Στην αρχή ήταν οι αρνητές, μετά οι νέοι και τα κορωνοπάρτι, τώρα οι ανεμβολίαστοι. Βολικές καρικατούρες κοινωνικών στάσεων που κατασκευάζουν κυβέρνηση, ΜΜΕ, επιτροπές επιστημόνων, για να εμπεδωθεί ο κοινωνικός διχασμός και να κρυφτεί η ανικανότητα των αρχών. Αντί να επιμείνουν στην συνοχή της κοινωνίας, ως όρο για την ανθεκτικότητα απέναντι στην υγειονομική κρίση, επιμένουν να δημιουργούν ένα τοξικό κλίμα στον κοινωνικό διάλογο, για να επιβάλλουν τις πολιτικές τους ως μονόδρομο.
Με μια σειρά δηλώσεις και αποφάσεις, έντονα φορτισμένες ηθικά και ιδεολογικά, μόνο κατ’ επίφαση επιστημονικές και ορθολογικές, ειδικοί και κυβερνητικοί δίνουν το στίγμα αυτού του νέου «διαίρει και βασίλευε».
«Οι ανεμβολίαστοι υπεύθυνοι για την μετάδοση της μετάλλαξης Δ», ισχυρίζονται διάφοροι τηλε-επιστήμονες στα ΜΜΕ, για να πάρουν τη διαπίστωση αυτή διάφοροι δημοσιολογούντες και να ανακηρύξουν τους ανεμβολίαστους (θυμίζουμε πάνω από τους μισούς πολίτες της χώρας) σε υγειονομικό κίνδυνο που πρέπει να απομονωθεί, αποσιωπώντας όλοι μαζί ότι η συγκέντρωση των εν λόγω κρουσμάτων στην Κρήτη και άλλες τουριστικές περιοχές μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί.
Ένα βήμα πιο κάτω προχώρησε ο γνωστός λαγός «δημοσιογράφος» Άρης Πορτοσάλτε που πρότεινε «να χρεώνονται τις ΜΕΘ» όσοι ανεμβολίαστοι νοσήσουν βαριά, δίνοντας μια ακόμη πτυχή της έννοιας της ατομικής ευθύνης. Τέτοιες πολιτικές μπορεί να φαντάζουν μακρινές προς το παρόν, όμως οι δηλώσεις των κυβερνητικών πως δεν υπάρχουν λεφτά για ένα τέταρτο κύμα που θα οφείλεται αποκλειστικά στους ανεμβολίαστους, μάλλον τις φέρνουν ολοένα και πιο κοντά.
Στην κυβέρνηση ήδη προετοιμάζουν το ιδεολογικό κλίμα για το τέταρτο κύμα. Σε πρόσφατες δηλώσεις του ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας κ. Ν. Χαρδαλιάς, ανέφερε μεταξύ άλλων πως αν χρειαστεί «θα υπάρξουν λοκντάουν μόνο τοπικού ή σημειακού χαρακτήρα, θα αφορούν μόνο τους ανεμβολίαστους και δεν θα συνοδεύονται από οικονομική στήριξη». Ήδη περιγράφεται το μοτίβο που θα ακολουθηθεί μετά το κλείσιμο της τουριστικής σεζόν, με το κράτος να ρίχνει και πάλι τις ευθύνες στους πολίτες, προειδοποιώντας πως οι δικές του ευθύνες περιορίζονται στη διάθεση των εμβολίων.
