Κοιτάζω γύρω μου (που έλεγε και ο Γιώργος σε εκείνο το παλιό σποτάκι) και βλέπω πασόκους δυσαρεστημένους. Έχει γεμίσει ο τόπος. Και καλά, από τη μια είναι ο πράσινος λαουτζίκος, με την κομμένη σύνταξη και το μισό μηνιάτικο, που έτσι κι αλλιώς απ’ όλους δυσαρεστημένος είναι, και με το δίκιο του. Αλλά είναι και κάτι άλλοι λεβέντες, που μια ζωή με το ΠΑΣΟΚ έγιναν ό,τι έγιναν και τώρα ξαφνικά είναι διαφωνούντες και αγωνιστές.
Βλέπω κάτι προέδρους Εργατικών Κέντρων στην πρώτη γραμμή και δίπλα μας στις πορείες, βλέπω κάτι ομοσπονδίες πασκίτικες, βαμμένες, να λένε «δεν μας ενώνει τίποτα με το ΠΑΣΟΚ», βλέπω πάλι κάτι συνδικαλιστές ένα βήμα πριν μπουν στην Ιντιφάντα, να τα χώνουν στον Παπουτσή που δεν άφησε τα πλοία να πάνε στη Γάζα.
Τρομάζω με δαύτους. Τους βλέπω με μισό μάτι. Δεν με νοιάζει τι θα ψηφίσουν οι ίδιοι τελικά, δικαίωμά τους και λόγος δεν μου πέφτει στο κάτω κάτω. Με νοιάζει όμως, πού θα σπρώξουν αυτούς που τους πιστεύουν. Διότι αν είσαι συνδικαλιστής δυσαρεστημένος πασόκος, δύο πράγματα μπορεί να συμβούν. Ή θα πάψεις να είσαι πασόκος ή κάτι μαγικό θα γίνει και θα πάψεις να είσαι δυσαρεστημένος. Και συνήθως αυτό το κάτι είναι για την πάρτη σου και αύριο από συνδικαλιστής θα είσαι υποψήφιος βουλευτής. Και το χειρότερο είναι ότι στις αγωνιστικές φωτογραφίες σου, θα βάλεις κι αυτή τη χθεσινή, που είμαστε μαζί δίπλα-δίπλα…
Κάποιοι βλέπουν σε σένα την ελπίδα να αλλάξει κάτι. Λένε πως αν είσαι και συ μαζί στην πορεία το μήνυμα είναι πιο δυνατό. Ίσως να βλέπουν καλά.
Επειδή όμως εγώ σε έχω δει μετά από πολλές πορείες να κολλάς αφίσες του ΠΑΣΟΚ, επειδή σε λίγο καιρό πάμε για εκλογές, επειδή ετούτοι εδώ οι καιροί είναι περίεργοι και επειδή έφτασε, διάολε, ο καιρός που λέει ο ποιητής να διαλέξεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις…
Επειδή όλα αυτά μαζί κι άλλα τόσα, εγώ θέλω πια καθαρούς λογαριασμούς.
Αλλιώς, δεν πειράζει, ας είμαστε λιγότεροι στην πορεία.
Τρομάζω με δαύτους. Τους βλέπω με μισό μάτι. Δεν με νοιάζει τι θα ψηφίσουν οι ίδιοι τελικά, δικαίωμά τους και λόγος δεν μου πέφτει στο κάτω κάτω. Με νοιάζει όμως, πού θα σπρώξουν αυτούς που τους πιστεύουν. Διότι αν είσαι συνδικαλιστής δυσαρεστημένος πασόκος, δύο πράγματα μπορεί να συμβούν. Ή θα πάψεις να είσαι πασόκος ή κάτι μαγικό θα γίνει και θα πάψεις να είσαι δυσαρεστημένος. Και συνήθως αυτό το κάτι είναι για την πάρτη σου και αύριο από συνδικαλιστής θα είσαι υποψήφιος βουλευτής. Και το χειρότερο είναι ότι στις αγωνιστικές φωτογραφίες σου, θα βάλεις κι αυτή τη χθεσινή, που είμαστε μαζί δίπλα-δίπλα…
Κάποιοι βλέπουν σε σένα την ελπίδα να αλλάξει κάτι. Λένε πως αν είσαι και συ μαζί στην πορεία το μήνυμα είναι πιο δυνατό. Ίσως να βλέπουν καλά.
Επειδή όμως εγώ σε έχω δει μετά από πολλές πορείες να κολλάς αφίσες του ΠΑΣΟΚ, επειδή σε λίγο καιρό πάμε για εκλογές, επειδή ετούτοι εδώ οι καιροί είναι περίεργοι και επειδή έφτασε, διάολε, ο καιρός που λέει ο ποιητής να διαλέξεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις…
Επειδή όλα αυτά μαζί κι άλλα τόσα, εγώ θέλω πια καθαρούς λογαριασμούς.
Αλλιώς, δεν πειράζει, ας είμαστε λιγότεροι στην πορεία.
Σχόλια
