Του Δημήτρη Κοδέλα. Η «ευγενική» παραχώρηση της Αγροτικής Τράπεζας στην Τράπεζα Πειραιώς μπορεί να ήταν γνωστό ότι, παρ’ όλες τις προεκλογικές διαψεύσεις, βρισκόταν στα σχέδια της κυβέρνησης, όμως λίγοι περίμεναν τον «ξαφνικό θάνατο» της ΑΤΕ μέσα σε μόνο ένα εικοσιτετράωρο.
Κυριολεκτικά «εν μια νυκτί» μια δημόσια τράπεζα χάνει την άδεια λειτουργίας της, διασπάται σε δύο κομμάτια εκ των οποίων το υγιές χάριν ευτελούς τιμήματος χαρίζεται σε ιδιωτική τράπεζα και 5.000 εργαζόμενοι βρίσκονται στον αέρα. Αν η ουσία του ξεπουλήματος μπορεί να χαρακτηριστεί ως εθνικό και οικονομικό έγκλημα, τότε συνδυαζόμενη με τον μαφιόζικο τρόπο υλοποίησης και τη «σιγή ιχθύος» που έχει επιβληθεί από το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο δεν μπορεί παρά να εξοργίζει κάθε πολίτη αυτής της χώρας.
Τι δείχνει η συμφωνία παραχώρησης της ΑΤΕ στην Πειραιώς;
1. Την οργανική διαπλοκή του πολιτικού συστήματος της χώρας και της τρικομματικής κυβέρνησης με το τραπεζικό λόμπι. Με δημόσιο χρήμα και δεκάδες δισεκατομμύρια χρεωμένα στο λαό πριμοδοτούνται προκλητικά οι τράπεζες και τελικά το δημόσιο, το οποίο διασώζει το τραπεζικό σύστημα, όχι απλά δεν αυξάνει τον έλεγχό του σε αυτό αλλά χαρίζει στους ιδιώτες τραπεζίτες και τις τελευταίες δημόσιες τράπεζες. Το παράδειγμα της ΑΤΕ με το σπάσιμο σε «καλή» που παραχωρείται στην Τράπεζα Πειραιώς και «κακή» που την αναλαμβάνει το κράτος, τι άλλο εκτός από την απόλυτη υλοποίηση της αρχής «ιδιωτικοποίηση κερδών και κοινωνικοποίηση ζημιών» μπορεί να συμβολίζει; Και φυσικά το πάρτι δεν σταματά εδώ, αφού τον κ. Σάλλα τον περιμένουν και μερικά ακόμα δισεκατομμύρια ευρώ (στα 8 υπολογίζονται) χρεωμένα σε εμάς. Έτσι, για να τιμήσουμε τη γενναιόδωρη προσφορά των 95 εκ. ευρώ(!) που εμφανίζεται ότι θα καταβάλει για την «εξαγορά» της «υγιούς» ΑΤΕ.
