Αν η κατάσταση δεν ήταν τόσο τραγική, δεν θα ήταν τόσο προκλητικό –ίσως και να το διασκέδαζε κανείς- να διαβάζει στο editorial της «Καθημερινής» ότι «ο πειρατικός και παρασιτικός καπιταλισμός, που αναπτύχθηκε στη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες, ευθύνεται για αρκετά από τα δεινά της. Η κουλτούρα της «αρπαχτής» και του επιχειρείν χωρίς κανόνες, τα καλά προμελετημένα φέσια, η χειραγώγηση μετοχών ήταν μερικές από τις εκφάνσεις του. Σε ελάχιστες περιπτώσεις υπήρξε τιμωρία πραγματική. Μόνο όταν βόλευε κάποιον πολιτικό για να εκθέσει τους αντιπάλους του. Παλιές και νέες οικογένειες έκλεβαν τους μετόχους και τους προμηθευτές τους χωρίς αιδώ…»
Πραγματικά, χωρίς αιδώ, τα γράφουν αυτά οι εκδότες μιας εφημερίδες και ιδιοκτήτες μιας επιχείρησης που επί πολλές δεκαετίες, και όχι μόνο τις τελευταίες, αποτέλεσαν τη ναυαρχίδα του Τύπου που κάλυψε κάθε καθεστώς ανομίας, αυθαιρεσίας, εξαπάτησης και λεηλασίας των εργαζομένων και του τόπου. Όπως, χωρίς αιδώ, στήριξαν το γερμανικό καθεστώς (στη δεύτερη σελίδα αναδημοσιεύουν αποσπάσματα από τα χρόνια της Κατοχής), όπως, χωρίς αιδώ, στήριξαν την αμερικανοκρατία, όπως, χωρίς αιδώ, στήριξαν όλες τις δεξιές κυβερνήσεις που έστησαν τη φαυλοκρατία, το αστυνομικό κράτος, το τοκογλυφικό κράτος, το πελατειακό κράτος, το κράτος της βίας και της νοθείας, το κράτος της υποτέλειας και της εξάρτησης, τον καπιταλισμό που τώρα, τάχα μου, απαξιώνουν και καταδικάζουν. Λες και η Δεξιά που στηρίζουν σήμερα, με στημένους κονδυλοφόρους, παλιομοδίτικα κείμενα, κλισέ επιχειρήματα και ξύλινη γλώσσα, δεν είναι η συνέχεια της Δεξιάς, που «ευθύνεται για τα δεινά». Με πρώτη και γνωστότερη την οικογένεια Μητσοτάκη, κρατικοδίαιτη και διαπλεκόμενη ως τα μπούνια που ανύψωσε το ρουσφέτι και το πολιτικό πελατολόγιο σε επιστήμη και θεσμό. Και τους επιχειρηματίες που λυμαίνονται τα δημόσια έργα και τους «αυτοδημιούργητους» που διαφημίζονται με υμνητικά άρθρα και μεγάλες καταχωρήσεις στις σελίδες της εφημερίδας. Αλλά και τα funds της «αρπαχτής» που λεηλατούν τον εθνικό πλούτο. Κρίση μεταμέλειας σίγουρα δεν έχουν. Είτε έχουν χάσει τον μπούσουλα είτε, χωρίς αιδώ, μας κοροϊδεύουν όπως έκαναν ανέκαθεν…
Μπ. Ροϊλός
