Συμπληρώθηκαν δύο χρόνια διακυβέρνησης από τη Ν.Δ., και ήδη γράφονται άρθρα και αποτιμήσεις εγκωμιαστικές προς τον Κ. Μητσοτάκη σε πολλά ξένα ΜΜΕ. Οι μετρήσεις των εταιριών δημοσκοπήσεων εμφανίζουν κι αυτές μια εικόνα ειδυλλιακή για μια κυβέρνηση δύο χρόνων. Παράλληλα, όλοι παραδέχονται ότι το κύριο ζήτημα που απασχόλησε τα δύο αυτά χρόνια ήταν η πανδημία και η διαχείρισή της. Τόσο πετυχημένη είναι λοιπόν η κυβέρνηση Μητσοτάκη;
Η επιδημία εξασφάλισε ένα ψυχολογικό και αδρανοποιητικό σύνδρομο σε ολόκληρη την κοινωνία, διέδωσε τον φόβο μπροστά στην απώλεια της ζωής, και ακύρωσε με κρατική παρέμβαση και κοινή συναινέσει πολλές σφαίρες του δημόσιου βίου. Κοινωνία σε καταστολή, στον αναπνευστήρα, λίγο πριν από την εντατική. Και τυχοδιωκτική διαχείριση της πανδημίας από το περσινό καλοκαίρι και το «άνοιγμα» για τον τουρισμό, που οδήγησε στο δεύτερο κύμα του φθινοπώρου και χειμώνα με τους 5-6 μήνες οριζόντιου λοκντάουν. Οι θάνατοι στα ύψη, ο εμβολιασμός εντελώς μονόπλευρος και αργός, το υγειονομικό σύστημα στο κόκκινο. Μετά τη μερική κάμψη, πάλι θριαμβευτικό-τυχοδιωκτικό άνοιγμα λόγω τουρισμού-καλοκαιριού. Αλλά ήδη μοιάζει σαν να ήρθε ένα ακόμα «κύμα» πιο νωρίς…
Στα δύο αυτά χρόνια η καλή μας κυβέρνηση πέρασε πολλές «μεταρρυθμίσεις», που δεν θα μπορούσαν να περάσουν υπό άλλες συνθήκες. Η πανδημία τα βοηθάει όλα. Η «Ελλάδα 2.0» θα είναι το πλιάτσικο των μεγάλων εταιριών και εργολάβων που θα ανοίξουν το δρόμο στην «πράσινη μετάβαση» και την «ψηφιακή Ελλάδα». Στα ελληνοτουρκικά, αποδοχή μετά πολλών διεθνών επαίνων, της τουρκικής ατζέντας για διάλογο χωρίς ανάμιξη τρίτων και υπό απειλές. Αναγνώριση του Κοσόβου και πλήρης συμμόρφωση σε ό,τι ζητήσουν ΗΠΑ-Γερμανία. Κυβέρνηση ντελιβεράς και πλασιέ μαζί…
Δύο χρόνια μόνο αυτό; Όχι βέβαια. Είχαμε και κενό αντιπολίτευσης. Μια εντελώς άσφαιρη κι αναξιόπιστη αντιπολίτευση, ο καλύτερος σύμμαχος του Μητσοτάκη. Δεν είναι μόνο η ανικανότητα παραγωγής πολιτικής. Είναι κυρίως η εξάρτηση από τα ίδια πάνω-κάτω κέντρα, και τα γραμμάτια που χρωστά η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Να μην τα θυμίζουμε: ψήφισε το Ταμείο Αναδιάρθρωσης και Ανθεκτικότητας για τα πακέτα της Ε.Ε., ψήφισε πάνω από 50 διατάξεις του νομοσχεδίου Χατζηδάκη, ήθελε να ψηφίσει υπέρ στην αποζημίωση της Fraport (140 εκατ.) και του «Ελευθέριος Βενιζέλος» (170 εκατ.) για… διαφυγόντα κέρδη λόγω πανδημίας. Διαφημίζει τη συμφωνία των Πρεσπών όταν οι γείτονες μας κοροϊδεύουν με τις πλάτες όλων (Ευρωπαίων, Αμερικανών και Τούρκων – μοναδική εξαίρεση οι Βούλγαροι). Η γραμμή είναι «Πρέσπες και Χάγη παντού». Ποια αντιπολίτευση; Πλάκα μας κάνουν…
Κι όχι μόνο αυτά. Η κοινωνία; Φοβισμένη, ταραγμένη, συγχυσμένη, ψυχικά επιβαρημένη, βομβαρδισμένη από απανωτά μέτρα, χωρίς ορατή ελπίδα για το άμεσο μέλλον. Ο μέγιστος επιτρεπόμενος «στόχος»: να επιβιώνει προσαρμοζόμενη σε ό,τι διατάσσουν. Και να φορέσει το νέο μοντέλο που ετοιμάζουν στην παιδεία, στην εργασία, στην υγεία, στη δημοκρατία, στις ουρές, στα μαγαζιά, στα γήπεδα, στις πλαζ, στα πλοία. «Άτιμη κοινωνία», πάντα εσύ φταις. Διότι, αφού αποτελείται από άτομα, τα άτομα έχουν ευθύνη για όλα. Αυτά φταίνε για όλα τα στραβά και πρέπει να πληρώνουν το μάρμαρο, το πρόστιμο κ.λπ. Τώρα επιχειρείται συνειδητά από τις ελίτ η «φιλαθλοποίηση» της κοινωνίας σαν μέθοδος διχασμού και χειρισμού.
Οι ελίτ, παρά τα χάλια τους, «παίζουν» δύο χρόνια χωρίς αντίπαλο…