2. Την ομολογία της πλήρους παράδοσης της χώρας στο εφιαλτικό μέλλον που προετοιμάζουν οι δυνάμεις της διεθνούς τοκογλυφίας και των κυρίαρχων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Ένα κράτος που παραδίδει και τα τελευταία χρηματοπιστωτικά εργαλεία που έχει, σημαίνει την παραίτησή του από τη λογική του αυτοπροσδιορισμού και της κυριαρχίας του. Σε ένα περιβάλλον διαρκώς μεταβαλλόμενο, αβέβαιο, με όλα τα σενάρια για την χώρα ανοιχτά, με την ύφεση καλπάζουσα και με την τυπική χρεοκοπία να είναι πιο ορατή από ποτέ, η απόλυτη εκχώρηση της χρηματοπιστωτικής πολιτικής στα εγχώρια και διεθνή τραπεζικά καρτέλ τι άλλο δείχνει πέραν της επιλογής του κυβερνώντος πολιτικού προσωπικού να παραδώσει ανυπεράσπιστη τη χώρα προχωρώντας στον «χρηματοπιστωτικό αφοπλισμό» της ελληνικής οικονομίας;
3. Η υπονόμευση οποιασδήποτε απόπειρας οικονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Η ΑΤΕ δεν είναι μια απλή τράπεζα αλλά μια τράπεζα με ειδικό σκοπό τη στήριξη της αγροτικής οικονομίας (ξεπερνά το στόχο του σημειώματος το πώς τελικά λειτουργούσε η ΑΤΕ με ευθύνη των κυβερνήσεων και των διοικήσεών της). Είναι η τράπεζα μέσω της οποίας το κράτος μπορούσε να ασκήσει μια σειρά πολιτικές που αφορούν την αγροτική ανάπτυξη, στην ΑΤΕ είναι υποθηκευμένο μεγάλο κομμάτι της αγροτικής γης, στην ΑΤΕ είναι χρεωμένοι πολλοί αγροτοκτηνοτρόφοι αλλά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις του αγροτικού χώρου, η ΑΤΕ συμμετέχει σε βιομηχανίες μεταποίησης (Δωδώνη, ΕΒΖ, ΣΕΚΑΠ κ.ά.) που παίζουν κομβικό ρόλο στη στήριξη των αγροτοκτηνοτρόφων αλλά και την καλλιέργεια/παραγωγή συγκεκριμένων προϊόντων. Μέσω της ΑΤΕ γίνεται η διαχείριση τεράστιων κονδυλίων που αφορούν επιδοτήσεις και αποζημιώσεις αγροτών. Η ΑΤΕ σε μια χώρα που καταρρέει η αγροτική παραγωγή, που συνθλίβονται οι παραγωγοί και οι κτηνοτρόφοι, που είναι πλέον ορατά τα πρώτα σημάδια μιας επισιτιστικής κρίσης, δεν είναι απλά μια τράπεζα, αλλά ένα μοναδικό εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με στόχο τη διατροφική αυτάρκεια και την αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης, για τη στήριξη και ανακούφιση των παραγωγών, για την ολόπλευρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της υπαίθρου και των ανθρώπων της. Αν αξίζει, λοιπόν, να στηριχτεί μια τράπεζα, να ανασυγκροτηθεί και να παίξει έναν αναπτυξιακό/κοινωνικό/παραγωγικό ρόλο υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, αυτή είναι η ΑΤΕ.
Οι παρενέργειες της εκποίησής της, δυστυχώς δεν είναι ακόμα ορατές σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και κυριαρχεί ο δίκαιος αγώνας των τραπεζοϋπαλλήλων οι οποίοι θα μεταφερθούν στο εργασιακό καθεστώς «γαλέρας» της Πειραιώς. Το μέγεθος του σκανδάλου δεν έχει ξεδιπλωθεί ακόμα σε όλες τις διαστάσεις του. Μια σοβαρή πτυχή είναι η υποθηκευμένη και απαξιωμένη αγροτική γη η οποία θα βρεθεί στο στόχαστρο ισχυρών συμφερόντων. Για παράδειγμα: Γιατί να μην την εποφθαλμιούν μεγάλες πολυεθνικές που αναζητούν συγκεντρωμένη γη για να εγκαταστήσουν τεράστια φωτοβολταϊκά πάρκα; Γιατί να μην χρησιμοποιηθεί η αγροτική γη για την υλοποίηση του προγράμματος «Ήλιος»; Γιατί να μην επιδιώξουν μεγάλα καρτέλ την τουριστική εκμετάλλευσή της; Γιατί, σε μια χώρα που θυμίζει περισσότερο αφρικανική ή λατινοαμερικανική παρά ευρωπαϊκή χώρα, να μη βρεθεί η αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας στο στόχαστρο μεγάλων αγροδιατροφικών ομίλων οι οποίοι θα καλλιεργούν τεράστιες εκτάσεις μας, με τους αγρότες να γίνονται εργάτες γης με χαμηλά μεροκάματα; Επομένως, το επόμενο βήμα είναι το Γενικό Πωλητήριο της ελληνικής γης.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η παραχώρηση της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς δεν συνιστά μόνο ένα οικονομικό-τραπεζικό σκάνδαλο, αλλά ένα έγκλημα εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας, ένα εθνικό έγκλημα. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί αυτής της μεθόδευσης δεν μπορεί παρά να λογοδοτήσουν σύντομα. Ο αγώνας για τη ματαίωση της διάλυσης της ΑΤΕ πρέπει να διευρυνθεί. Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την πραξικοπηματική απόφαση εκποίησής της.
