Ένας τρόπος σκέψης και θεώρησης των πραγμάτων που καλλιεργήθηκε συστηματικά από τους μηχανισμούς της εξουσίας στον Δυτικό Κόσμο είναι η πλήρης αποκοπή, η πλήρης αποδέσμευση των συμβάντων από την ιστορία τους, απ’ αυτά που προηγήθηκαν και καθόρισαν την εξέλιξη ή την κατάληξή τους. Τα παραδείγματα είναι αμέτρητα. Από τα πιο πρόσφατα είναι οι περιπτώσεις της Ουκρανίας και της Γάζας. Ένα πελώριο με άπειρες διακλαδώσεις σύστημα που περιλαμβάνει κυβερνήσεις, κόμματα, πολιτικούς, μέσα μαζικής ενημέρωσης, μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας, διανοούμενους, μη-κυβερνητικές οργανώσεις, μυστικές υπηρεσίες και άλλα άτομα και φορείς που επηρεάζουν τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, όλο αυτό το σύμπλεγμα προωθεί εμπράκτως την κατάργηση του διαλεκτικού τρόπου ανάλυσης, κατανόησης και ερμηνείας των φαινομένων. Η υποχώρηση της Αριστεράς οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην επικράτηση αυτού του τρόπου θεώρησης, γιατί η δύναμη των ιδεών της Αριστεράς εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τον διαλεκτικό τρόπο σκέψης και από τη λαϊκή πρακτική αντίληψη ότι όλα έχουν την αιτία τους και την αλληλουχία τους.
Αυτός ο ευνουχισμός, η αφαίρεση και αποσύνδεση από το κάθε γεγονός των αιτίων που το δημιούργησαν, προέκυψε σαν ανάγκη στη δυτική κουλτούρα προκειμένου να ερμηνευτεί η ιστορία με τρόπο που εξυπηρετεί την άρχουσα τάξη και την απαλλάσσει από τα τερατώδη εγκλήματα που κατά συρροή και κατ’ επανάληψη διαπράττει. Ο πλούτος, η ευημερία, η πρόοδος του Δυτικού Κόσμου, έπρεπε να αποδοθεί στις ικανότητες, στην ευφυία, την επινοητικότητα, την εργατικότητα και άλλα προσόντα που μόνο οι Δυτικοί κατέχουν σε αναπτυγμένο επίπεδο, είτε εκ φύσεως, λόγω γονιδίων, που «αποδείκνυαν» με πειράματα πάνω σε «κατώτερους» βιολογικά ανθρώπους και με πολιτικές ευγονισμού στη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τη Σουηδία, την Τσεχία κι αλλού για τη «βελτίωση» του είδους, είτε εκ θεού, εφ’ όσον ο χριστιανικός θεός είναι ο μοναδικός και ο αληθινός. Εξάλλου, η Βίβλος διακηρύσσει ότι ο θεός χωρίζει τους ανθρώπους σε περιούσιους και μη.
Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει λόγος να ανατρέχει κανείς στην ιστορία των πραγμάτων και των φαινομένων για να εξηγήσει τα ισχύοντα και τα τρέχοντα. Αυτό είναι θεμιτό μόνο κατ’ εξαίρεση όταν εξυπηρετεί την κυρίαρχη θεώρηση. Κι αυτή η θεμελιώδης προσέγγιση καλλιεργήθηκε και εφαρμόστηκε ιδιαίτερα από την περίοδο που γιγαντώθηκε η αποικιοκρατία, δηλαδή η βίαιη κατάληψη της ανθρωπότητας για τη λεηλασία των πόρων της και την εκμετάλλευση των κατοίκων της προς αποκλειστικό όφελος της μειοψηφίας των Δυτικών επικυρίαρχων.
Λεηλασία και αμνησία
Πλούτος, ευημερία και πρόοδος που επιτεύχθηκε χάρη σ’ αυτό το τερατώδες πλιάτσικο που διαρκεί τουλάχιστον μισή χιλιετία και περιλαμβάνει ασύλληπτης έκτασης και αγριότητας γενοκτονίες και απερίγραπτης βαρβαρότητας εμπόριο ανθρώπων. Παράδειγμα πρώτο, μέχρι 70 εκατομμύρια ιθαγενείς αφανίστηκαν στην αμερικάνικη ήπειρο ως συνέπεια των κατακτήσεων και της υπερεκμετάλλευσης από τους Ευρωπαίους.
