«Από όταν ήμουν παιδί κατοικώ στην Εκάλη. Παλιά είχαμε συχνά χιόνια το χειμώνα, τα τελευταία χρόνια όχι. Φέτος ήταν η εξαίρεση. Γενική διάλυση! Είμαι ήδη 36 ώρες χωρίς ηλεκτρικό, άρα χωρίς θέρμανση και 12 ώρες χωρίς ύδρευση. Πληροφόρηση μηδέν. Έτσι φαντάζονταν την κανονικότητα;».
Άλλο ένα ροζ σύννεφο ξαφνιάστηκε! Ο κύριος Μάνος εκφράζει μια εύλογη απορία πέφτοντας στα μαλακά. Μικρό μου πόνι, πόσο δίκιο έχεις… Δεν είναι ζωή αυτή που ζείτε στην Εκάλη. Πώς να την αντέξεις χωρίς ηλεκτρικό 36 ώρες, χωρίς νερό 12 ώρες, μέσα στο χιονιά.
Δεν είναι κράτος αυτό, διαπιστώνει ο κύριος. Πότε; Όταν τα πράγματα, με τη βοήθειά του, έχουν μπει στο αυλάκι. Όταν ο ίδιος υπέστη τα αποτελέσματα της δικής του νεοφιλελεύθερης πολιτικής που υπαγόρευε ιδιωτικοποιήσεις παντού. Το κακό κράτος και ο καλός ιδιώτης – ένας παγιωμένος συσχετισμός. Μια ιστορία που έρχεται από παλιά, μεθοδεύεται από τους ίδιους ανθρώπους που τώρα εκπλήσσονται πώς γίνεται η ΔΕΔΔΗΕ, η ΕΔΥΑΠ, ο ΟΤΕ να μην έχουν εκσυγχρονίσει τα δίκτυά τους, να μην έχουν σωστές υπηρεσίες και κυρίως πώς συμβαίνει αυτό το κράτος να μην ενημερώνει σωστά τους πολίτες.
Αγαπητέ Στέφανε, αλήθεια σου λέω, δεν έχω ιδέα· αλλά μια και έχεις αγανακτήσει με όλα αυτά που σου έτυχαν μήπως να κάνεις ένας flash back επί των ημερών σου να θυμηθείς το σχεδιασμό, το πρόγραμμα και τις αποφάσεις σου μέσα από τα διάφορα υπουργεία στα οποία ηγήθηκες; Να κάνεις τον απολογισμό σου και να πεις και σε μένα με ποιον τρόπο βοήθησες να εκσυγχρονιστούν οι ΔΕΚΟ και ποιο όφελος θα είχαν οι πολίτες αυτού του κράτους που τώρα μέμφεσαι, μέσα από την προοπτική που άνοιξες τη δεκαετία του 1990.
Έχω ελπίδες να μάθω τι πήγε στραβά και τίποτα δεν δουλεύει πια σ’ αυτόν τον τόπο, τον οποίο κι εσύ υπηρέτησες με μεγάλη επιτυχία;
