Ο αρχηγός το είπε από το βήμα του 3ου συνεδρίου. Τα δίλημμα είναι «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Λίγο πριν είχε πει «να σηκώσουμε πάλι τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα». Και για να μην τον παρεξηγήσουν εξήγησε με πλήθος αναφορών ότι εννοεί απλά μια μικροβελτίωση μισθών και επιδομάτων, μια πιο κοινωνικά ευαίσθητη πολιτική, κάλεσμα των «δημοκρατικών δυνάμεων σε συστράτευση για προοδευτική κυβέρνηση». Ως εκεί φτάνει ο «σοσιαλισμός» του Τσίπρα. Στο μυαλό του είναι πάλι ένα «ευκολάκι»: Σκληρή αντιπολίτευση στην κακιά Δεξιά και προσωπικά στον Μητσοτάκη, όπως στον Σαμαρά το 2014-15, και υποτίμηση (ή πλήρης συμμόρφωση) στον γεωπολιτικό παράγοντα και τις «λύσεις» που οι «σύμμαχοι» θα προωθήσουν στη μισοαποικία Ελλάδα.
Ο ΑΡΧΗΓΟΣ –πέρα κάθε αμφισβήτησης– κ. Τσίπρας κράτησε για το τέλος το φοβερό κρεσέντο του. Αφού εξήρε το κόμμα στον πρωτοπόρο ρόλο του στην κοινωνία, αφού διέταξε να ανοίξουν οι πύλες του και να γίνει «ένα με τον λαό», μιλώντας δηλαδή για την πρόταση του γκουρού Δραγασάκη να εκλέγεται απ’ ευθείας τόσο ο πρόεδρος του κόμματος όσο και η κεντρική επιτροπή σε εκλογές όπου όποιος παρουσιάζεται θα μπορεί να ψηφίσει τον κ. Ταδόπουλο ή την κ. Ταδοπούλου που είναι υποψήφιοι για μια θέση στην Κ.Ε. του «ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία», έριξε την βόμβα του που συγκλόνισε τους πάντες: «Κοντά στις καινοτόμες αλλαγές, στο άνοιγμα στην κοινωνία, να κρατήσουμε καλά φυλαγμένο στην αριστερή μας τσέπη το συναξάρι των αγώνων, της θυσίας, της προσφοράς στον λαό». Ανατριχιάσαμε από συγκίνηση, τέτοια έξαρση προσφοράς και θυσίας πόσο μάλλον και αγώνων μας αποτέλειωσε. «Συγκλό» που λένε.
ΠΑΡΟΥΣΙΑ πιστοποιητικό ΝΑΤΟφροσύνης στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ζόραν Ζάεφ στις πρώτες θέσεις του 3ου συνεδρίου για να θυμούνται όλοι με πόση συντροφικότητα και πάθος οι τότε πρωθυπουργοί Τσίπρας και Ζάεφ «ίδρωσαν την φανέλα» (του ΝΑΤΟ που φορούσαν) για να εκτελέσουν την «παραγγελιά» της Συμφωνίας των Πρεσπών που έμπασε τη γείτονα χώρα (με το κλόπι πέιστ όνομα) στο ευαγές ίδρυμα του ΝΑΤΟ.
Ν.Τ.