Παράδειγμα δεύτερο, έως και 40 εκατομμύρια Αφρικανοί αλυσοδέθηκαν και έγιναν σκλάβοι για να αναπληρώσουν τους σκλάβους ιθαγενείς της Αμερικής που είχαν εντωμεταξύ εξοντωθεί στα ορυχεία και τις φυτείες. Γι’ αυτό μετέφεραν τους μαύρους από την Αφρική στην Αμερική. Να σημειωθεί ότι με βάση τον πληθυσμό της γης τότε, τα 40 εκατομμύρια των σκλάβων από την Αφρική, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που σκοτώθηκαν επί τόπου ή πέθαναν αλυσοδεμένοι στα αμπάρια των πλοίων, που αποτελούσαν περίπου το μισό πληθυσμό της μαύρης ηπείρου, αντιστοιχούν σε σημερινούς πληθυσμούς 650 εκατομμυρίων ανθρώπων! Μόνο έτσι μπορεί να υπολογιστεί το μέγεθος του αφανισμού των Αφρικανών. Και όλοι αυτοί ήταν οι νέοι και οι πιο γεροί. Για να καταλάβει κανείς πώς πλούτισε η Δύση και πώς η Αφρική ρημάχτηκε και κόλλησε στη φτώχεια και την υπανάπτυξη.
Ασφαλώς, η Δύση έβγαλε σπουδαία μυαλά και ανέπτυξε τις επιστήμες και τις τεχνολογίες, αλλά όχι επειδή οι Δυτικοί είναι ανώτεροι βιολογικά, αλλά γιατί είναι οι μεγαλύτεροι στην ιστορία λήσταρχοι και εγκληματίες, γεγονός που το επιβεβαίωσαν και με τους δύο παγκόσμιους πολέμους που έκαναν μεταξύ τους προσθέτοντας άλλα 100 εκατομμύρια νεκρούς στον πλούσιο κατάλογο των θυμάτων τους.
Αυτή την κουλτούρα, της γενοκτονίας και της λεηλασίας, την έντυσαν, τη δικαιολόγησαν, την προστάτευσαν, τη διατήρησαν και τη διέδωσαν με θεωρίες περί ανωτερότητας της λευκής φυλής, περί εκπολιτισμού των αγρίων, περί θεϊκής εντολής (εξ ου και οι χιλιάδες ιεραποστολές που προηγούνταν ή συνόδευαν τα στρατεύματα κατοχής), περί φυσικής επικράτησης των ισχυρότερων και άλλες ευρωπαϊκές «αξίες» που βρίθουν από ρατσισμό, αλαζονεία και απανθρωπιά.
Στοιχείο αυτών των «αξιών» που συγκαλύπτουν τη διαχρονική βαρβαρότητα που βρίσκεται στον πυρήνα του δυτικού «θαύματος» είναι και ο προαναφερθείς τρόπος σκέψης που διαγράφει τα αίτια και κάνει συνεχώς επανεκκίνηση για να νομιμοποιεί τα συμπεράσματα που εξυπηρετούν την αποικιοκρατία και την ηγεμονία σε βάρος όχι μόνο των «τρίτων» αλλά και των υπηκόων στις μητροπόλεις που είναι θύματα και θύτες ταυτόχρονα εφόσον επωφελήθηκαν κι αυτοί, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, από τις αρπαγές και την αμνησία.
Διαταραχή μνήμης
Αυτή η στρέβλωση ξαναπαίχτηκε με τον πόλεμο στην Ουκρανία και ξαναπαίζεται στην Παλαιστίνη. Μόνο εκ παραδρομής στα δυτικά ΜΜΕ εμφανίζεται κάποια αναφορά στο αποκαλυπτικό παρελθόν της σύγκρουσης, αλλά ποτέ, στις φλύαρες δηλώσεις των δυτικών ιθυνόντων, δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη για ό,τι προηγήθηκε από τη ρώσικη «εισβολή» στην Ανατολική Ουκρανία. Όλα παρουσιάζονται ως παρθενογένεση. Αναιτίως! Δηλαδή, οι Ρώσοι αποφάσισαν ένα πρωί να επεκτείνουν τα 17 εκατομμύρια των τετραγωνικών τους χιλιομέτρων σε βάρος της Ευρώπης εξαπολύοντας ένα πόλεμο εναντίον των αψεγάδιαστων Ουκρανών. Ούτε πραξικόπημα το 2014, ούτε επέκταση του ΝΑΤΟ, ούτε φασιστική Αζόφ, ούτε τίποτα! Οπότε ο Πούτιν είναι μεγαλομανής και οι Ρώσοι πολεμοχαρείς. Τελεία. Όλα τα άλλα είναι περιττά. Η προϊστορία, τα αίτια, η βούληση των ντόπιων, η κουλτούρα κ.λπ. δεν έχουν σημασία και δεν συνδέονται με τα σύγχρονα γεγονότα. Οπότε στη Δύση είναι οι καλοί και στην Ανατολή οι κακοί.
