του Θοδωρή Αφαλωνιάτη
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας στη σύνοδο του ΝΑΤΟ δεν είχε τη στάση του Τραμπ, δηλαδή να μην τηρεί το πρωτόκολλο και να συμπεριφέρεται σαν «μπίζνεσμαν» που κλείνει τις δουλειές. Όμως, υπεράσπισε το «δίκιο» του αιτήματος των ΗΠΑ για αύξηση των εισφορών των μελών του ΝΑΤΟ για τους εξοπλισμούς. Σαν συνεπής αριστερός υπεράσπισε το δίκιο μιας χώρας, των ΗΠΑ, να μην έχει τόσο αυξημένο βάρος μόνο αυτή, αλλά να αναλάβουν και οι άλλες μεγάλες χώρες τα βάρη, π.χ. Γερμανία, Γαλλία, κ.λπ.
Ένα από τα επιχειρήματα του ήταν ότι η Ελλάδα της κρίσης εκπληρώνει τις υποχρεώσεις της, όμως οι άλλες μεγάλες χώρες έχουν μικρότερα βάρη σε ποσοστά, π.χ. Γερμανία 1,6%, ενώ η Ελλάδα 2%. Έτσι, ο «αριστερός δίκαιος» πρωθυπουργός Τσίπρας υπερασπίστηκε το «δίκιο», στηρίζοντας την πρόταση των ΗΠΑ.
Ο αριστερός ιδεολόγος (διαχειριστής εικόνων και λέξεων) Έλληνας πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, ήταν στερεοτυπικός, κράτησε ένα επίπεδο «πολιτισμού», βέβαια άλλων εποχών, έθεσε κάποιες αρχές, το «δίκαιο». Ακόμα προσπαθεί να κρατήσει τα λεκτικά προσχήματα. Το νέο στυλ του «μπίζνεσμαν» της Μεγάλης Δύναμης και των κολαούζων της δεν αργεί να εμφανιστεί. Στοιχεία ήδη υπάρχουν, π.χ. όχλος, πράκτορες της Ρωσίας κ.λπ.
Στην εποχή της συνολικής κοινωνικής κρίσης το ένα διαιρείται στα δύο. Χρειαζόμαστε αρχές που να μας προσανατολίζουν στη μεταβατική εποχή. Το δίκαιο μιας χώρας, ενός λαού είναι να ελαττωθούν τα βάρη από τους εξοπλισμούς. Η Ελλάδα έπρεπε να απαιτήσει την ελάττωση του 2%. Άλλωστε οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν μηχανισμούς μετακύλισης του κόστους στις μικρότερες χώρες, όπως η δική μας. Το σύνθημα «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» θα οδηγούσε στο αίτημα ελάττωσης όλων των εξοπλισμών κ.λπ. Το δίκαιο της Ελλάδας και του ελληνικού λαού είναι η αποστασιοποίηση από τη «νέα Μεγάλη Ιδέα» του ΝΑΤΟ και των κολαούζων τους, σαν παράγοντας δύναμης και ειρήνης από την Αδριατική έως τη Μαύρη Θάλασσα. «Προσωρινά», αυτά είναι υπόθεση μιας χούφτας προσωπικού μπλεγμένου με κρατικά κονδύλια της Ελλάδας και της Ε.Ε.
