Διαβάστε το Μέρος Α΄
Τουλάχιστον από το 2010, η κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση ομηρίας η οποία επεκτείνεται και επιβαρύνεται αδιάκοπα. Όλα αυτά τα χρόνια, ανεξάρτητα από τα εκλογικά αποτελέσματα, οι μηχανισμοί που διαπερνούν το σύστημα και κρατούν υπό έλεγχο και καταστολή την κοινωνία όχι μόνο ενισχύθηκαν, αλλά αυξήθηκαν κιόλας καθώς προστέθηκαν και άλλοι, νέας κοπής, εισαγωγής, ακόμα πιο επιθετικοί και διεισδυτικοί οι οποίοι εντείνουν την ασφυκτική πίεση πάνω στους πολίτες.
Αυξήσεις και εξώσεις
Το Airbnb έφερε ένα τεράστιο πρόβλημα στον τόπο, ενώ παρουσιάστηκε ως κάτι μοντέρνο, δελεαστικό και συμφέρον για όλους. Γρήγορα, όμως, αποδείχτηκε ότι είναι στα χέρια εταιριών που αρπάζουν ακόμα ένα μερίδιο ιδιοκτησιών και επαγγελματικής δραστηριότητας από τους ντόπιους, που αρκούνται σε ψίχουλα και εργασίες πρόσκαιρες, μερικής απασχόλησης και κακοπληρωμένες. Με ανυπολόγιστες επιπτώσεις σε βάρος της κοινωνίας, γιατί αφενός μειώνεται η ημερήσια δαπάνη των ξένων επισκεπτών στην Ελλάδα, άρα και τα έσοδα του τόπου από τον τουρισμό, και αφετέρου εκτινάσσονται οι τιμές των ενοικίων και της αγοράς που πληρώνει ο Έλληνας για τη στέγασή του. Μάλιστα, δεν επηρέασε τις τιμές μόνο στις περιοχές που είναι κοντά στο κέντρο και σε τουριστικές ζώνες, αλλά και σε ένα πολύ ευρύτερο πεδίο δημιουργώντας αλυσιδωτές αυξήσεις που έφτασαν ως τις λαϊκές συνοικίες.
Ποτέ άλλοτε δεν έχουμε ακούσει από φίλους και γνωστούς για τόσες πολλές ανεπιθύμητες μετακομίσεις ενοικιαστών. Στα Εξάρχεια δεν υπάρχουν πουθενά ενοικιαστήρια, όπως και στο Κουκάκι. Δηλαδή, σε συνοικίες που είναι βασικά φτιαγμένες για κατοικίες. Οι φοιτητές και οι νεαροί εργαζόμενοι που έμεναν παραδοσιακά στις κεντρικές συνοικίες είδαν τα ενοίκια για τις γκαρσονιέρες και τα δυαράκια να διπλασιάζονται. Το ίδιο και παλιοί σταθεροί κάτοικοι, συνταξιούχοι, δικηγόροι, έμποροι, υπάλληλοι κ.ά. που πιέζονται πάρα πολύ από τους ιδιοκτήτες να αποδεχτούν τις εξωφρενικές αυξήσεις ή να φύγουν. Αλλά τα ενοίκια έχουν πάρει αυξήσεις και στου Γκύζη, την Κυψέλη, το Γαλάτσι, το Παγκράτι, το Περιστέρι και την Καλλιθέα, σε όλη σχεδόν την Αθήνα και τα προάστια. Δηλαδή, έχουμε πολύ μεγάλες αυξήσεις ενώ ταυτόχρονα οι μισθοί και οι συντάξεις παραμένουν σε πολύ χαμηλό επίπεδο και οι έμποροι στις ίδιες περιοχές επιβιώνουν με πολλές στερήσεις και χρέη. Η τουριστικοποίηση των κατοικιών κάνει ακόμα χειρότερη τη θέση των μικροεπιχειρηματιών κι ελεύθερων επαγγελματιών, γιατί οι περαστικοί επισκέπτες των τριών και τεσσάρων ημερών ούτε τα καθαριστήρια χρειάζονται, ούτε τα βιβλιοπωλεία, ούτε τα φαρμακεία, ούτε τα δικηγορικά γραφεία. Πάρα πολλά καταστήματα σε κεντρικούς δρόμους και σχεδόν όλα σε παράλληλους και κάθετους, είναι πλέον κλειστά. Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, με coffeeshops και τοστάδικα θα πορευτεί εφεξής η Ελλάδα…
