Λίγες μέρες πριν τις εκλογές της 21ης Μαΐου, μιλήσαμε με τον Γιάννη Ζερβό, πρόεδρο της Χριστιανικής Δημοκρατίας και εκ των εκπροσώπων της εκλογικής συνεργασίας της Πολιτικής Πρωτοβουλίας τόσο για τη συμμετοχή και την παρέμβαση του σχηματισμού τους στις εκλογές όσο κυρίως για την επόμενη μέρα των και την ανάγκη ευρύτερων συσπειρώσεων γύρω από τις μεγάλες προκλήσεις που αφορούν την κοινωνία και τη χώρας. Με τους ανθρώπους της Πολιτικής Πρωτοβουλίας, έχουμε συναντηθεί τόσο στο παρελθόν όσο και πρόσφατα στην «Πρωτοβουλία ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία». Παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις και στάση για τη δυνατότητα μιας εκλογικής παρέμβασης με όρους υπέρβασης και όχι αναπαραγωγής του μπλοκαρισμένου πολιτικού σκηνικού, εκτιμούμε ότι οι απόψεις που εκφράζει η Πολιτική Πρωτοβουλία έχουν μια ανιδιοτελή και ειλικρινή αγωνία αντιμετώπισης των, ζωτικής σημασίας για τη χώρα, ζητημάτων.
Με ποιο κεντρικό μήνυμα συμμετέχει η Πολιτική Πρωτοβουλία στις φετινές εκλογές; Τι εκτιμάτε ότι θα καταγράψουν οι κάλπες της 21ης Μαΐου για την επόμενη μέρα της χώρας μας;
Μετά τη μετάλλαξη των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από αντιμνημονιακούς σε νεομνημονιακούς, κυριάρχησε η αντίληψη ότι η πολιτική που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες και υπηρετεί από κοινού το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα είναι μονόδρομος. Εμείς με την εκλογική μας παρουσία θέλουμε να περάσουμε το μήνυμα ότι μια άλλη πορεία της χώρας πέρα από τον νεοφιλελεύθερο μονόδρομο, είναι όχι μόνον εφικτή, αλλά και επιβεβλημένη.
Ότι με βάση ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα, επιβάλλεται να αγωνιστούμε:
– Για την κοινωνική δικαιοσύνη με πρώτο στόχο την ανατροπή των επιπτώσεων των μνημονίων και την αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους.
– Για την αποκατάσταση της λειτουργίας της δημοκρατίας, ώστε οι εκλεγμένες κυβερνήσεις να λογοδοτούν στο λαό που τις εκλέγει και όχι σε διορισμένους γραφειοκράτες.
– Για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας από την απειλή του νέο-οθωμανικού ιμπεριαλισμού και την απελευθέρωση της Κύπρου με άρση των συνεπειών της εισβολής-κατοχής και όχι «λύσεις» που επικυρώνουν τη βάναυση παραβίαση του διεθνούς δικαίου θύμα της οποίας έχει πέσει ο κυπριακός λαός.
Υπάρχουν εκλογικά κατεβάσματα μιας χρήσης ή και έντονα προσωποκεντρικά. Σε τι διαφέρει η δική σας προσπάθεια από μια ακόμη συμβολική καταγραφή;
Εμείς κατεβαίνουμε στις εκλογές στη βάση κοινού προγράμματος αρχών. Οι συνιστώσες της Πολιτικής Πρωτοβουλίας, η Δημοκρατική Αναγέννηση, το Κίνημα της Χριστιανικής Δημοκρατίας και η Ομάδα Πολιτικής Πρωτοβουλίας συναποφασίζουν από κοινού και συλλογικά. Κάτι τέτοιο είναι εφικτό, αφού έχουμε συμπράξει και στο παρελθόν σε επιμέρους ζητήματα. Επιδιώκουμε η εκλογική καταγραφή της παρουσίας μας να αποτελέσει απαρχή για κάτι πιο μόνιμο και καινούργιο.
Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, ενώ υπηρετεί την ίδια πολιτική, καμώνεται ότι «τσακώνεται» ενόψει των εκλογών. Στην πραγματικότητα, εμπαίζουν το λαό από κοινού, όταν λόγου χάρη ισχυρίζονται ότι πέρασε η περίοδος των μνημονίων
Μπαίνουμε σε «ταραγμένα» (πιέσεις για «Πρέσπες του Αιγαίου») νερά αμέσως την «επόμενη μέρα» ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων και σύνθεσης κυβερνήσεων. Η δημιουργία ενός κινήματος, με ενιαία και αδιαχώριστα εθνικό και ταξικό χαρακτήρα, μοιάζει απαραίτητη για να απαντηθεί το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας. Ποια είναι η άποψη σας;
Το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, ενώ υπηρετεί την ίδια πολιτική, καμώνεται ότι «τσακώνεται» ενόψει των εκλογών. Στην πραγματικότητα, εμπαίζουν το λαό από κοινού, όταν λόγου χάρη ισχυρίζονται ότι πέρασε η περίοδος των μνημονίων. Ενώ στην πραγματικότητα, τα Μνημόνια όχι μόνον είναι εδώ μέσω της μνημονιακής νομοθεσίας, αλλά και θα είναι παρόντα για δεκαετίες, μέχρι να εξοφληθεί το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους. Με επίκεντρο τη δέσμευση για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, που αποτυπώνεται στην τελευταία αξιολόγηση των «Θεσμών» επί της αποκαλούμενης «ενισχυμένης εποπτείας» του Μάιου 2022.
