«Τόσο από την άποψη της επικοινωνίας και της γλωσσικής καινοτομίας, όσο αυτήν των οργανωτικών μορφών (βλέπε την υιοθέτηση των μορφών άμεσης και συμμετοχικής δημοκρατίας), οι Αριστερές έχουν μόνο να μάθουν από λαϊκιστική εμπειρία. Ακόμη και από τις δεξιές τέτοιες εμπειρίες.»
«Καταλαβαίνω ότι αυτά είναι δύσκολο να χωνευτούν, αλλά είναι σαφές ότι τα τελευταία χρόνια οι αριστερές (όλες!) χάρισαν στο δεξιό λαϊκισμό την εκπροσώπηση των συμφερόντων των κατώτερων τάξεων, εγκλωβισμένες με ευχαρίστηση στη διαχείριση συμφερόντων και δικαιωμάτων ατόμων και μειονοτήτων που ανήκουν στα μορφωμένα μεσαία στρώματα, ενώ μόνο ο αριστερός λαϊκισμός προσπάθησε να ισιώσει το τιμόνι.»
Carlo Formenti, «H λαϊκίστικη εκδοχή»
«Η λέξη αυτή, την οποία ψάλλουν ατελεύτητα όλοι οι διανοούμενοι, συμπυκνώνει την εν λόγω εξήγηση, την εξήγηση του “λαϊκισμού”. Κάτω από τον όρο αυτόν θέλουν να συγκαταλέξουν όλες τις μορφές αποσκίρτησης από την κυρίαρχη συναίνεση, είτε σχετίζονται με την υποστήριξη της δημοκρατίας, είτε σχετίζονται με τους φυλετικούς ή θρησκευτικούς φανατισμούς.»
«Λαϊκισμός είναι το βολικό όνομα στο οποίο υποκρύπτεται η οξυμμένη αντίφαση ανάμεσα στη λαϊκή νομιμότητα και στην επιστημονική νομιμότητα, η δυσκολία της κυβέρνησης της επιστήμης να αποδεχθεί τις εκφάνσεις της δημοκρατίας, ακόμη και της μεικτής μορφής του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Το όνομα τούτο συγκαλύπτει και συνάμα αποκαλύπτει τη μεγάλη ευχή της ολιγαρχίας: να κυβερνήσει δίχως λαό, ήτοι δίχως διαίρεση του λαού· να κυβερνήσει δίχως πολιτική.»
J. Ranciere, «Το μίσος για τη δημοκρατία»
Δείτε εδώ ολόκληρο το αφιέρωμα του Δρόμου με τίτλο: Το φάντασμα του λαϊκισμού πλανιέται πάνω από την Δύση.