Το Airbnb είναι άλλος ένας μηχανισμός που εντείνει την ασφυξία των διαβιούντων στην πόλη. Και γελιούνται όσοι νομίζουν ότι η ασφυξία θα προκαλέσει την εξέγερση των πολιτών που πνίγονται. Η πραγματικότητα δείχνει ότι οι άνθρωποι που συμπιέζονται όλο και πιο πολύ από τις διάφορες «μηχανές» του συστήματος που λειτουργούν ασύδοτα με τη συνδρομή των κυβερνώντων και όλων των παράλληλων «μηχανών», υποκύπτουν στην παντοδυναμία τους όντας εντελώς μόνοι και απροστάτευτοι, αφού και οι φερόμενοι ως αριστεροί φορείς έχουν αποδεχτεί ως αναπόφευκτη την εξέλιξη αυτή. Οι φωνές διαμαρτυρίας στα Εξάρχεια κι αλλού αντιμετωπίζονται με τη δυσφήμιση από τα κανάλια και τις δυνάμεις καταστολής επιτόπου.
Κουπόνια
Αλλά αν το Airbnb έχει συμβάλλει καθοριστικά στη ραγδαία αύξηση των τιμών αγοράς και ενοικίασης των ακινήτων, ενώ η οικονομία αγκομαχάει και ζει με δανεικά, δεν ευθύνεται και για το σύνολο των υπερτιμήσεων σε όλα τα είδη πρώτης ανάγκης. Όπως δεν ευθύνεται και ο πόλεμος στην Ουκρανία που πολύ βολικά χρησιμοποιήθηκε από την κυβέρνηση, σε ευθυγράμμιση με τις ευρωπαϊκές, για να δικαιολογηθεί η κερδοσκοπία σε όλα τα χρειώδη, από τα τυριά και το κρέας μέχρι τις ντομάτες και τα μαρούλια!
Κι όταν αναγκάζεται από το στρίμωγμα ο πολίτης να αποδεχτεί με ανακούφιση το κουπόνι αξίας μερικών δεκάδων ευρώ για την αγορά τροφίμων, βενζίνης και ρεύματος, έχει βυθιστεί άθελά του ακόμα πιο βαθιά στο πλέγμα της χειραγώγησής του. Το έχουν μελετήσει επαρκώς στα αμερικάνικα πανεπιστήμια οι κοινωνιολόγοι, ανθρωπολόγοι και ψυχολόγοι. Στις ΗΠΑ, έχει παρατηρηθεί ότι οι περίπου σαράντα εκατομμύρια άνθρωποι που παίρνουν κουπόνια και επιδοτήσεις διαβίωσης από το κράτος, είναι οι τελευταίοι που εξεγείρονται για τα δικαιώματά τους. Κι όταν αντιδρούν, συνήθως καταφεύγουν στο πλιάτσικο. Ούτε είναι τυχαίο ότι αυτοί οι φτωχοί αποτελούν την τεράστια δεξαμενή μέσα από την οποία το αμερικάνικο κράτος αντλεί τα εκατομμύρια των αστυνομικών, σωφρονιστικών υπαλλήλων και στρατιωτών που χρειάζεται για τους πολέμους στο εξωτερικό και την καταστολή στο εσωτερικό της χώρας.
Κράτος και διαφθορά
Η αριστερή αντιπολίτευση αδυνατεί να αντιμετωπίσει την «κοινή λογική» του συστήματος που από την ίδρυση του ελληνικού κράτους με την επανάληψη και νομιμοποίηση –χρησιμοποιώντας βίαια και παραπλανητικά μέσα- ενός τεράστιου και συνεχώς εμπλουτιζόμενου καταλόγου εγκληματικών παραβάσεων και παρεκτροπών, έχει αφοπλίσει και εξοικειώσει την κοινωνία με τη συστηματική διάπραξή τους.