Ήδη, το πολιτικό σύστημα, υπάκουο στα κελεύσματα των ξένων κέντρων αποφάσεων, προχώρησε στη Συμφωνία των Πρεσπών. Κατά συνέπεια, δεν αποκλείεται το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, καθ’ υπόδειξη των ξένων «προστατών», να προβεί σε ανάλογες παραχωρήσεις στο Αιγαίο. Συμφωνώ ότι η προάσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας προϋποθέτει την κοινωνική δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα, η προάσπιση των δικαιωμάτων του λαού προϋποθέτει εθνική ανεξαρτησία.
Φαίνεται πως ένα σημαντικό ποσοστό κόσμου –παρά τη δικομματική πίεση και το κόψιμο κομμάτων από τον Άρειο Πάγο– κινείται στην επιλογή της αποχής, του άκυρου-λευκού ή της υπερψήφισης κάποιου μικρού κόμματος. Μπορεί, με αυτό τον τρόπο να καταγραφεί ένα ρεύμα αμφισβήτησης και αντίθεσης προς το πολιτικό σύστημα;
Είναι γεγονός ότι μπορεί η αποχή να είναι αποτέλεσμα συνειδητής επιλογής και στρατηγικής. Όταν όμως είναι αποτέλεσμα απελπισίας ή αδιαφορίας για τα κοινά, εντάσσεται στο πνεύμα που το σύστημα θέλει να επιβάλει: Μια κοινωνία ατομοκρατούμενη και καταναλωτική.
Ο Δρόμος έχει υποστηρίξει πως για να σπάσει το μπλοκάρισμα, χρειάζονται «νέα και ενδιαφέροντα εγχειρήματα» –τόσο στις θέσεις και τις πολιτικές όσο και στην ικανότητα να εντάσσουν ισότιμα τους απλούς ανθρώπους– κι όχι αυτοαναφορικές συσπειρώσεις. Επίσης υπάρχει ένα μεγάλο ζήτημα επαφής με την νεολαία της χώρας, τους νέους από 15-29 ή ακόμα από 15-35 για κάθε προσπάθεια που θέλει να πάνε αλλιώς τα πράγματα. Ποιες οι σκέψεις για αυτά τα ζητήματα;
Πρέπει να ξεκινήσει διάλογος, προκειμένου να επιτευχθεί ένα ελάχιστο κοινό πρόγραμμα χωρίς τη πίεση των εκλογών. Εμείς και στο παρελθόν έχουμε επιχειρήσει και προτείνει συγκλίσεις σε συγκεκριμένα ζητήματα. Η επίκληση της ενότητας σε γενικόλογη βάση ούτε αρκεί, ούτε διαρκεί. Θέματα που απασχολούν τους νέους επιβάλλεται να συμπεριληφθούν στο διάλογο, να τεθούν και να συζητηθούν από τους ίδιους τους νέους ανθρώπους.
Ποιοι οι σχεδιασμοί σας και για μετά τις εκλογές; Πάνω σε ποια θέματα πιστεύετε ότι χρειάζονται και μπορούν να υπάρξουν ευρύτερες συγκλίσεις;
Σκοπός μας είναι να διατηρηθεί η υπάρχουσα συνεργασία της Πολιτικής Πρωτοβουλίας και μετά τις εκλογές. Ήδη οι οργανώσεις που μετέχουν έχουν συμπράξει σε επιμέρους ζητήματα και στο παρελθόν όπως στο θέμα του πολέμου της Ουκρανίας. Με αίτημα την ειρήνευση στην Ουκρανία έχουν ήδη μετάσχει σε ευρύτερη πρωτοβουλία, μαζί με τον Δρόμο της Αριστεράς και άλλες κινήσεις και έντυπα. Με δεδομένο ότι το σοβαρότατο αυτό ζήτημα απειλεί την παγκόσμια ειρήνη, πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί βάση συσπείρωσης.
Ευρύτερες συγκλίσεις μπορούν να υπάρξουν και σε άλλα θέματα, όπως το μεταναστευτικό, οι συνέπειες των παθογενειών της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., η απειλή από τον νεο-οθωμανικό ιμπεριαλισμό και το Κυπριακό. Επιχειρείται το μέγα ζήτημα της εισβολής και κατοχής στην Κύπρο να υποβαθμιστεί και να ξεχαστεί. Και παράλληλα με «λύσεις» τύπου «Διζωνικής Ομοσπονδίας» να επικυρωθούν και νομιμοποιηθούν οι συνέπειες της εισβολής του 1974.
