Του Κώστα Γκιώνη
Ο υπουργός Yγείας, μιλώντας στα εγκαίνια σταθμού του ΕΚΑΒ στη Μυτιλήνη, επιτέθηκε σε γιατρούς που διαμαρτύρονταν για την υποστελέχωση της δημόσιας υγείας και με το γνωστό ύφος της δευτεροκλασάτης τσιρίδας άρχισε να τους βρίζει, λέγοντας ότι είναι κάφροι κι ανθρωπάκια και να πάνε να κάνουν καμιά δουλειά, και ότι αν οι εκπρόσωποι τους έχουν εκλεγεί, κι αυτός έχει πάρει μόνος του 68.000 ψήφους! Ζήταγε επιτακτικά «να σταματήσουν τα καφριλίκια» και πρόσθετε ότι δεν υπάρχει έστω και ένας να ανέβει στο μικρόφωνο να πει τα αιτήματά τους. Ω του θαύματος, βρέθηκε μία γιατρός, που είπε ότι για να κάνει μια απλή μαστογραφία μια γυναίκα το πρώτο ραντεβού είναι το Νοέμβρη, αφού δεν υπάρχει ακτινολόγος, ότι οι οδηγοί του ΕΚΑΒ είναι ανεκπαίδευτοι φαντάροι κ.ο.κ.
Όμως το τροπάρι της κυβέρνησης παραμένει ίδιο: ναι, αλλά εμείς πήραμε 41%! Αυτή η ολοκληρωτική λογική, έχουμε ψηφιστεί από τόσες χιλιάδες άρα μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε κι εσείς να το βουλώσετε, είναι ό,τι πιο αποκρουστικό υπάρχει. Είναι ο ορισμός του φασισμού. Μη ξεχνάμε ότι το ναζιστικό κόμμα του Χίτλερ στις εκλογές στις 31 Ιουλίου του 1932, απέσπασε 37,3% με 13.740.680(!) ψήφους και έγινε λίγο αργότερα κυβέρνηση ως πρώτο κόμμα. Το δεύτερο είχε πάρει σχεδόν τις μισές ψήφους, 7.959.712!
Η χώρα, απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση, άλλοτε μεγαλύτερη, άλλοτε μικρότερη. Αποκορύφωμα της κρίσης ήταν από το 2010 και μετά, μέχρι και σήμερα. Στο διάστημα αυτό έγινε εναλλαγή όλων σχεδόν των δυνάμεων, από τη δεξιά, ακροδεξιά, ακροκέντρο, αριστεροδεξιά και λοιπές δυνάμεις. Όλοι αυτοί, αν θυμάμαι καλά, ήρθαν σαν σωτήρες, μέχρι και οι κυβερνήσεις συνεργασίας που έσκιζαν μνημόνια, είτε με ένα άρθρο, είτε σελίδα-σελίδα, και το μόνο που κατάφεραν είναι χιλιάδες αυτοκτονίες, καρκίνους και εμφράγματα.
Η ψήφος γι’ αυτό παραμένει ακόμα ελεύθερη, επειδή δεν είναι προϊόν βούλησης, είναι προϊόν πολλών και διαφορετικών συγκυριών. Ένα σημαντικό κομμάτι των ψηφοφόρων, για να μην πούμε το μεγαλύτερο, αφήνεται έρμαιο στην «πληροφόρηση». Την πληροφόρηση των μέσων μαζικής αποβλάκωσης. Μια πληροφόρηση που δεν την ψάχνει, δεν τη διασταυρώνει, απλώς την καταναλώνει έτοιμη, κάτι σαν το φαγητό από τα fast food, σίγουρα δεν κάνει καλό. Σ’ ένα περιβάλλον όλο και πιο οργουελικό, όπου τα πάντα ελέγχονται, η αλήθεια είναι το πρώτο θύμα. Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο από τη θεωρία του Γκέμπελς: η δύναμη του επαναλαμβανόμενου ψεύδους.
Ο ήλιος κρύφτηκε πίσω από τόνους αφρικανικής σκόνης, λες και ντρέπεται κι αυτός για τις μπαμπεσιές των πολιτικών κανάγιων που μας κυβερνούν, καθώς και για τους εγκληματικά ανώριμους που τους ψηφίζουν. Στο τέλος όμως θα έρθει η ώρα των λίγων να βγάλουν το φίδι από την τρύπα…
