακόλουθα της υφαλοκρηπίδας, που επιλύεται σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, και ειδικότερα το ισχύον Δίκαιο της Θάλασσας. […] Ο κατευνασμός υπήρξε κατά κανόνα ο προθάλαμος των συγκρούσεων.»
«Η Ευρώπη σε ρόλο κομπάρσου»
Στην ομιλία του ο πρώην πρωθυπουργός άσκησε έντονη κριτική στην Ε.Ε. λέγοντας ότι «η Ευρώπη, παρά τις δυνατότητες και τη δυνητική επιρροή της περιορίζεται σε ρόλο κομπάρσου». Άσκησε κριτική για το πώς η Ε.Ε. και ειδικότερα η Γερμανία χειρίστηκαν την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 λέγοντας ότι «οι εύρωστες οικονομίες του βορρά, με προεξάρχουσα την Γερμανία επέβαλαν μια άκρως αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, προτάσσοντας το στενό άμεσο εθνικό συμφέρον έναντι του πραγματικού ορθολογισμού των κοινών ευρωπαϊκών συμφερόντων και αναγκών, εμπλέκοντας μάλιστα το ΔΝΤ στα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης.» Παράλληλα τόνισε ότι η Ελλάδα «στοχοποιήθηκε, συκοφαντήθηκε συστηματικά, χρησιμοποιήθηκε προς παραδειγματισμό άλλων που λόγω μεγέθους ήταν λιγότερο ευάλωτοι, της επιβλήθηκαν προγράμματα κυρίως τιμωρητικού περιεχομένου.»
«Η αποπληρωμή του κατοχικού δανείου δεν παραγράφηκε»
Αναφερόμενος και στο ζήτημα των γερμανικών οφειλών σημείωσε πως «η αποπληρωμή του κατοχικού δανείου, που συνήφθη αναγκαστικώς, δεν παραγράφηκε ποτέ και η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε ποτέ από αυτήν. Αλλά και οι αποζημιώσεις για τα ανθρώπινα θύματα και τις υλικές καταστροφές από τα στρατεύματα κατοχής ούτε παρεγράφησαν ούτε χαρίσθηκαν. […] Και πολύ πρόσφατα το 2019 με γνωμοδότησή της η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Εμπειρογνωμόνων του Γερμανικού Κοινοβουλίου αναγνώρισε ότι δεν τίθεται θέμα παραίτησης ή παραγραφής των ελληνικών αξιώσεων και προέτρεψε την Γερμανία να αποδεχθεί την προσφυγή Ελλάδας και Γερμανίας στο αρμόδιο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.»
