Τα αποσπάσματα που ακολουθούν είναι από το βιβλίο The War Unseen: A First Hand Narrative Of The Massacre In Gaza. Πρόκειται για μια συλλογή από e-mail της Refah Alagha, μιας Παλαιστίνιας γιατρού στη Λωρίδα της Γάζας, που περιγράφουν από πρώτο χέρι όσα συνέβησαν στη διάρκεια της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ το 2008-9.
«Ρουκέτες παντού, βόμβες, διαφορετικά είδη από βόμβες, πολλά αεροπλάνα να καλύπτουν τον ουρανό, καπνός παντού, μαύρος καπνός, άσπρος πυκνός καπνός. Η μυρωδιά στον αέρα καίει τα ρουθούνια σου, τα αέρια και ο καπνός τρυπάνε τα μάτια σου… μόνο αν είσαι μακριά από τη βόμβα. Αν είσαι κοντά, τα μάτια σου πετάγονται έξω. Εμείς –οι γιατροί– δεν έχουμε ιδέα τι είδους χημικές βόμβες έχουμε να αντιμετωπίσουμε».
«Οι βομβαρδισμοί, οι πυροβολισμοί και όλα, γίνονται χειρότερα αμέσως μετά τα μεσάνυχτα. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό και έτσι προσπαθείς να κοιμηθείς, αλλά κρυώνεις –γιατί πάλι δεν υπάρχει ηλεκτρικό– και οι βόμβες έχουν σπάσει όλα τα παράθυρα… Τελικά ξυπνάς, γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς. Κάποιες φορές δεν μπορείς να κοιμηθείς, όχι από το θόρυβο ή το κρύο ή την πείνα, αλλά γιατί τα ρουθούνια σου και τα μάτια σου καίνε από τις χημικές βόμβες».
«Εμείς –οι γιατροί– δουλεύουμε σαν τους φύλακες του νεκροταφείου. Μας φέρνουν τους τραυματίες, ελπίζοντας πως μπορούμε να τους σώσουμε. Μπορούμε να τους σώσουμε; Πώς; Χωρίς ηλεκτρικό; Χωρίς νερό; Χωρίς φαγητό, φάρμακα, μηχανήματα;»
«Κάθε μέρα πέφτουν φυλλάδια στα αραβικά… Τα φυλλάδια έχουν πάντα το ίδιο μήνυμα: Παραδοθείτε, κατηγορήστε τη Χαμάς, κανείς δεν νοιάζεται για σας… με λίγα λόγια, παραδοθείτε, σκάστε και πεθάνετε».
«Δεν βλέπεις τίποτα, μια τρομακτικά απαίσια μυρωδιά. Νόμιζα πως το κάψιμο και οι ενοχλήσεις που ένιωθα τις προηγούμενες μέρες από τα χημικά ήταν το χειρότερο, αλλά πάντα μπορεί να χειροτερέψει… Αισθάνομαι ναυτία και τα μάτια μου καίνε. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιες βόμβες πριν. Έχω περάσει μέσα από αρκετές, όπως κάθε Παλαιστίνιος εδώ. Αλλά αυτό το βλέπω για πρώτη φορά. Δεν ξέρω τι θα συμβεί και φοβάμαι λίγο».
«Οι τραυματίες συνεχίζουν να πεθαίνουν καθημερινά, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Οι χημικές βόμβες που χρησιμοποίησαν οι Ισραηλινοί, καίνε ακόμα και το χέρι του γιατρού όταν εξετάζει τις πληγές… Οι γιατροί λένε πως κάποιες από τις βόμβες –που δοκιμάστηκαν πάνω μας– φτιάχτηκαν στις ΗΠΑ και προκαλούν άμεσο καρκίνο. Οι τραυματίες θα πεθάνουν μέσα σε 6-7 μήνες».
«Οι βομβαρδισμοί, οι πυροβολισμοί και όλα, γίνονται χειρότερα αμέσως μετά τα μεσάνυχτα. Δεν υπάρχει ηλεκτρικό και έτσι προσπαθείς να κοιμηθείς, αλλά κρυώνεις –γιατί πάλι δεν υπάρχει ηλεκτρικό– και οι βόμβες έχουν σπάσει όλα τα παράθυρα… Τελικά ξυπνάς, γιατί δεν μπορείς να κοιμηθείς. Κάποιες φορές δεν μπορείς να κοιμηθείς, όχι από το θόρυβο ή το κρύο ή την πείνα, αλλά γιατί τα ρουθούνια σου και τα μάτια σου καίνε από τις χημικές βόμβες».
«Εμείς –οι γιατροί– δουλεύουμε σαν τους φύλακες του νεκροταφείου. Μας φέρνουν τους τραυματίες, ελπίζοντας πως μπορούμε να τους σώσουμε. Μπορούμε να τους σώσουμε; Πώς; Χωρίς ηλεκτρικό; Χωρίς νερό; Χωρίς φαγητό, φάρμακα, μηχανήματα;»
«Κάθε μέρα πέφτουν φυλλάδια στα αραβικά… Τα φυλλάδια έχουν πάντα το ίδιο μήνυμα: Παραδοθείτε, κατηγορήστε τη Χαμάς, κανείς δεν νοιάζεται για σας… με λίγα λόγια, παραδοθείτε, σκάστε και πεθάνετε».
«Δεν βλέπεις τίποτα, μια τρομακτικά απαίσια μυρωδιά. Νόμιζα πως το κάψιμο και οι ενοχλήσεις που ένιωθα τις προηγούμενες μέρες από τα χημικά ήταν το χειρότερο, αλλά πάντα μπορεί να χειροτερέψει… Αισθάνομαι ναυτία και τα μάτια μου καίνε. Δεν έχω ξαναδεί τέτοιες βόμβες πριν. Έχω περάσει μέσα από αρκετές, όπως κάθε Παλαιστίνιος εδώ. Αλλά αυτό το βλέπω για πρώτη φορά. Δεν ξέρω τι θα συμβεί και φοβάμαι λίγο».
«Οι τραυματίες συνεχίζουν να πεθαίνουν καθημερινά, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Οι χημικές βόμβες που χρησιμοποίησαν οι Ισραηλινοί, καίνε ακόμα και το χέρι του γιατρού όταν εξετάζει τις πληγές… Οι γιατροί λένε πως κάποιες από τις βόμβες –που δοκιμάστηκαν πάνω μας– φτιάχτηκαν στις ΗΠΑ και προκαλούν άμεσο καρκίνο. Οι τραυματίες θα πεθάνουν μέσα σε 6-7 μήνες».
* Ολόκληρη τη μετάφραση θα τη βρείτε στο r-freepalestine.blogspot.com
Σχόλια