Η κυβέρνηση είναι διπλά ένοχη. Από την μία, για τη διαχειριστική ανικανότητα, για τις αντιφατικές αποφάσεις, το αλαλούμ δηλώσεων που επέτειναν τον φόβο και τη σύγχυση. Από την άλλη για την απόφαση της να χρησιμοποιήσει την κρίση της πανδημίας ως ευκαιρία επιβολής της επί της κοινωνίας, να αξιοποιήσει τη συνθήκη των λοκντάουν ως πεδίο ευρύτατων κοινωνικών πειραματισμών, να επιβάλει την πολυδιαφημιζόμενη πράσινη και ψηφιακή μετάβαση και τις διάφορες μορφές της τηλε-ζωής ερήμην των πολλών, να βαθύνει τον κατακερματισμό
Δεν κρύβεται η κυβερνητική ανικανότητα
Αποτελεί πραγματικά δείγμα της κυβερνητικής ανικανότητας και των πολλαπλών αντιφάσεων της διαχείρισης της πανδημίας, το γεγονός πως μόλις σε ένα μήνα, από τους πανηγυρισμούς για βελτίωση της επιδημιολογικής εικόνας, τη μείωση κρουσμάτων και διασωληνωμένων, και τις εξαγγελίες χαλάρωσης των μέτρων εν όψει της έναρξης της τουριστικής περιόδου, φτάσαμε σε λιγότερο από ένα μήνα, στην επαναφορά περιοριστικών μέτρων μόνο για τους ανεμβολίαστους. Πως από τις θριαμβολογίες για την επιτυχία της επιχείρησης ελευθερία, και την μαζική προσέλευση πολιτών στα εμβολιαστικά κέντρα, φτάσαμε στον δημόσιο κίνδυνο των ανεύθυνων και ανεμβολίαστων.
Η κυβέρνηση στο όνομα του τουρισμού, δημιούργησε μια επίπλαστη εικόνα χαλάρωσης, για να παρουσιάσει την εικόνα ενός ασφαλούς, Covid-free όπως λέγεται τώρα, ανέμελου καλοκαιρινού προορισμού. Για μια ακόμη χρονιά, η επιλογή αυτή, φέρνει τη χώρα αντιμέτωπη με διπλό κίνδυνο, ενός ταυτόχρονα υγειονομικού και οικονομικού (λόγο κατάρρευσης της προσέλευσης τουριστών) εκτροχιασμού.
Η κυβέρνηση αντί να καταφύγει σε μέτρα συντεταγμένης ανάσχεσης αυτού του κινδύνου επιμένει στους γνώριμους για το πολιτικό σύστημα, τρόπους επικοινωνιακού χειρισμού. Μόνο ως τέτοιες μπορούν να λογιστούν οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού, για τα 150 ευρώ στους νέους, με σκοπό να καμφθεί η δυσαρέσκεια της ηλικιακής αυτής ομάδας, ψίχουλα μπροστά στις πραγματικές ανάγκες των νέων που μετατρέπονται χωρίς ντροπή από την κυβέρνηση σε κατ’ όνομα κίνητρο για τον εμβολιασμό. Μόνο ως τέτοια μπορεί να εξηγηθεί η μετατροπή του εμβολιασμού σε όπλο ιδεολογικού ελέγχου επί της κοινωνίας, χωρίς ουσιαστικά να παρθούν μέτρα για να ενισχύσουν επί της ουσίας την προσέλευση των κρίσιμων κοινωνικών ομάδων στα εμβολιαστικά κέντρα, εμμένοντας στην επιβολή αντί της πειθούς, στον επιστημονικοφανή ανορθολογισμό αντί τη δημοκρατία και την ενημέρωση των πολιτών.
Η κυβέρνηση (και τα τεχνοκρατικά/επιστημονικά της στηρίγματα) είναι διπλά ένοχη για το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται για ακόμη μια φορά η χώρα. Από την μία, για τη διαχειριστική ανικανότητα, για τις αντιφατικές αποφάσεις, το αλαλούμ δηλώσεων που επέτειναν τον φόβο και τη σύγχυση της κοινωνίας. Από την άλλη για την απόφαση της να χρησιμοποιήσει από πολύ νωρίς την κρίση της πανδημίας ως ευκαιρία επιβολής της επί της κοινωνίας, να αξιοποιήσει τη συνθήκη των λοκντάουν ως πεδίο ευρύτατων κοινωνικών πειραματισμών, να επιβάλει την πολυδιαφημιζόμενη πράσινη και ψηφιακή μετάβαση και τις διάφορες μορφές της τηλε-ζωής ερήμην των πολλών, να βαθύνει τον κατακερματισμό.
Οποιαδήποτε διέξοδος, μπορεί να βρεθεί μόνο στον αντίποδα αυτών των επιλογών. Δεν δίνουμε από κοινού τη μάχη, κοινωνία και ελίτ. Η χειραφέτηση της κοινωνίας, η δημοκρατία και η συμμετοχή για τη λήψη αποφάσεων, η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας είναι ο πραγματικός μονόδρομος για ενίσχυση της ανθεκτικότητας της κοινωνίας.