Δεν είναι κάτι καινούργιο οι παρακολουθήσεις των πολιτών και των πολιτικών, οι προσλήψεις των «δικών μας παιδιών», η συγκάλυψη σκανδάλων πάσης φύσεως (εξοπλιστικά, Novartis κ.ά.), οι ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις, η κοροϊδία σεισμοπλήκτων και πυροπλήκτων, οι ιδιωτικοποιήσεις-εκχωρήσεις οργανισμών κοινής ωφέλειας, η συστηματική κακοποίηση του περιβάλλοντος, οι παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη (όπως η απόπειρα επηρεασμού του αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου για τον αποκλεισμό ανταγωνιστικών στη ΝΔ κομμάτων και οι αλλεπάλληλες αποφυλακίσεις και αθωώσεις εγκληματιών, από καταχραστές του δημοσίου μέχρι παιδεραστές), η διαμοίραση των κρατικών και ευρωπαϊκών κονδυλίων σε ημέτερους αεριτζήδες και καταχρεωμένους επιχειρηματίες και πολλά άλλα παρεμφερή, γνωστά και μη εξαιρετέα.
Το γεγονός ότι η Ελλάδα κατατάσσεται σταθερά και διαχρονικά από τους διεθνείς οργανισμούς στις τέσσερις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιβεβαιώνει πλήρως ότι η Δεξιά έχει φτιάξει ένα κράτος με τους μηχανισμούς που διασφαλίζουν την κυριαρχία της στη χώρα, ακόμα κι όταν δεν είναι κυβέρνηση!
Η μεγαλύτερη αστυνομία!
Ένας Ολλανδός ή ένας Ελβετός δεν θα καταλάβει γιατί η Ελλάδα, μία χώρα με τους χαμηλότερους δείκτες εγκληματικότητας σε όλη την Ευρώπη, έχει τους περισσότερους αστυνομικούς σχεδόν από κάθε άλλη χώρα, από τις μικρότερες ως τις μεγαλύτερες, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που έχουν τους υψηλότερους δείκτες εγκληματικότητας στην ήπειρο! Κανένας, που δεν ξέρει το σκεπτικό, τη δομή και τον τρόπο λειτουργίας του καθεστώτος που διαμόρφωσε η Δεξιά, δεν μπορεί να καταλάβει γιατί η Ελλάδα έχει 507 αστυνομικούς ανά εκατό χιλιάδες κατοίκους ενώ η Σουηδία έχει 198, η Ελβετία 211, η Δανία 196, η Φινλανδία 132, και πιο κοντά στον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 300-320 αστυνομικών ανά εκατό χιλιάδες κατοίκους, η Γερμανία έχει 349, το Βέλγιο 334, η Αυστρία 335, ακόμα και οι θεωρούμενες αυταρχικές Ουγγαρία και Πολωνία 367 και 259 αντίστοιχα, αλλά και οι βαλκανικές Βουλγαρία 339 και Αλβανία 326. Όταν η Ελλάδα δεν έχει θύματα από τρομοκρατικές ενέργειες όπως η Γαλλία, δεν έχει το «ρεύμα» των επιθέσεων με μαχαίρια που έχει εκτυλιχτεί σε επιδημία στην Αγγλία, ούτε την πανίσχυρη ιταλική μαφία, γιατί έχει αναλογικά περισσότερους αστυνομικούς από όλες αυτές τις χώρες, ακόμα και από το Κόσοβο που είναι ένα καθαρά αστυνομικό κράτος;! Και γιατί η Ελλάδα έχει τον ίδιο αριθμό αστυνομικών με την Τουρκία που έχει πέντε εκατομμύρια πρόσφυγες, τρομερές εντάσεις στο τουρκικό Κουρδιστάν, τρομοκρατικές ενέργειες στις μεγάλες πόλεις και αυταρχική κυβέρνηση στη διοίκηση;!
Όλα τα στοιχεία είναι επίσημα, από την Eurostat και την Interpol.
