Του Κώστα Γκιώνη
Μα κι αυτή να κοιτάει το τηλέφωνο της με αναίδεια, παρουσία του; Τι θράσος μπορεί να έχει; Πόσο ν’ αντέξει ο άνθρωπος; Εντάξει, δεν έκανε δα και κακούργημα, δεν της κάρφωσε και κανένα σπαθί στην πλάτη, δεν οπλοφορούσε καν. Tα δύο όπλα που κατείχε νόμιμα, τα είχε στο σπίτι.
Κάποιες εκχυμώσεις και οιδήματα σε όλο της το πρόσωπο, στο μέτωπο, στα ζυγωματικά, στα μάτια, στα αυτιά, κάταγμα στη μύτη, κάταγμα στο δάκτυλο του δεξιού χεριού της (αμυντικά τραύματα), εκδορές στα χείλη, τραύμα-κόψιμο στη γλώσσα, αίματα στο τριχωτό κεφαλής, όπως και τούφες μαλλιών στα ρούχα και στο σώμα της. Ε, δεν την άφησε και ανάπηρη. Όλα αυτά δεν δείχνουν κάποια επικινδυνότητα από μέρους του.
Κράτησε πάντως αντρίκια στάση, μετά από κάποιες ώρες που έλεγε ότι γλίστρησε στις σκάλες, ξαφνικά όταν έμαθε ότι το θύμα και ο γιατρός μίλησαν, παθαίνει έναν ντοβρουτζά ειλικρίνειας και το παραδέχεται: ο ορισμός της τεστοστερόνης!
Άσε δε που καταστρέφεται η καριέρα του ανθρώπου, για ψύλλου πήδημα. Πού το πας αυτό το πράγμα; Ξέρεις τι γινότανε μέσα στο σπίτι, τι ανεπρόκοπη ήταν αυτή, με τι στόμφο του μιλούσε, ότι μπορεί να έφτανε στο σημείο να είχε και δικιά της άποψη;
Φανταστείτε να μην ήταν και υπερασπιστής κακοποιημένων γυναικών, νομικός, με βαθιά γνώση του αντικειμένου. Και φανταστείτε το θύμα και γυναίκα του, να μην ήταν δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγο, ποινικολόγος και σύμβουλος σε στέγη κακοποιημένων γυναικών.
Όχι δηλαδή τίποτα λούμπεν αμόρφωτο ανθρωπάκι του πρεκαριάτου, με συνήθειες που παραπέμπουν σε άνθρωπο των σπηλαίων. Πολιτισμένος άνθρωπος, με γραφείο λεζάντα στη Σκουφά, με στρατιά συνεργατών δικηγόρων για να προλαβαίνει να βγαίνει και στα κανάλια, στις εκπομπές των μεσημεριανών τηλεδικών.
Αυτό το τόσο βαθιά ριζωμένο συναίσθημα του άνδρα καμπόσου, που θεωρεί τη γυναίκα ιδιοκτησία του, που έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει γιατί κατουράει όρθιος, δεν υπάρχει τυχαία. Είναι απότοκο της πολιτικής, πολιτιστικής και πνευματικής πενίας η οποία καλλιεργείται εδώ και χρόνια, ώστε να αποδεχόμαστε το χειρότερο ως ένα γεγονός που δεν μπορούμε να αποφύγουμε. Γι’ αυτό και τα δεξιά και τα ακροδεξιά κόμματα γιγαντώνονται, σε αντίθεση με τα αριστερά, που όλο και συρρικνώνονται.
Το ότι ο εν λόγω ψευτο-ιντελεκτουέλ Νεάντερνταλ αφέθηκε ελεύθερος δεν εκπλήσσει κανέναν επί της ουσίας, γιατί μάθαμε να ζούμε μέσα σ’ ένα νομικό πλαίσιο το οποίο δαγκώνει τους εχθρούς του και τους φτωχοδιάβολους, και γίνεται θεότυφλο στους ημέτερους και τους δυνατούς. Η κοσμοθεωρία που μας έχουν φυτέψει, ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, είναι η πηγή του κακού. Μπορούμε να αποδεχθούμε τα πάντα, αρκεί εμείς να έχουμε κάποιες στιγμές το κεφάλι μας έξω από τη σωρό των κοπράνων…
