Η κορυφή του παγόβουνου
Δεν πρόκειται εδώ για τον αριθμό των θυμάτων. Γιατί αυτός θα αυξάνεται με μαθηματική ακρίβεια όσο οι ένοχοι θα συνεχίζουν το έργο τους. «Ατυχή γεγονότα» θα ονομάζονται και θα ‘ναι πια αναμενόμενα όσο η κοινωνία, «εμείς», τα συνηθίζει. Συμβαίνει λοιπόν, ένας 11χρονος μαθητής να μην επιστρέφει σπίτι του το μεσημέρι, συμβαίνει ένας άλλος 16χρονος να πυροβολείται στο κεφάλι. Και τα δυο από κρατικές πράξεις και από κρατικές παραλείψεις. Με ένα κόκκινο νήμα που τα συνδέει με ένα ολόκληρο σύστημα εγκληματικών πολιτικών που εφαρμόζονται σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής και με εκτελεστές όχι απλά τις αστυνομικές και κατασταλτικές δυνάμεις. Σήμερα, όλη η κοινωνική οργάνωση, όλη η εξουσία που αρθρώνεται επί της κοινωνίας σε κάθε χώρο (εργασία, κατοικία, εκπαίδευση κ.λπ.) στηρίζεται όχι απλά στην εκμετάλλευση αλλά σε μια ακραία αδιαφορία για τη ζωή, τις ανάγκες, την προστασία των ανθρώπων. Οι ελίτ κυβερνούν μέσα από μηχανισμούς παρακράτους, μαφιόζικων λογικών, σύμπλευσης της «καλής κοινωνίας» και του οργανωμένου εγκλήματος και με μια πρωτοφανή ασυδοσία και δικαιοδοσία των κατασταλτικών δυνάμεων. Μαζί βέβαια πότε με τον εκκωφαντικό θόρυβο και πότε με την κραυγαλέα σιωπή των ΜΜΕ, όψεις του ίδιου νομίσματος μαζικής χειραγώγησης των πολιτών.
Υπό τη διεύθυνση της κυβέρνησης Μητσοτάκη
Θάνατοι σε χώρους εργασίας από «ατυχήματα», πυρκαγιές σε νοσοκομεία (βλ. «Παπανικολάου»), το χθεσινό έγκλημα στις Σέρρες, το γάζωμα με σφαίρες του Ρομά Σαμπάνη πριν ένα χρόνο στο Πέραμα, ο βιασμός από αστυνομικούς της ομάδας Δίας μιας νέας γυναίκας μέσα στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας. Κάποια μόνο από αυτά που δεν μπορούν παρά να έρχονται στη επιφάνεια. Και παράλληλα, επίδειξη χλιδής και αλαζονείας από τον κόσμο του πλούτου και της ολιγαρχίας, επιδείξεις δύναμης και ακραίας καταστολής απέναντι σε κάθε κινητοποίηση. Μαζί και η ενεργοποίηση ενός παρακράτους υποκλοπών και παρακολουθήσεων, η κήρυξη όλων των απεργιών ως παράνομων και καταχρηστικών από το δικαστικό σώμα. Στιγμές καθόλου τυχαίες και ασύνδετες που δημιουργούν ένα τοπίο εκτροπής και καταπάτησης στοιχειωδών δικαιωμάτων.
Μόνο η ίδια η κοινωνία μπορεί
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει να φύγει, είναι επικίνδυνη για τον λαό και τον τόπο. Μέσα από ένα βαθύ αίτημα εκδημοκρατισμού και κάθαρσης που δεν μπορεί να υλοποιηθεί από το παρόν πολιτικό σύστημα που στην ουσία διαχειρίζεται σε κοινά πλαίσια την κοινωνική κατάσταση. Γιατί ο πολιτικός κόσμος στο σύνολό του, ξέρει τι γίνεται, ξέρει τι μεθοδεύεται, ξέρει πώς λειτουργούν όλοι οι μηχανισμοί και απλώς σκιαμαχεί και «αντιπολιτεύεται» εκλογικά για μικροκομματικούς σκοπούς. Έτσι κι αλλιώς, οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες (και υπηρέτησαν όλοι πιστά από κάθε πόστο) είναι το κοινό του πρόγραμμα. Η κατάκτηση της πραγματικής δημοκρατίας, η κάθαρση από όλο τον κόπρο που έχει συσσωρευτεί πέφτει αναγκαστικά στην κοινωνία και τους αγώνες που αυτή θα δώσει.