Ενώ η χώρα μας με τη μικρότερη εγκληματικότητα, ιδίως στον τομέα των πιο βίαιων εγκλημάτων, δηλαδή ανθρωποκτονιών και βιασμών, βρίσκεται –σε σύνολο 46 χωρών- μέσα στις 7 με τους καλύτερους δείκτες, ταυτόχρονα είναι ανάμεσα στις τέσσερις που έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό αστυνομικών! Κι όταν, όπως αντιλαμβανόμαστε, τα λιγότερα εγκλήματα οφείλονται στη διαφορετική κουλτούρα μας και όχι στην ικανότητα της αστυνομίας, η οποία ούτε στην πρόληψη διακρίνεται ούτε στην εξιχνίαση. Αυτό φαίνεται και με την τροχαία, που ενώ έχουμε πολύ μεγάλο αριθμό θυμάτων, κάνει αισθητή την παρουσία της μόνο τις ώρες και στη διαδρομή που μετακινείται ο πρωθυπουργός και η πρόεδρος της δημοκρατίας!
Αυτό που δεν εξηγείται στατιστικά και δεν μπορεί να το αντιληφτεί ένας βορειο-Ευρωπαίος, για τον υπερβολικά μεγάλο αριθμό αστυνομικών, είναι ότι στην Ελλάδα η αστυνομία είναι και αποθήκη ψηφοφόρων, καθώς και παράγωγο μιας μεγάλης μηχανής, που περιλαμβάνει τα ΜΜΕ, την Εκκλησία κ.λπ., η οποία ακατάσχετα παράγει φόβο και ανασφάλεια στους πολίτες δημιουργώντας την εντύπωση ότι κινδυνεύουν περισσότερο απ’ όσο κινδυνεύουν οι πολίτες στις χώρες με εμφανώς μεγαλύτερη εγκληματικότητα, δηλαδή από τη Γαλλία, τη Σουηδία, την Αγγλία και τη Νορβηγία που υπερέχουν στους βιασμούς ή την Ισπανία και την Πορτογαλία που υπερέχουν στις ληστείες! Ακόμα και οι ΗΠΑ, όπου το έγκλημα είναι υπέρμετρο και άγριο, διαθέτουν μόνο 242 αστυνομικούς σε σχέση με την Ελλάδα που διαθέτει τους διπλάσιους!
Είναι κι αυτός ένας αποτελεσματικός τρόπος να χειραγωγείται ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας από τη Δεξιά, που ελέγχει την αστυνομία ακόμα κι όταν δεν είναι κυβέρνηση! Τηλεόραση-πρόκληση φόβου-Αστυνομία-πρόκληση φόβου-Κυβέρνηση-πρόκληση φόβου-Τηλεόραση… μια ατέρμονη ανακύκλωση με σκοπό όχι την καταπολέμηση του εγκλήματος, αλλά τον προσεταιρισμό της κοινωνίας δια του φόβου. Κι αυτό φαίνεται στις μετρήσεις της Eurostat: Η Ελλάδα με τη μικρότερη εγκληματικότητα και τη μεγαλύτερη σε προσωπικό αστυνομία, έχει τους πιο φοβισμένους και ανασφαλείς πολίτες!
Είναι γνωστό ότι η αστυνομία συγκροτήθηκε από τη γέννηση του ελληνικού κράτους με διορισμούς από τους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας με κριτήρια καθαρά πολιτικά και ψηφοθηρικά. Όταν έχουμε ανεργία και μισθούς πείνας, δεν αναγκάζεται ο συνταξιούχος πατέρας να παρακαλάει για να βρει και το δικό του παιδί μια δουλειά; Και πρόκειται για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες! Οι επί δύο αιώνες διορισμοί από τη Δεξιά έχουν δημιουργήσει μια παράδοση διασφάλισης επιρροής η οποία με διάφορα παραθυράκια και τεχνητές ανάγκες, π.χ. πανεπιστημιακή αστυνομία, συνεχίζεται…
Απροστάτευτοι
Διάβαζα στο σάιτ «Ημεροδρόμος» ότι το 0,7% των Ελλήνων κατέχει το 42% των καταθέσεων! Και το 72,5% έχει λιγότερα από χίλια ευρώ στην τράπεζα! Όπερ σημαίνει ότι ελάχιστοι μοιράζονται τα δισεκατομμύρια, σε τόσα χρόνια στέρησης και δυστοκίας, και όλοι οι υπόλοιποι, το πλήθος, η κοινωνία, τα ψίχουλα! Και να ήταν μόνο αυτά που κρατούν τους πολίτες δέσμιους του συστήματος και της εξουσίας;
Έλεγε ένας φίλος τοπογράφος-μηχανικός ότι, με πρόσχημα τις φωτιές στην Αττική, έχουν τυφλά χαρακτηρίσει δασικά τα αγροτεμάχια χιλιάδων ανθρώπων, υποχρεώνοντας όλους τους ιδιοκτήτες να καταθέτουν ενστάσεις, με μηχανικούς, τοπογράφους και δικηγόρους, δηλαδή να ξοδεύουν χρήματα και χρόνο έχοντας μεγάλη αγωνία για να σώσουν τα κτήματά τους, που αν μείνουν χαρακτηρισμένα χάνουν κάθε αξία, μηδενίζονται. Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν ένα κομμάτι γης για τα παιδιά τους, είναι απροστάτευτοι μπροστά σ’ αυτή την τεράστια μηχανή που τους εκβιάζει και τους εξωθεί να παρακαλούν τους πολιτικούς και να δωροδοκούν τα κυκλώματα που προστατεύονται από την εξουσία, για να βρουν το δίκιο τους.
