Του Παναγιώτη Χρονόπουλου*
Συμπληρώνονται περίπου δύο μήνες από την έναρξη της κινητοποίησης των εργαζομένων στο Νοσοκομείο Κιλκίς. Μια περίοδος με πολλά, πυκνά γεγονότα η οποία όχι μόνο δεν έχει κλείσει αλλά φαίνεται να μπαίνει σε νέα φάση με κλιμάκωση του αγώνα. Είναι, παρ’ όλα αυτά, σκόπιμο να επιχειρηθεί ένας απολογισμός τής μέχρι τώρα πορείας. Τα συσσωρευμένα προβλήματα στο χώρο της πάλαι ποτέ δημόσιας Υγείας είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Εν ολίγοις: πεπαλαιωμένες κτιριακές υποδομές από την εποχή του Μεταξά (κυριολεκτικά), τραγικές ελλείψεις σε προσωπικό (συνταξιοδοτήσεις, πάγωμα προσλήψεων), σε υλικά (ακόμα και μια απλή εξέταση αίματος είναι πολυτέλεια), απλήρωτες υπερωρίες προσωπικού εδώ και μήνες (ειδικά το νοσηλευτικό προσωπικό είναι απλήρωτο από το καλοκαίρι του 2011), μειώσεις μισθών και γενικά ένα κλίμα πλήρους διάλυσης, απαξίωσης, υποβάθμισης κατά παραγγελία όλου του συρφετού των εθελόδουλων οσφυοκαμπτών της πατρίδας μας, που εδώ και δύο χρόνια υποτάσσονται στα κελεύσματα των κατοχικών δυνάμεων της τρόικας.
Η όλη κατάσταση έφερε στο προσκήνιο ένα ερώτημα: Τι κάνουμε; Οι συνθήκες αυτές γέννησαν κάτι πρωτόγνωρο για τα δεδομένα του συγκεκριμένου εργασιακού χώρου: μια μετωπική συνεργασία όλων των εργαζομένων του νοσοκομείου μέσα από τη δημιουργία μιας κοινής γενικής συνέλευσης. Σκοπός ήταν η διεκδίκηση των δεδουλευμένων με την έναρξη επισχέσεων εργασίας, το μπλοκάρισμα του αντισυνταγματικού εισπρακτικού μηχανισμού των 5 ευρώ στα ταμεία του νοσοκομείου, η κατάληψη της γραμματείας του διοικητή για τον έλεγχο διοικητικών εγγράφων που θα αφορούσαν τυχόν συγχωνεύσεις τμημάτων, απολύσεις ή εφεδρείες προσωπικού και τον προγραμματισμό κινητοποιήσεων για την ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας.
Οι πρώτες εβδομάδες κύλησαν αρκετά δυναμικά με συμμετοχή των εργαζομένων, με δημιουργία γεγονότων (πορεία στην πόλη, προβολή της ταινίας Το Δόγμα του Σοκ, αποκλεισμός κεντρικού κόμβου της πόλης, συνάντηση με φορείς κ.ά.) που έφεραν στο προσκήνιο το πρόβλημα του νοσοκομείου. Αξίζει να σημειωθεί ότι όταν άρχιζε η κινητοποίηση, πανελλαδικά το Κιλκίς κατέγραψε μια πρωτοπορία με την άποψη ότι ήταν ο πρώτος χώρος υγειονομικών που έμπαινε στο χορό των κινητοποιήσεων για να ακολουθήσουν ύστερα και άλλοι και να φτάσουμε σήμερα στο σημείο πριν από την έκρηξη.
Η συνέχεια υπήρξε προβληματική για μια σειρά από λόγους. Πρώτο και κύριο η εξαπόλυση ενός πρωτοφανούς κλίματος τρομοκρατίας και υπονόμευσης του αγώνα από ανθρώπους τόσο εντός, όσο και εκτός νοσοκομείου που έφτασε στο σημείο να μετακινήσει συνάδελφο αναισθησιολόγο σε άλλο νοσοκομείο με πρόσχημα την κάλυψη αναγκών εκεί. Απειλές σε προσωπικό για δήθεν τήρηση λίστας με ονόματα όσων πρωτοστατούν, η οποία «θα ληφθεί υπ’ όψιν στην ερχόμενη αξιολόγηση», γκεμπελισμός για κομματικά υποκινούμενη κινητοποίηση, στοχοποίηση ανθρώπων αλλά και ο καιρός που περνούσε δίχως ορατά άμεσα αποτελέσματα, έφεραν μια κάμψη στο ηθικό των εργαζομένων και το κλίμα άρχισε σιγά-σιγά να ατονεί και να ζητείται επίμονα μια επιστροφή στη κανονικότητα (ρετούρ α λα νορμάλ). Σημαντικό ρόλο σε αυτό το σημείο έπαιξε και η αδυναμία σύνδεσης του αγώνα στο νοσοκομείο με παράλληλα μέτωπα που έχουν ξεσπάσει στην περιοχή (αγώνας για μεταλλεία) και το άνοιγμα με όρους ξεσηκωμού στην τοπική κοινωνία, μην ξεπερνώντας τα φοβικά σύνδρομα του παρελθόντος και περιορίζοντας μια κινητοποίηση σε έναν κλειστό εργασιακό χώρο. Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της Υγείας έφεραν πάλι στο προσκήνιο αυτά τα ζητήματα με πιο έντονο τρόπο και σε πανελλαδική κλίμακα, δείχνοντας ότι στο εξής τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές είναι σε εξέλιξη μια διαδικασία που, πλέον, βρίσκει σύμφωνους και πολλούς από όσους αντιδρούσαν νωρίτερα. Σύμφωνα, λοιπόν, με τη συγκεκριμένη διαδικασία τίθεται ως στόχος ακόμα και η αναστολή της εφημερίας του νοσοκομείου από τον Μάιο, εάν δεν αλλάξει ριζικά κάτι.
Με γνώμονα τα κέρδη από τη μέχρι τώρα πορεία και με πιο πλούσια εμπειρία σχετικά με ένα δύσκολο αγώνα, ίσως να επιχειρηθεί μια υπέρβαση με όρους που θα εγγυώνται μεγαλύτερη συμμετοχή και άνοιγμα πλατιά στην τοπική κοινωνία σε ένα μέτωπο για την ανασυγκρότηση του χώρου της δημόσιας Υγείας.
* Ο Παναγιώτης Χρονόπουλος εργάζεται στο Νοσοκομείο Κιλκίς και είναι μέλος του Δ.Σ. της Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Κιλκίς.
