Η αφασία που επικρατεί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας έρχεται σε πλήρη αντίθεση τόσο με τη διεθνή κατάσταση όσο και με τις εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας. Τα προβλήματα και οι κίνδυνοι είναι πολλοί και υπάρχουν καθημερινά εξελίξεις σε όλα τα μέτωπα, ωστόσο φαίνεται λες και τίποτα από αυτά δεν αφορά το πολιτικό σύστημα της χώρας. Η ακρίβεια έχει φτάσει στα ύψη, με την Ελλάδα να εμφανίζει ανοδική τάση στον πληθωρισμό σε αντίθεση με αυτόν της Ε.Ε., πράγμα που φαίνεται ότι θα συνεχιστεί με δυσθεώρητες επιπτώσεις στην κοινωνία. Παράλληλα, η εξυπηρέτηση κάθε συμμαχικού και ειδικά αμερικανικού καπρίτσιου έχει φτάσει στα όρια του φετιχισμού για την κυβέρνηση της Ν.Δ., που όχι μόνο τάχθηκε αναφανδόν υπέρ του Ισραήλ, όχι μόνο έστειλε πλοία αλλά και παραχώρησε παράνομα το αεροδρόμιο της Ελευσίνας στις ΗΠΑ για πολεμικές επιχειρήσεις, ενώ απείχε και από το ψήφισμα του ΟΗΕ για την επιβολή εκεχειρίας στην περιοχή. Με αυτή τη στάση, δημιούργησε άλλον ένα στόχο πέραν της Αλεξανδρούπολης σε ενδεχόμενη πολεμική κλιμάκωση. Ενώ, εξελίξεις υπάρχουν και στα ελληνοτουρκικά, με την Τουρκία να ανακοινώνει επίσημα και θεσμικά πως η βραχονησίδα Ζουράφα ανήκει στη δική της επικράτεια ενώ ο Ερντογάν δεν ξεχνά ανάμεσα στις «φιλοπαλαιστινικές» δηλώσεις του να υπενθυμίζει μέχρι που φτάνουν τα σύνορα της καρδίας του – αυτή τη φορά μέχρι και τη Θεσσαλονίκη. Αυτά βέβαια η ελληνική πλευρά τα καταπίνει αμάσητα, γιατί τώρα έχουμε καλό κλίμα και υπάρχει έξωθεν πίεση για μια συμφωνία κακήν κακώς.
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ σε ένα κανονικό κράτος θα έπρεπε να αποτελούν κεντρικό θέμα της πολιτικής συζήτησης, όχι μόνο γιατί αποτελούν σημεία του στρατηγικού προσανατολισμού της χώρας αλλά και γιατί οι ενδεχόμενες επιπτώσεις του πολέμου και οι υποχωρήσεις που προετοιμάζεται να γίνουν προς την Τουρκία μπορούν να οδηγήσουν σε πολύ μεγάλα μπλεξίματα, ειδικά σε ένα περιβάλλον όπου ο πόλεμος φαίνεται να αποτελεί όλο και συχνότερα την επιλογή για τη διευθέτηση των γεωπολιτικών ανταγωνισμών. Ωστόσο το πολιτικό σύστημα τον χαβά του…
Όσο η κυβέρνηση προχωρά ανενόχλητη σε επικίνδυνες κινήσεις, η αντιπολίτευση φαίνεται να μην έχει κάποιο ενδιαφέρον για αυτά τα ζητήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον αποδείξει ότι δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο πέρα των εσωκομματικών του. Τελεί σε κατάσταση πλήρους διάλυσης και δεν μπορεί να κάνει καν τυπικές αντιπολιτευτικές δηλώσεις. Το ΠΑΣΟΚ τσαλαβουτάει, ελπίζοντας να τσιμπήσει κάτι από το μπάχαλο του ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια στιγμή βέβαια και τα δύο κόμματα σιωπούν για τα μεγάλα ζητήματα. Για την Παλαιστίνη, στην καλύτερη περίπτωση να κάνουν μια αναφορά στον Ανδρέα Παπανδρέου αφού πρώτα επαναλάβουν με θρησκευτική πίστη και προσήλωση το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα (δηλαδή στη διάλυση της Παλαιστίνης). Για τα ελληνοτουρκικά, ούτε λέξη, ούτε μια ερώτηση, έχουν αποδεχθεί όλα όσα φαίνεται να έχουν συμφωνηθεί.
Η Ελληνική Λύση προσπαθεί να τα μαζέψει έπειτα από τη στάση της στην ψηφοφορία για την ΑΔΑΕ, σιωπώντας για όλα τα άλλα. Ενώ μαζί με τη Νίκη πουλούν φθηνό αντιτουρκισμό για τα 100 χρόνια της Τουρκίας, ελπίζοντας να προσελκύσουν κάποιο ακροατήριο, χωρίς όμως να κάνουν ιδιαίτερο σαματά για όσα έπονται. Η Ζ. Κωνσταντοπούλου ασχολείται με τα εσωτερικά της δίνει συνεντεύξεις για την προσωπική της ζωή. Οι Σπαρτιάτες αποδεικνύονται ένα κόμμα που δεν προσπαθεί κάτι ιδιαίτερο, πέρα από την αντιμετώπιση των εσωτερικών τους προβλημάτων.
