Οι διαμαρτυρίες από δυτικούς κύκλους και η ραγιάδικη στάση της ελληνικής πλευράς (που απλά αναδεικνύει το θέμα σαν ζήτημα παγκόσμιας κληρονομιάς) δεν πτόησαν τον Ερντογάν να συμπεριλάβει την Αγία Σοφία στα σχέδιά του. Όχι μόνο για εσωτερικούς λόγους, π.χ. για να συσπειρώσει τις ισλαμικές και εθνικιστικές φωνές γύρω του και να σκεπάσει κάπως τα προβλήματα που αντιμετωπίζει στην οικονομία και την πανδημία, αλλά και για λόγους διεθνούς πολιτικής του στον ισλαμικό χώρο. Η Αγία Σοφία ως τζαμί και η Κωνσταντινούπολη ως ισλαμικό κέντρο του νέο-οθωμανικού Χαλιφάτου λειτουργεί μια χαρά στον νέο ρόλο της επεκτατικής Τουρκίας.

Η λογική «το 1453 κατακτήσαμε την Κωνσταντινούπολη κι άρα ό,τι υπάρχει εκεί είναι κυριαρχία της Τουρκίας» κάνει πολλές αφαιρέσεις ιστορίας και διωγμών του Ελληνισμού της Πόλης αλλά και παλιότερα του Πόντου και της Ιωνίας. Τώρα μια εκκλησία που κτίστηκε για να υπηρετήσει μια θρησκεία, ένα σύμβολο της χριστιανοσύνης, πρέπει να καταπατηθεί βάναυσα, να αλλάξει χρήση και προσανατολισμό, και να γίνει χώρος λατρείας του ισλαμισμού σε μια εποχή επέκτασης της Τουρκίας. Η ουδέτερη χρήση της ως μουσείου και αξιοθέατου στην Κωνσταντινούπολη, όπως έγινε από το 1934 μέχρι σήμερα, μπορούσε να συμβάλει σε καλές σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Αλλά ο Ερντογάν δεν νοιάζεται γι’ αυτό. Ενδιαφέρεται μέχρι το 2023 να έχει να επιδείξει «κατακτήσεις» και πεπραγμένα που θα καθιστούν την Τουρκία πιο μεγάλη σε όλα τα επίπεδα. Γι’ αυτό και η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου επιτρέπει τη χρήση της Αγίας Σοφίας ως ισλαμικού τεμένους και ακυρώνει τις αποφάσεις επί Κεμάλ Ατατούρκ για τη λειτουργία της ως μουσείου. Άλλη μια απόδειξη για το πόσο λογαριάζει τις «πιέσεις» ο Ερντογάν.

Τώρα θα μετρηθούν οι πραγματικές αντιδράσεις των δυτικών δυνάμεων και της ελληνικής πλευράς. Πέρα από τα ρεπορτάζ και τις καταγγελίες, τι άλλο θα πράξουν; Κάποια διπλωματική νότα, κάποια πρόσκληση του Τούρκου πρεσβευτή στην Αθήνα, κάτι άλλο; Ή μήπως αγριέψει ο Σουλτάνος αν προβούμε σε πιο αποφασιστικά βήματα; Τέτοια θα ήταν το κλείσιμο του τουρκικού προξενείου στη Θράκη, πολεμικά πλοία νοτίως της Κρήτης πριν πάνε τα τουρκικά γεωτρύπανα, ΑΟΖ  και συνεργασία με Κύπρο, επέκταση των χωρικών υδάτων σε 12 μίλια κ.ο.κ. Αλλά όλα αυτά δυσχεραίνουν τον «διάλογο» που έχουν παραγγείλει όλοι (υπέρ της Τουρκίας φυσικά)…

Ν.Τ.

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!