Τι δείχνει η συμφωνία παραχώρησης της ΑΤΕ στην Πειραιώς;
1. Την οργανική διαπλοκή του πολιτικού συστήματος της χώρας και της τρικομματικής κυβέρνησης με το τραπεζικό λόμπι. Με δημόσιο χρήμα και δεκάδες δισεκατομμύρια χρεωμένα στο λαό πριμοδοτούνται προκλητικά οι τράπεζες και τελικά το δημόσιο, το οποίο διασώζει το τραπεζικό σύστημα, όχι απλά δεν αυξάνει τον έλεγχό του σε αυτό αλλά χαρίζει στους ιδιώτες τραπεζίτες και τις τελευταίες δημόσιες τράπεζες. Το παράδειγμα της ΑΤΕ με το σπάσιμο σε «καλή» που παραχωρείται στην Τράπεζα Πειραιώς και «κακή» που την αναλαμβάνει το κράτος, τι άλλο εκτός από την απόλυτη υλοποίηση της αρχής «ιδιωτικοποίηση κερδών και κοινωνικοποίηση ζημιών» μπορεί να συμβολίζει; Και φυσικά το πάρτι δεν σταματά εδώ, αφού τον κ. Σάλλα τον περιμένουν και μερικά ακόμα δισεκατομμύρια ευρώ (στα 8 υπολογίζονται) χρεωμένα σε εμάς. Έτσι, για να τιμήσουμε τη γενναιόδωρη προσφορά των 95 εκ. ευρώ(!) που εμφανίζεται ότι θα καταβάλει για την «εξαγορά» της «υγιούς» ΑΤΕ.
2. Την ομολογία της πλήρους παράδοσης της χώρας στο εφιαλτικό μέλλον που προετοιμάζουν οι δυνάμεις της διεθνούς τοκογλυφίας και των κυρίαρχων ευρωπαϊκών δυνάμεων. Ένα κράτος που παραδίδει και τα τελευταία χρηματοπιστωτικά εργαλεία που έχει, σημαίνει την παραίτησή του από τη λογική του αυτοπροσδιορισμού και της κυριαρχίας του. Σε ένα περιβάλλον διαρκώς μεταβαλλόμενο, αβέβαιο, με όλα τα σενάρια για την χώρα ανοιχτά, με την ύφεση καλπάζουσα και με την τυπική χρεοκοπία να είναι πιο ορατή από ποτέ, η απόλυτη εκχώρηση της χρηματοπιστωτικής πολιτικής στα εγχώρια και διεθνή τραπεζικά καρτέλ τι άλλο δείχνει πέραν της επιλογής του κυβερνώντος πολιτικού προσωπικού να παραδώσει ανυπεράσπιστη τη χώρα προχωρώντας στον «χρηματοπιστωτικό αφοπλισμό» της ελληνικής οικονομίας;
3. Η υπονόμευση οποιασδήποτε απόπειρας οικονομικής και παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Η ΑΤΕ δεν είναι μια απλή τράπεζα αλλά μια τράπεζα με ειδικό σκοπό τη στήριξη της αγροτικής οικονομίας (ξεπερνά το στόχο του σημειώματος το πώς τελικά λειτουργούσε η ΑΤΕ με ευθύνη των κυβερνήσεων και των διοικήσεών της). Είναι η τράπεζα μέσω της οποίας το κράτος μπορούσε να ασκήσει μια σειρά πολιτικές που αφορούν την αγροτική ανάπτυξη, στην ΑΤΕ είναι υποθηκευμένο μεγάλο κομμάτι της αγροτικής γης, στην ΑΤΕ είναι χρεωμένοι πολλοί αγροτοκτηνοτρόφοι αλλά και μικρομεσαίες επιχειρήσεις του αγροτικού χώρου, η ΑΤΕ συμμετέχει σε βιομηχανίες μεταποίησης (Δωδώνη, ΕΒΖ, ΣΕΚΑΠ κ.