Κι όλοι ξέρουν ότι με την εφορία γίνεται το ίδιο, με την πολεοδομία επίσης και πάει λέγοντας. Μήπως η δικαιοσύνη λειτουργεί δίκαια για όλους; Όταν η απόφαση υπέρ των επενδυτών για να αρπάζουν γρήγορα και εύκολα τα ακίνητα που έχουν πάρει από τις τράπεζες στο 5% της αξίας τους, βγαίνει από το ανώτατο δικαστήριο υπέρ των funds μέσα σε μια βδομάδα και η κάθε προσφυγή ενός πολίτη εκδικάζεται μετά από χρόνια, υπάρχει δικαιοσύνη;
Αδιέξοδο
Το πελατειακό κράτος πάνω στο οποίο στηρίζεται ανέκαθεν η Δεξιά όχι μόνο δεν εξέλειπε, αλλά εκσυγχρόνισε και τις μεθόδους του. Τα μνημόνια ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία. Είναι ένα από τα πιο δραστικά μέτρα για τη μεταφορά του δημόσιου και ιδιωτικού πλούτου των Ελλήνων στους πλούσιους, ξένους και ντόπιους συνεργούς.
Τι να κάνει, λοιπόν, αυτός ο πολίτης, που δεν μπορεί από πουθενά να ξεφύγει από τους διώκτες του; Τι να κάνει αντιμέτωπος με αυτό το πελώριο τέρας; Που αγωνιά να μην χάσει το σπίτι του; Να μην χάσει το μαγαζί του; Να μην μείνει το παιδί του άνεργο; Που τον έχουν παγιδεύσει από όλες τις μεριές; Πού είναι σε αδιέξοδο; Που έχει χάσει τον ύπνο του; Που προσπαθεί να σώσει το ελάχιστο, να μείνει στη ζωή κρατώντας το καλαμάκι που του διασφαλίζει λίγο οξυγόνο για να μην σκάσει από την ασφυξία; Έχω πολλούς γνωστούς που σέρνονται στα δικαστήρια και αντιμετωπίζουν την απαξιωτική συμπεριφορά των τοκογλύφων, την τρομοκρατική των εισπρακτόρων τους και την «ουδέτερη» των δικαστών! Όσο για τους άλλους, τους πιο τυχερούς που δεν έχουν ακόμα παγιδευτεί, ζουν συνεχώς κάτω απ’ αυτή την απειλή και φοβούνται ότι κι αυτοί θα υποστούν αργά ή γρήγορα κάποιο πλήγμα, όντας απροστάτευτοι από το κράτος και βλέποντας τι γίνεται τριγύρω, πώς καταρρέουν οι νοικοκυραίοι που μέχρι χτες ήταν συνεπείς στις υποχρεώσεις τους.
Γι’ αυτό οι νέοι επιστήμονες, τα νέα παιδιά με προσόντα και διάθεση για δουλειά, φεύγουν κατά εκατοντάδες χιλιάδες στο εξωτερικό και άλλα τόσα ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους.
