Η ακραία πολιτική υγεία του Δημήτρη Λιοσάτου
του Δημήτρη Α. Σεβαστάκη*
Ο Δημήτρης Λιοσάτος ήταν πολιτικά λαχανιασμένος. Δεν του αρκούσε η σημερινή Αριστερά, δεν του έφτανε ο χρόνος. Γι’ αυτό πύκνωνε το χρόνο. Ανέπτυσσε δράσεις σε πολλά μέτωπα, σε πολλές γλώσσες και εκφραστικά επίπεδα. Ποίηση, αθλητισμός, σινεμά, πολιτιστικός ακτιβισμός. Πίστευε στην πολιτιστική διάχυση, όχι την εκλαΐκευση. Στις τοποθετήσεις του ήταν προσεκτικός, δουλεμένος, γραπτός και λόγια θυμωμένος.
Τα έθιμα της Πασχαλιάς
Το Πάσχα είναι μάλλον η πιο ελληνική γιορτή. Τα εκατοντάδες έθιμα, που συναντώνται σε κάθε γωνιά της Επικράτειας, δείχνουν ότι η λαϊκή παράδοση συγχώνευσε το θρησκευτικό τυπικό στους ρυθμούς της, κατορθώνοντας συνδέσεις με το μύθο, με τοπικές συνήθειες, με την ιστορική συγκυρία. Τα ελάχιστα παραδείγματα, που σταχυολογήσαμε και είναι αναστάσιμα, επιβεβαιώνουν αυτή τη δημιουργικότητα.
Πνευματικά δικαιώματα και συνεργατικότητα: δυο επιστολές
Η πρόσφατη υπόθεση καταστολής του gamato.info, της μεγαλύτερης ελληνικής μηχανής αναζήτησης αρχείων p2p, όπου μετείχαν πάνω από 850.000 Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου, έφερε στην επιφάνεια μια σειρά από ζητήματα. Ένα από αυτά είναι το θέμα των πνευματικών δικαιωμάτων. Για το ζήτημα αυτό δημοσιεύουμε την επιστολή που έστειλε ο Γιάννης Γλέζος, πρόεδρος του Δ.Σ. της Ένωσης Μουσικοσυνθετών και Στιχουργών Ελλάδας προς τους βουλευτές όλων των κομμάτων και του Αντώνη Μπρούμα, δικηγόρου.
Ο Νίκος Καββαδίας στον ποταμό Yara Yara
του Λάμπρου Πολύζου
Καθώς αποκοιμήθηκες φύλαγε βάρδια ο κάβος.
Σε σπίτι μέσα, ξέχασες προχτές το φυλαχτό.
Γελάς, μα εγώ σε πούλησα στο Rio για δυο centavos
κι απέ σε ξαναγόρασα ακριβά στη Βηρυττό.
«Χάσαμε έναν πολύτιμο φίλο, σύμμαχο και συνεργάτη»
Ο Νάνος Βαλαωρίτης μιλά για τον Αντρέα Παγουλάτο
Κανένας δημιουργός δεν πεθαίνει, εφόσον το έργο του παραμένει ενεργό. Αν και είναι νωρίς για αποτιμήσεις, θεωρούμε ότι ο ποιητής, δοκιμιογράφος, μεταφραστής και θεωρητικός του κινηματογράφου, Ανδρέας Παγουλάτος, που έφυγε αναπάντεχα από τη ζωή σε ηλικία μόλις 62 χρόνων, έχει αφήσει πίσω του έργο, το οποίο, με το πέρασμα του χρόνου, θα πάρει τη θέση που του αξίζει στα ελληνικά γράμματα.
Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης: Το εισιτήριο της αγωνίας…
Του Βασίλη Κεχαγιά
Λήγουν αύριο, Κυριακή, οι «Εικόνες του 21ου αιώνα». Φυσικά, πρόκειται για τον άξονα και τη φιλοσοφία που κινούν κάθε χρόνο το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης το οποίο, για μία ακόμη χρονιά, σύστησε τις νεότερες, τις πιο αγωνιώδεις και κάποτε τις πιο προωθημένες κινηματογραφικά καταγραφές της πραγματικότητας. Τα θέματα δεν διαφέρουν και πολύ κάθε χρόνο. Διαφέρει η προσέγγισή τους, η ποικιλομορφία των αντιλήψεων, τα χρώματα στις πινελιές και η διαρκώς αυξανόμενη ανησυχία για την εξέλιξη των προβλημάτων τόσο της ατομικής όσο και της περιβαλλοντολογικής επιβίωσης. Για παράδειγμα, μήπως η εξαπλούμενη παγκοσμιοποίηση αποσκοπεί στον επακόλουθο εξοπλισμό του Διαστήματος, όπως διερωτάται ο Ντενί Ντελεστράκ στην ταινία του; Ή, πάλι, τι θα γίνει με τους «Ωκεανούς από πλαστικό», όπως αναζητά τη λύση σ’ αυτούς το ομότιτλο γαλλικό ντοκιμαντέρ; Στη Νικαράγουα, οι εργάτες στις θητείες της μπανάνας έχουν μείνει στείροι εξαιτίας των τοξικών παρασιτοκτόνων που χρησιμοποιούσε η εταιρία στις μπανανοφυτείες, αποκαλύπτει ο Φρέντρικ Γκέρτεν. Πόσοι επιστήμονες έχουν πεθάνει στις ΗΠΑ, κατά τη διάρκεια της μυστικής έρευνας που διεξάγεται γύρω από το βακτηριολογικό πόλεμο; Πέρα από αυτά, οι «Κασουάριοι – τα σπάνια πουλιά της Αυστραλίας» κινδυνεύουν με εξαφάνιση, στο Περού οι «Τσαπάρι, οι εφτά αρκούδες του ιερού βουνού» βρίσκουν την υποστήριξη της τοπικής ορεινής κοινότητας, οι οποίοι κατασκευάζουν καταφύγιο για χάρη τους, ενώ οι Κινέζοι «τσιγγάνοι των λουλουδιών» κυνηγούν την άνοιξη για τα μελίσσια τους.
Θέατρο: Γκροτέσκο χιούμορ έως «Το Τέλος Του Παιχνιδιού»
Θέατρο «Τόπος Αλλού»
Κεφαλληνίας 17 και Κυκλάδων, Κυψέλη, τηλ.: 210-8656004
«Θέλουμε ψωμί, αλλά θέλουμε και τριαντάφυλλα!»
της Νάντιας Βαλαβάνη
Το Γενάρη, η Κινηματογραφική Λέσχη Ηλιούπολης πρόβαλε την ταινία μιας καλλιτεχνικής κολεκτίβας υπό τον Μπρεχτ, με τίτλο «Kuhle wampe – Σε ποιον ανήκει ο κόσμος (1931-1932)». Η ταινία απεικονίζει μια «φέτα ζωής» της βερολινέζικης εργατικής τάξης σε μια Γερμανία 5.000.000 ανέργων.
Θανάσης Τζούλης (1932-2010): Επικαλούμαι τον Οδυσσέα Ελύτη αντί διαβατηρίου
Του Κώστα Κρεμμύδα
«Στο σπίτι μας ήταν οι αποθήκες του ΕΛΑΣ. Εμείς πεινούσαμε κι ο πατέρας μου δε μας επέτρεπε να πάρουμε ούτε μια ελιά! Όταν ήρθαν σπίτι μας τρεις Ρώσοι αιχμάλωτοι, δραπέτες των Γερμανών, και είδαν από τη μια οχτώ παιδιά να πεινούνε και από την άλλη την αποθήκη γεμάτη, παραβίασαν την πόρτα, πήραν τρόφιμα και μας έφεραν να φάμε!»
(Θανάσης Τζούλης, μια συζήτηση με τον Κώστα Κρεμμύδα, περιοδικό «Μανδραγόρας», τεύχος 8-9, Ιούλιος 1995)
Σινεμά: Hurt Locker
Η περιποιημένη αμερικανιά που ανέτρεψε τις προβλέψεις