Χειρότερα με το Παλαιστινιακό. Όλα αρχίζουν από την έξοδο των μαχητών Παλαιστινίων που σκοτώθηκαν σκοτώνοντας στρατιώτες και άμαχους Εβραίους. Και τελειώνουν με την εκκαθάριση και τον αφανισμό της Γάζας και των κατοίκων της. 100 παιδάκια καίγονται, ακρωτηριάζονται και θάβονται κάθε μέρα κάτω από τα ερείπια που προκαλούν οι χιλιάδες βόμβες (6.000 μέχρι το πρωί της Παρασκευής 20 Οκτ.) που ρίχνουν κατά συνεχή κύματα με τα αμερικάνικα F-16 οι Εβραίοι εποικιστές στο «στρατόπεδο του θανάτου» που έχουν μετατρέψει τη Λωρίδα της Γάζας.
Όλα όσα έχουν προηγηθεί από το 1920 σε βάρος των Παλαιστινίων κι όλα όσα είναι σε εξέλιξη στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, τα τερατώδη, εν ψυχρώ και χωρίς όρια, δεν λαμβάνονται υπόψη ούτε από το εβραϊκό κατεστημένο ούτε από τους δυτικούς του σπόνσορες. Οι σφαγές των Παλαιστινίων δεν έχουν σημασία για τη Δύση, ούτε τα μαρτύρια που υφίστανται τουλάχιστον τα τελευταία 75 χρόνια, ούτε και τα τρομακτικά εγκλήματα σε ανώτατο κακουργηματικό βαθμό που διαπράττουν οι Εβραίοι τις τελευταίες μέρες, με τα χειρότερα να προαναγγέλλονται και να μην παρενοχλούν ούτε να διαταράσσουν καθόλου το «αξιακό» σύστημα της Δύσης!
Η μετά από πολλούς δισταγμούς σαφέστατη δήλωση του Γ.Γ. του ΟΗΕ στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι «η αντίδραση των Παλαιστινίων δεν συνέβη εν κενώ», δικαιολογημένα προκάλεσε έκρηξη αντιδράσεων στη Δύση, φτάνοντας μέχρι την απαίτηση του Ισραήλ να παραιτηθεί ο Αντόνιο Γκουτέρες. Για πρώτη φορά ένας τόσο υψηλόβαθμος στη διεθνή ιεραρχία αξιωματούχος έσπασε το ταμπού της αμνησίας και συνέδεσε, έστω λακωνικά, το παρόν με την προϊστορία του.
Η επί αιώνες σκόπιμη διαγραφή του «πριν» από την πολιτική κουλτούρα της Δύσης σε σχέση με τα ασυγχώρητα ανομήματά της, τις σταυροφορίες, την Ιερά Εξέταση, την αποικιοκρατία, τη δουλεία, τον ιμπεριαλισμό, τις γενοκτονίες, τις λεηλασίες, τους παγκόσμιους και τοπικούς πολέμους, τα πραξικοπήματα, την καταστροφή της φύσης από την αλόγιστη εκμετάλλευση και κακοποίησή της και πολλά άλλα παγκόσμιας εμβέλειας, έχει ενσωματωθεί στα γονίδια του πολιτισμού της Δύσης και σταδιακά εξελιχθεί σε πολιτικό και πολιτισμικό αλτσχάιμερ, μια παθολογική αμνησία βαριάς μορφής που εκδηλώνεται σε κοινωνίες που έχουν χάσει την ικμάδα τους και φθίνουν.