ά.) που παίζουν κομβικό ρόλο στη στήριξη των αγροτοκτηνοτρόφων αλλά και την καλλιέργεια/παραγωγή συγκεκριμένων προϊόντων. Μέσω της ΑΤΕ γίνεται η διαχείριση τεράστιων κονδυλίων που αφορούν επιδοτήσεις και αποζημιώσεις αγροτών. Η ΑΤΕ σε μια χώρα που καταρρέει η αγροτική παραγωγή, που συνθλίβονται οι παραγωγοί και οι κτηνοτρόφοι, που είναι πλέον ορατά τα πρώτα σημάδια μιας επισιτιστικής κρίσης, δεν είναι απλά μια τράπεζα, αλλά ένα μοναδικό εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με στόχο τη διατροφική αυτάρκεια και την αντιμετώπιση της επισιτιστικής κρίσης, για τη στήριξη και ανακούφιση των παραγωγών, για την ολόπλευρη αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων της υπαίθρου και των ανθρώπων της. Αν αξίζει, λοιπόν, να στηριχτεί μια τράπεζα, να ανασυγκροτηθεί και να παίξει έναν αναπτυξιακό/κοινωνικό/παραγωγικό ρόλο υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, αυτή είναι η ΑΤΕ.
Οι παρενέργειες της εκποίησής της, δυστυχώς δεν είναι ακόμα ορατές σε μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας και κυριαρχεί ο δίκαιος αγώνας των τραπεζοϋπαλλήλων οι οποίοι θα μεταφερθούν στο εργασιακό καθεστώς «γαλέρας» της Πειραιώς. Το μέγεθος του σκανδάλου δεν έχει ξεδιπλωθεί ακόμα σε όλες τις διαστάσεις του. Μια σοβαρή πτυχή είναι η υποθηκευμένη και απαξιωμένη αγροτική γη η οποία θα βρεθεί στο στόχαστρο ισχυρών συμφερόντων. Για παράδειγμα: Γιατί να μην την εποφθαλμιούν μεγάλες πολυεθνικές που αναζητούν συγκεντρωμένη γη για να εγκαταστήσουν τεράστια φωτοβολταϊκά πάρκα; Γιατί να μην χρησιμοποιηθεί η αγροτική γη για την υλοποίηση του προγράμματος «Ήλιος»; Γιατί να μην επιδιώξουν μεγάλα καρτέλ την τουριστική εκμετάλλευσή της; Γιατί, σε μια χώρα που θυμίζει περισσότερο αφρικανική ή λατινοαμερικανική παρά ευρωπαϊκή χώρα, να μη βρεθεί η αγροτική γη υψηλής παραγωγικότητας στο στόχαστρο μεγάλων αγροδιατροφικών ομίλων οι οποίοι θα καλλιεργούν τεράστιες εκτάσεις μας, με τους αγρότες να γίνονται εργάτες γης με χαμηλά μεροκάματα; Επομένως, το επόμενο βήμα είναι το Γενικό Πωλητήριο της ελληνικής γης.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι η παραχώρηση της ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς δεν συνιστά μόνο ένα οικονομικό-τραπεζικό σκάνδαλο, αλλά ένα έγκλημα εις βάρος ολόκληρης της κοινωνίας, ένα εθνικό έγκλημα. Οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί αυτής της μεθόδευσης δεν μπορεί παρά να λογοδοτήσουν σύντομα. Ο αγώνας για τη ματαίωση της διάλυσης της ΑΤΕ πρέπει να διευρυνθεί. Ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται να αναγνωρίσει την πραξικοπηματική απόφαση εκποίησής της.
* Ο Δημήτρης Κοδέλας είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Αργολίδα
Σχόλια