Όταν, λοιπόν, όλοι αυτοί οι αιχμάλωτοι Έλληνες, εκατομμύρια άνθρωποι, είναι σε κατάσταση απόγνωσης, μπορεί κανείς να περιμένει να κάνουν όλοι νηφάλιες επιλογές, όταν ήδη ζουν σε καθεστώς τρόμου εδώ και πολλά χρόνια;
Διαψεύσεις
Συμπερασματικά, αν δεν εμπεδώσουμε σε ποιες συνθήκες ζει ή καλείται να ζήσει ο πολίτης αυτής της χώρας που έχει εξελιχθεί σε ναρκοπέδιο, δεν θα καταλάβουμε γιατί μια μερίδα από τα λαϊκά στρώματα, που είτε πρόσκειται παλαιόθεν στη Δεξιά είτε διολίσθησε σ’ αυτήν πρόσφατα, πήγε κι έριξε την ψήφο της σ’ αυτούς που την έχουν φέρει σε οικονομικό, κοινωνικό και ψυχολογικό αδιέξοδο.
Δεν ξέρω αν όλοι εμείς που κάνουμε πολιτική δουλειά, φτάσαμε στο βάθος των ζητημάτων για να πείσουμε τους συμπολίτες μας, που είναι θύματα αυτών των καταστάσεων με τις οποίες η διαχρονική Δεξιά τους εκβιάζει, τους απειλεί, τους ξεγελάει και τους χειραγωγεί. Δεν λέω να μην τους επικρίνουμε για την κακή επιλογή τους, αλλά ας δούμε και τη δική μας αδυναμία να τους νιώσουμε, να τους εξηγήσουμε και να τους πείσουμε ότι μπορεί και πρέπει να στηριχτούν σε μια κοινή προσπάθεια.
Δεν είναι εύκολο, αλλά αν δεν καταγγείλουμε επίμονα και δεν ανατρέψουμε αυτό το καθεστώς ξεσηκώνοντας τον κόσμο, δικοί μας άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες και μικρομεσαίοι, εργάτες, υπάλληλοι, αγρότες, τεχνίτες, επιστήμονες, ελεύθεροι επαγγελματίες και διανοούμενοι, όλοι θα μπαίνουν σε διλήμματα επιβίωσης και θα πιάνονται στη φάκα που τους βάζει η Δεξιά, η οποία ποτέ δεν παύει να λειτουργεί χωρίς δισταγμούς με καθαρή αντιλαϊκή ταξική συνείδηση. Γιατί η Δεξιά είναι πάντα Δεξιά. Και κάθε απόπειρα της Αριστεράς να γίνει πιο συμβιβαστική, τη Δεξιά και μόνο τη Δεξιά εξυπηρετεί. Εκτός κι αν το πάρουμε απόφαση και πούμε, όπως λένε κάποιοι από τα αριστερά και από τα δεξιά, ότι ο καπιταλισμός θα καταρρεύσει από τις εσωτερικές του αντιφάσεις και όταν θα έρθει με το καλό ο σοσιαλισμός θα τακτοποιηθούν όλα, οπότε δεν χρειάζεται να κάνουμε καμία ιδιαίτερη προσπάθεια μέχρι τότε.
Με αυτά και άλλα παρεμφερή, σημαντικό τμήμα της κοινωνίας συμβιβάζεται, όχι επειδή τα αγνοεί ή επειδή συμφωνεί, αλλά επειδή κάθε φορά που πείθεται ότι κάποιος πολιτικός φορέας θα τα αντιπαλέψει, διαψεύδεται οικτρά, οπότε ξαναμπαίνει στο καβούκι του. Την έπαθε με το «καλό» ΠΑΣΟΚ, την έπαθε και με το «κακό» του Σημίτη και του Γιωργάκη, την έπαθε και με την «ριζοσπαστική Αριστερά». Αυτό, λοιπόν, το κομμάτι της κοινωνίας, το πολλάκις πλανηθέν και αποπλανηθέν, αναδιπλώνεται ακέφαλο στο έλεος του ισχυρού μέχρι να εμφανιστεί ο επόμενος πειστικός «σωτήρας» που θα το παρασύρει σε νέες περιπέτειες και νέες απογοητεύσεις και αναδιπλώσεις.
