«ΕΡΤ-3 για την κοινωνία και όχι για την εξουσία», έγραφε το πρώτο πανό που αναρτήθηκε στους εξωτερικούς τοίχους της ΕΡΤ-3, μετά την ανακοίνωση του κ. Κεδίκογλου για το κλείσιμο της ΕΡΤ.
Κανείς, τότε, δεν πίστευε ότι το σύνθημα δεν ήταν απλώς σχήμα λόγου, αλλά τις επόμενες ημέρες θα γίνονταν πράξη. Χιλιάδες κόσμου, κάθε βράδυ, περιφρουρούν το κτίριο της ΕΡΤ-3, δηλώνουν την αλληλεγγύη τους στους εργαζόμενους και αναλαμβάνουν τις εκδηλώσεις στήριξης που πραγματοποιούνται έξω από το κτίριο.
Κόσμος που είχε βρεθεί σε αγώνες, στις πλατείες, σε κινητοποιήσεις σε γειτονιές, αλλά και άνθρωποι που δεν είχαν ξανακατέβει στον δρόμο δίνουν το βροντερό «παρών», κάθε μέρα, στη Λεωφόρο Στρατού.
Μέσα στο κτίριο τίποτα δεν θυμίζει την ΕΡΤ-3 που όσοι εργάζονταν εκεί είχαν γνωρίσει. Δημοσιογράφοι, τεχνικοί, διοικητικοί υπάλληλοι, σαν μια γροθιά βγάζουν 24ωρο πρόγραμμα, λειτουργούν αυτοοργανωμένα έναν τηλεοπτικό σταθμό και ξεπερνούν τους διαχωρισμούς του παρελθόντος, οικοδομώντας σχέσεις εμπιστοσύνης. Η ΕΡΤ-3 δίνει πλέον βήμα στα κινήματα, στους αποκλεισμένους, σε όσους δεν είχαν φωνή. Εκπομπή για τις Σκουριές, για το ΣΜΑ, την ΕΥΑΘ. Δεκάδες πολίτες αυτές τις ημέρες έχουν περάσει από τα στούντιο της κρατικής τηλεόρασης και έχει αναπτυχθεί μια αδιαμεσολάβητη σχέση της κοινωνίας με τη δημόσια τηλεόραση. Αλλά και πολλές συζητήσεις. Τι τηλεόραση θέλουμε; Πώς αντιδρούμε στην κυβερνητική αυθαιρεσία;
«Εμείς, έχοντας στο πλευρό μας τους πολίτες, φορείς και οργανώσεις και λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα μηνύματα που παίρνουμε από τον απόδημο ελληνισμό και τους κατοίκους ακριτικών περιοχών της Ελλάδας, συνεχίζουμε τον αγώνα», λέμε οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ-3 και το εννοούμε. Γιατί, πια, έχουμε όλοι αντιληφθεί πως ο μόνος τρόπος να αντισταθούμε, να κερδίσουμε και να ξαναχτίσουμε τη δημόσια τηλεόραση που θέλουμε, είναι μαζί με την κοινωνία και για την κοινωνία.
Ένας εργαζόμενος της ΕΡΤ-3