Για την υπέρβαση των διαχωρισμών και του κατακερματισμού που επιβάλλεται
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει κατά βάθος την παραμικρή υποστήριξη των νέων ανθρώπων καθώς η πολιτική της είναι ακραία αντινεολαιίστικη σε πολλά και διαφορετικά πεδία. Προσπαθώντας να ρεφάρει, περνά στην επίθεση με το δόγμα «Νόμος και Τάξη». Εκμεταλλευόμενη τα κοινωνικά άγχη και τις ανασφάλειες από τη διάλυση της κοινωνικής συνοχής –που γεννούν οι πολιτικές της– προσδοκά τη συσπείρωση των δεξιών και ακροδεξιών ακροατηρίων. Μέσα από τη δημιουργία τεχνητών διαχωρισμών, τη διάλυση κοινωνικών δεσμών, την καλλιέργεια του φόβου και του κλεισίματος των πολιτών στο καβούκι τους, η διαχείριση γίνεται πολύ ευκολότερη. Είναι μάλιστα μόνιμο μοτίβο των τελευταίων χρόνων, η κίνηση μηχανισμών και λειτουργιών που φέρνουν τμήματα της κοινωνίας σε αντιπαράθεση, η καλλιέργεια καταστάσεων έντασης και μίσους, πολώσεων και διαχωρισμών. Για να ακολουθήσει βέβαια η αποποίηση των ευθυνών, η μετάθεσή τους σε διάφορους (και ποτέ στην κεντρική κυβέρνηση-πολιτική) και πιο γενικά η αποσύνδεση των κοινωνικών προβλημάτων από τις πολιτικές που τα διογκώνουν.
«Φταίτε!» ή στην καλύτερη «βγάλτε τα πέρα όπως μπορείτε». Από τα σχολεία και τα πανεπιστήμια μέχρι τα νοσοκομεία, την πανδημία, τις πυρκαγιές, αυτή η γενική, άνωθεν προσταγή δημιουργεί το ανάλογο κλίμα και φορτώνει βάρη. Αντί λοιπόν για ελέγχους, εποπτικούς μηχανισμούς, κανόνες ασφάλειας στην εργασία και στη παιδεία, αντί ελέγχων σε μέσα μεταφοράς και δημόσια κτίρια, νοσοκομεία, οικοδομές κ.λπ., κυριαρχεί εγκληματική αδιαφορία, με κραυγαλέα απόσυρση του κράτους και με διάλυση του δημόσιου. Την ώρα βέβαια που σε άλλους τομείς ή πτυχές, κράτος και παρακράτος επελαύνουν και σαρώνουν τα πάντα (καταστολή, έλεγχος, καταπίεση, δολοφονίες, τραμπουκισμοί, κάλυψη κάθε αυθαιρεσίας).
Η κοινωνία να ακούσει τη φωνή, τις ανάγκες και την αγωνία των νέων
Το χάσμα που καλλιεργείται τεχνηέντως και με κάθε αφορμή ανάμεσα στην κοινωνία και τους νέους δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό. Με όλα όσα επίθετα κι αν την βαφτίσουν, μεταξύ γλειψίματος και στιγματισμού, ανάμεσα στο τάχα σπουδαίο ψηφιακό της μέλλον και τη βίαιη περιθωριοποίησή της, με στόχο το χτύπημα ή το χειρισμό της, η κοινωνία οφείλει να ακούει τους νέους. Κάθε προσπάθεια να στηθεί μια σύγκρουση τόσο μεταξύ κοινωνίας και νεολαίας, όσο και ανάμεσα στις «φυλές» των νέων ανθρώπων, πρέπει να αποτύχει. Όλοι οι κρατικοί, πολιτικοί και μικροπολιτικοί σχεδιασμοί που κλέβουν από τους νέους τα μέσα και τους τρόπους να μένουν… νέοι, όρθιοι και να αντιστέκονται, ας αντιμετωπιστούν από μια κοινωνία αγωνιζόμενη για –και με– αλληλεγγύη και δικαιοσύνη.
- ΝΑ ΦΥΓΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝ, ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
- ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ ΜΑΝΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
- ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΙΣΤΟΥ
- ΚΑΤΩ ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟ ΨΕΜΑ TΩΝ ΜΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
- ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΘΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ
- ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΒΑΘΙΑ ΚΑΘΑΡΣΗ
- ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΑ ΟΡΘΙΕΣ ΜΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