Το ΚΚΕ είναι το μόνο κόμμα που έχει κρατήσει μια στάση υπέρ της Παλαιστίνης την τελευταία περίοδο, βέβαια φροντίζει να κρατήσει αποστάσεις σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά. Και αυτό ελπίζει πως θα αρπάξει κάτι από την περιπέτεια του ΣΥΡΙΖΑ, κάνοντας κάποια δήθεν ανοίγματα και προβάλλοντας μια μίξη αντιφασισμού, αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη με ολίγον από δικαιωματισμό.
Συνολικά, κανείς δεν μιλά για το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας. Οι κίνδυνοι που πυκνώνουν γύρω μας είτε αγνοούνται είτε απλώς περιγράφονται σε ένα βαθμό, χωρίς όμως να αμφισβητείται ο ρόλος της Ελλάδα στη περιοχή. Το πολιτικό σύστημα έχει πάρει μεγάλη απόσταση από την κοινωνία και δεν ενδιαφέρεται για τίποτα πέρα από την επιβίωσή του. Η χώρα πάει στον αυτόματο, σε τρικυμιώδη νερά με πολλούς υφάλους και χρειαζόμαστε επειγόντως αλλαγή πορείας.
Φασιστικές συμμορίες δρουν ανενόχλητες
Αυτές τις μέρες, φασίστες από όλη την Ευρώπη θέλησαν να διοργανώσουν πορεία στο Νέο Ηράκλειο , στη μνήμη δύο νεκρών μελών της Χ.Α. Ωστόσο, η πορεία απαγορεύθηκε τελευταία στιγμή και εντελώς τυπικά, καθώς στην πραγματικότητα έγινε στο Θησείο, με την άδεια της αστυνομίας.
Αυτά συνέβησαν παρότι μόλις λίγο καιρό πριν η τελευταία ανενόχλητη «επίσκεψη» τέτοιων ομάδων στην χώρα άφησε πίσω της νεκρό τον Μ. Κατσουρή. Την ίδια μέρα δε, φασίστες έλουσαν με βενζίνη τα βαγόνια του ΗΣΑΠ στο Μοναστηράκι, στα οποία βρίσκονταν επιβάτες από την αντιφασιστική πορεία στο Ν. Ηράκλειο, φωνάζοντας «Κάψτε τους» και τραυματίζοντας πολλούς από τους επιβάτες σοβαρά. Η αστυνομία, πολύ βολικά, έφτασε καθυστερημένη στο σημείο αφού οι φασιστικές ομάδες είχαν αποχωρήσει.
Προκαλεί βέβαια εντύπωση η διαφορά του χρόνου απάντησης ανάμεσα σε τέτοια περιστατικά και σε οποιαδήποτε άλλη πορεία, ενώ παράλληλα λίγες ώρες αργότερα, αστυνομικοί ξυλοκόπησαν στην Βικτώρια διαδηλωτές στους οποίους είχαν ήδη περάσει χειροπέδες! Στη συνέχεια αποκαλύφθηκε πως οι δράστες ήταν γνωστοί στις αρχές λόγω προηγούμενων παραβάσεων μέσα από οπαδικούς ποδοσφαιρικούς συνδέσμους.
Η μετατροπή της χώρας σε σημείο συνάντησης εγκληματικών φασιστικών ομάδων και σε τόπο ξεκαθαρίσματος μαφιόζικων λογαριασμών από όλη την Ευρώπη, μόνο τυχαία δεν είναι. Η δολοφονία του Μ. Κατσουρή, από αντίστοιχες ομάδες, θα έπρεπε να επιτάσσει μια εντελώς διαφορετική στάση. Αντ’ αυτού κυβέρνηση και αντιπολίτευση χαριεντίζονται με την υπόθεση Κασιδιάρη ενώ αδιαφορούν για την εξασφάλιση των βασικών στοιχείων που συνθέτουν την κυριαρχία και την επικράτεια μιας χώρας.
Η μετατροπή της χώρας σε ένα μπάχαλο, όπου μπορούν να μπαίνουν ανενόχλητες ομάδες με πρόθεση να σκοτώσουν, πάει χέρι-χέρι με τη συνολική ζωνοποίηση της Ελλάδας σε περιοχές που κάνουν κουμάντο παράγοντες διαφόρων ειδών. Την ίδια στιγμή που η καταστολή, η φίμωση και η συκοφάντηση όσων αντιστέκονται χρησιμοποιούνται καθημερινά για να εξασφαλίσουν ότι τα συμφωνηθέντα και οι μπίζνες των ελίτ θα προχωρούν απρόσκοπτα σε όλα τα επίπεδα.
