πολιτισμός

Ο Βασίλης Τσιτσάνης (Τρίκαλα 1915 – Λονδίνο 1984) ήρθε από τα Τρίκαλα στην Αθήνα, το 1934, για να σπουδάσει Νομικά. Γράφτηκε στη Νομική Σχολή, αλλά την εγκατέλειψε γρήγορα και άρχισε να παίζει μπουζουκάκι σε μικρά μαγαζιά. Δύο χρόνια αργότερα, ηχογράφησε τα πρώτα του τραγούδια, αρχικά ως εκτελεστής και πολύ σύντομα (το 1936) ως συνθέτης.

Ένα βιβλίο που δεν θα καταλάβει κανείς από το νέο «Κόμμα της Τάξης».

Πρόσφατα παρακολούθησα τη νέα ταινία του Στράτου Τζίτζη, 45 τετραγωνικά. Είχα καιρό να αισθανθώ τόσο άμεσα εμπλεκόμενη σε μια ταινία, ίσως γιατί το θέμα που πραγματεύεται παραείναι επίκαιρο.

Η Τριλογία του Γιουσούφ του Σεμί(χ) Καπλάνογλου (το «χ» προφέρεται σχεδόν προαιρετικά), ξεκινάει από το τρίτο μέρος (Αυγό-2007) και περνώντας από το δεύτερο (Γάλα-2008) καταλήγει στο πρώτο (Μέλι-2010).
Στην Ελλάδα είδαμε πρώτα το Μέλι, προσπεράσαμε το Γάλα και από τις 27 του μήνα θα βλέπουμε στις αίθουσες το Αυγό. Βλέπουμε με μη γραμμική σειρά μια τριλογία, που σκοπός είναι να βλέπεται αντίστροφα (αλλά όχι με τυχαία σειρά!).

Βραδιά λόγου και μουσικής με τον Στέλιο Ελληνιάδη και τους «Χί Πσί!» αφιερωμένη στον Βασίλη Τσιτσάνη και τον Μάνο Χατζιδάκι.

Πριν από δύο μήνες περίπου μια εβραϊκή συλλογικότητα της Ελβετίας αξίωσε και πέτυχε να ματαιώσει έκθεση που ετοιμαζόταν στη μνήμη του σπουδαίου Ελβετού αρχιτέκτονα Λε Κορμπιζιέ. Στις αρχές της εβδομάδας ο Γάλλος υπουργός Πολιτισμού Φρεντερίκ Μιτεράν έπραξε το ίδιο με τον «καταραμένο» συγγραφέα Λουί Φερντινάν Σελίν, απαλείφοντας το όνομά του από κατάλογο τιμωμένων συγγραφέων οι οποίοι συμπεριλαμβάνονται στις φετινές εθνικές εκδηλώσεις μνήμης. Έτσι απαίτησε ο πρόεδρος της Ένωσης Τέκνων Απελαθέντων Εβραίων της Γαλλίας, έτσι έγινε! Το επιχείρημα των Ισραηλινών και στις δύο περιπτώσεις είναι ο αντισημιτισμός που εξεδήλωσαν οι δυο κορυφαίοι δημιουργοί σε κάποια στιγμή της κοινωνικής ή συγγραφικής τους ζωής.