Του Κώστα Γκιώνη
Επίσημα πλέον οι εκλογές θα γίνουν 21 Μαΐου. Το τράβηξε από δω, το τράβηξε από κει, το ξεχείλωσε όσο μπορούσε πιστεύοντας πως θα ξεχαστεί λιγάκι το φονικό των Τεμπών για να μπορέσει σ’ αυτό το διάστημα να περάσει αυτά για τα οποία είναι «υποχρεωμένος», αλλά μάλλον οι επικοινωνιολόγοι του διεμήνυσαν ότι, όσο καθυστερεί, η φθορά της κυβέρνησης όλο και μεγαλώνει.
Όλο αυτό το διάστημα είδαμε μια αηδιαστική παράσταση εκ μέρους των κυβερνητικών παραγόντων, με τίτλο «ο σταθμάρχης φταίει». Μας δείχνανε έναν αρχαιολογικό πίνακα με κάτι λαμπιόνια και μας λέγανε ότι αυτό ήταν τηλεδιοίκηση. Καμία τσίπα. Αδίστακτοι. Το μόνο που τους νοιάζει είναι πώς θα πετάξουν από πάνω τους τις τεράστιες ευθύνες τους και πώς θα κρατήσουν στο μαντρί τα δικά τους πρόβατα. Ποιος τον έκανε σταθμάρχη; Ποιος άλλαξε τα ηλικιακά όρια για τις μετατάξεις Γι’ αυτά, κουβέντα.
Οι ευθύνες διαχρονικές, λένε. Ισχύει; Και φυσικά ΟΧΙ. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις κρίθηκαν από τον λαό, που με το αλάνθαστο κριτήριο του ψήφισε τους αρίστους για να τον σώσουν από τα προβλήματά του. Οι οποίοι, τέσσερα χρόνια τώρα, δεν έκαναν τίποτα άλλο από το να εξυπηρετούν τους ιδιοτελείς σκοπούς στους οποίους ήταν ταγμένοι.
Ήδη άνοιξαν τα συρτάρια με τις έτοιμες ιστορίες για δράκους. Οι φιδέμποροι έριξαν στην οθόνη μας Πακιστανούς τρομοκράτες από το Ιράν έτοιμους να πιούν αίμα Εβραίων. Ο σεναριογράφος έχει κέφια. Με μεγάλη ανυπομονησία περιμένουμε τη συνέχεια. Οι Ανουνάκι βρίσκονται περιμετρικά της πρωτεύουσας. Ο μεγα-σεισμός είναι προ των πυλών, έτοιμος να σκίσει στη μέση το σώμα της πατρίδας. Δισεκατομμύρια αφιονισμένες ακρίδες είναι έτοιμες να εξαφανίσουν οτιδήποτε τρώγεται. Ο μόνος τρόπος που υπάρχει για να σωθούμε, θα μας πουν οι Μινχάουζεν της ενημέρωσής μας, είναι να ξαναψηφίσουμε τον εκ του Χάρβαρντ προερχόμενο αστρίτη της πολιτικής ζωής.
Το μόνο σίγουρο είναι η πόλωση που θα δημιουργηθεί, η οποία θα είναι τεράστια όσο θα πλησιάζουμε προς την 21η Μαΐου. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του αντιπροέδρου του κυβερνώντος κόμματος: «Μεταφορικά, η λέξη δεξιός σημαίνει ο ευοίωνος, ο εργατικός, ο ιδιοφυής. Αριστερός είναι ο άχρηστος, ο ανεπρόκοπος, ο γρουσούζης»! Το πολιτικό επιχείρημα στα καλύτερά του, βγαλμένο μέσα από τις πιο αποκρουστικές εμφυλιοπολεμικές σελίδες αυτού του τόπου. Εκεί θα πάει το πράγμα.
Το πρόβλημα του τόπου είναι πρωτίστως αξιακό και πολιτιστικό. Τίποτα δεν θα μπορέσει ν’ αλλάξει όταν χρόνια τώρα οι ξεχειλισμένοι βόθροι έχουν πνίξει τον τόπο με τόνους κοπράνων. Στόχος θα πρέπει να είναι να επαναπροσδιορίσουμε το αυτονόητο, να μπορέσουμε να νοηματοδοτήσουμε με πραγματικές αξίες τη ζωή μας. Δεν μας φταίνε οι τσαρλατάνοι που μας κυβερνούν, εμείς φταίμε. Οι μεγάλες αλλαγές δεν ξεκίνησαν από τις τεράστιες πλειοψηφίες, αλλά από ταγμένες μικρές μειοψηφίες…
