Το editorial του Δρόμου που κυκλοφορεί το Σάββατο 09/01
Ποιος θυμάται τις διαβεβαιώσεις ότι δεν θα γίνει καμιά περικοπή των συντάξεων; Ποιος θυμάται τις πρωθυπουργικές δηλώσεις ότι οι συντάξεις των γερόντων διασώζουν την ελληνική κοινωνία από τις ακραίες συνέπειες τις ανθρωπιστικής κρίσης;
Ποιος θυμάται τις αναλύσεις ότι η κατάρρευση του Aσφαλιστικού είναι συνέπεια της μεγάλης ανεργίας, της λεηλασίας των πόρων του, της ανασφάλιστης εργασίας και της εισφοροδιαφυγής;
Και γιατί, άλλωστε, να τα θυμάται κάποιος όλα αυτά;
Τώρα όλα κυλούν σε πιο «ρεαλιστικά», πιο «ώριμα», πιο «πραγματικά» δεδομένα.
Και αυτός ο πραγματισμός επιβάλλει να ομολογήσουμε, σε κλίμα «εθνικής σύμπνοιας», ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε οικονομική κρίση έπρεπε να γίνουν τομές στο Ασφαλιστικό. Κάτι αντίστοιχο με το παλιότερο σύνθημα του «παλαιοκομματισμού», που ως γνωστό κατατροπώθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι ακόμα και αν δεν υπήρχε ανάγκη για μνημόνιο έπρεπε να επιβληθεί. Και τομές στο ασφαλιστικό σημαίνει μειώσεις. Έτσι απλά.
Ο νεόκοπος ΣΥΡΙΖΑίικος πραγματισμός απαιτεί πολιτική συναίνεση και συνέπεια με τη μέχρι τώρα πορεία. Απαιτεί σύγκριση με τον ηττημένο «παλαιοκομματισμό» στα πεπραγμένα του. Όχι στα διαφορετικά σχέδια, αξίες και πολιτικές. Αυτά είναι φούμαρα για προεκλογική κατανάλωση… Είπαμε, τέλος με τους λαϊκισμούς. Και για όποιον δεν καταλαβαίνει από λόγια υπάρχουν τα αριστερά ΜΑΤ για να τον νουθετήσουν. Τα είδαμε σε πλήρη δράση στην χθεσινή διαδήλωση του ΠΑΜΕ…
Το είπε καθαρά ο Νίκος Μανιός αναφερόμενος στο νομοσχέδιο Κατρούγκαλου: «Γιατί να μην το ψηφίσουν (σ.σ. η αντιπολίτευση); Μετά από 11 μειώσεις αν υποθέσουμε ότι θα γίνει η 12η αυτή είναι που θα τους χαλάσει; Η 12η μείωση;».
Ο νεόκοπος πραγματισμός του ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί «αλήθειες». «Εμείς τα λέμε στους συνταξιούχους και οι συνταξιούχοι ξέρουν πολύ καλά τι θα γίνει», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Μανιός.
Και αυτό που θα γίνει είναι ότι τα ασφαλιστικό σύστημα θα χάσει για πρώτη φορά, και μάλιστα από κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, τη δυνατότητα να στηρίζεται στους τρεις πυλώνες που το στήριζαν ώς τώρα: τις εισφορές των εργαζόμενων, τις εργοδοτικές εισφορές και την δημόσια χρηματοδότηση. Για την ακρίβεια, το Ελληνικό Δημόσιο απαλλάσσεται από την ευθύνη χρηματοδότησης και εγγύησης του ασφαλιστικού συστήματος και ταυτόχρονα απαλλάσσεται πλήρως και από τις ευθύνες χρεοκοπίας των δημόσιων ταμείων που με πράξεις και παραλήψεις του επέτρεψε. Και το ασφαλιστικό σύστημα παραδίδεται στο έλεος του ιδιωτικού τομέα και των αυτασφαλίσεων.
Ο νεόκοπος πραγματισμός του ΣΥΡΙΖΑ απαιτεί και απάτες. Στεντορείως προβάλλεται από τον ίδιο τον πρωθυπουργό ότι η ελάχιστη σύνταξη των 384 ευρώ καλύπτεται από ρήτρες ανάπτυξης. Για τους «αμαθείς πληβείους» η πρωθυπουργική ρήση σημαίνει ότι αν η οικονομία αναπτυχθεί θα υπάρξει αύξηση των συντάξεων. Πολύ πιο πίσω από την ΑΤΑ* του Α. Παπανδρέου για τους πιο παλιούς.
Θυμίζει λίγο την αποπληρωμή του χρέους με ρήτρα ανάπτυξης, που μετασχηματίσθηκε σε πλήρη συμμόρφωση «προς τας υποδείξεις» των δανειστών.
Μήπως όμως όλα αυτά σημαίνουν πρόβλεψη ώστε να υπάρξει και ρήτρα ύφεσης; Και για τους «αδαείς» νέα μείωση συντάξεων αν η ανάπτυξη αργήσει… Αλλά και πάλι τι έγινε; Η 13η μείωση θα μας βλάψει; Ρωτήστε και τον κ. Μανιό.
