Θα ‘χετε ακούσει ορισμένους να λένε πως το πολιτικό σύστημα και τα κόμματα είναι συμμορίες. Φαίνεται για αυτό –και με αφορμή τα τελευταία γεγονότα– μας ήρθε ο συνειρμός.
Στην ταινία του Φ. Κόπολα, «Ο Νονός» η δύναμη και η κυριαρχία του μέσα στις φατρίες του υπόκοσμου, επικυρώνεται με την παρουσία όλων σε μια γιορτή – το γάμο της κόρης του.
Είναι όλοι εκεί. Πολιτικοί, δικαστές, λομπίστες, άνθρωποι με ισχύ. Υποκλίνονται στον νονό, αποδίδουν σεβασμό, αναγνωρίζουν τι του οφείλουν. Η σημειολογία εκρηκτική, είναι όλοι βαφτιστήρια του. Παράλληλα και με την ευκαιρία στήνονται οι καινούργιες δουλειές και οι μεθοδεύσεις της καινούργιας περιόδου που αλλάζει.
Στα δικά μας τώρα, η δρομολογημένη νέα κεντροαριστερά μοιάζει να αποζητά μια μεγάλη επικύρωση μέσω της παρουσίας όλων στην γιορτή, όπου ο υπέργηρος νονός με την αδιόρατη έννοια και τους λεπτούς του χειρισμούς φιλοτέχνησε το σκοπούμενο. Όσοι νομίζουν ότι η πολιτική περνά αποκλειστικά μέσα από τα μίντια, την φαντασμαγορία, το διαδίκτυο κάνουν λάθος. Χρειάζονται και σημειολογικού-εργαλειακού τύπου διεργασίες. Η διαπλοκή μπορεί σήμερα να είναι απροκάλυπτη (εν τη παλάμη και ούτω βοήσωμεν) πλην όμως για να είναι εκτενής και αποτελεσματική απαιτούνται διαμεσολαβήσεις. Χρειάζεται αυτούς που γνωρίζουν να οργανώνουν τα παιχνίδια, να συγχρωτίζουν τους παίκτες και πάνω απ’ όλα να στήνουν το σκηνικό αφήνοντας στους κατ’ επίφαση πρωταγωνιστές τις λεπτομέρειες. Χρειάζεται αυτούς που έχουν την μαεστρία να βάζουν τις ιδέες και τα σχέδια στο μυαλό των εκτελεστικών φορέων με τρόπο που οι τελευταίοι να νομίζουν ότι είναι δικά τους.
Αξιοσημείωτο τέλος είναι πως πάντα σε αυτές τις γιορτές υπάρχει χώρος για άλλους δευτερότερους. Ανθρώπους στις παρυφές, που συνωστίζονται στους προθαλάμους και φαντασιώνονται πως εκπληρώνουν αυτόνομους ρόλους. Που θεωρούν τον εαυτό τους αλώβητο. Που παίζουν με τους από ‘δω και τους από ‘κει, νομίζοντας πως η συμμετοχή στην γιορτή καμουφλάρεται ως κοινωνικότητα. Δεν πρόκειται όμως για περιδιάβαση. Πρόκειται για Νέκυια.
Γ.Π.
