Ιωάννης Αλταμούρας: Μια συναρπαστική ιστορία ξαναζεί στο Μουσείο Μπενάκη
Η συναρπαστική και συνάμα τραγική ζωή της ζωγράφου Ελένης Μπούκουρα-Αλταμούρα που γεννήθηκε το 1821 στις Σπέτσες και πέθανε στον ίδιο τόπο, το 1900, έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό χάρις στη μυθιστορηματική βιογραφία που έγραψε γι’ αυτήν η συγγραφέας Ρέα Γαλανάκη με τον τίτλο Ελένη ή ο Κανένας. Αν και αντικείμενο της σημερινής αναφοράς είναι η έκθεση του (επίσης) ζωγράφου γιου της Ιωάννη Αλταμούρα η οποία εγκαινιάστηκε την περασμένη Τετάρτη στο Μουσείο Μπενάκη (κτίριο οδού Πειραιώς) εν τούτοις αξίζουν μερικές κουβέντες για την Ελένη Αλταμούρα, ώστε να γίνει κατανοητό το πλαίσιο μέσα στο οποίο έζησε ως καλλιτέχνης και μητέρα η ίδια, αλλά και οι επιρροές της στον μεγαλύτερο γιο της.
Ευτυχία Παναγιώτου: «Το να δίνεσαι είναι απ’ το να δίνεις ανώτερο»
Τη γνώρισα πρώτα ως μεταφράστρια και επιμελήτρια και κατόπιν ως ποιήτρια. Η Ευτυχία Παναγιώτου μας χάρισε, την περασμένη χρονιά, μια εξαιρετική έκδοση, τα Ερωτικά Ποιήματα της Άνν Σέξτον (εκδόσεις Μελάνι) και τώρα μας εκπλήσσει ευχάριστα με μια ποιητική συλλογή. Ακόμη μια φορά ανακαλύπτω πως γράφεται ακόμη πολύ καλή ποίηση, που ανοίγει παράθυρα και μας βάζει σε σκέψεις. Όσοι πιστεύουν ότι όλα έχουν ειπωθεί, αξίζει να βυθιστούν στις σελίδες της Μαύρης Μωραλίνας.
Παγκόσμιο βιβλιοπωλείο: Rebecca Skloot
Rebecca Skloot: The Immortal Life of Henrietta Lacks. 384 σελίδες, Crown, 2010.
politismos lezanta
«Mετά το Άουσβιτς, είναι αδύνατον να γραφεί ποίηση»
Αντόρνο
Μετά το ΔΝΤ;
Βοσπόρου και Λαοδικείας… μικρός 8 ετών. Μόνο. Στην Κοκκινιά. Κυριακή, 9 το βράδυ. Παραμονή της Ημέρας της Ποίησης. 9 το βράδυ. Μια ώρα περισσότερη από τα χρόνια του. Μπροστά στον μεγάλο κάδο, απέναντι από το τυροπιτάδικο. Βοσπόρου και Λαοδικείας. Σκαλίζει τα σκουπίδια με το δεξί, με το αριστερό σηκώνει από κάτω ένα πενιρλί. Καμένο. Από τα πεταμένα του τυροπιτάδικου. Που δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Αυτός από τα καμένα. Ύστερα πίνει λίγο νερό από ένα μπουκαλάκι, βαθιά μέσα στον κάδο. Που χωράει ολόκληρος. Τα αυτοκίνητα μπροστά στον «Σάββα» φεύγουν με φρέσκα πενιρλί και νεράκια. Πάει 9.30.Ψάχνει ακόμα στα σκουπίδια. Για σάπιες μπουγάτσες, πατημένες σπανακόπιτες, χτεσινές κιμαδόπιτες, στραπατσαρισμένες πίτσες. Να πάει και στο σπίτι. Που δεν είναι στο Καστρί. Ούτε στο Λαγονήσι. Στη Νίκαια. Το 2011.Το πρωί δεν θα πάει σχολείο. Γιατί δουλεύει στους κάδους. Με ειδικότητα τα τυροπιτάδικα. Όχι του Μπουένος Άιρες. Της Νίκαιας. Το 2011. Που τα φάγαμε όλοι μαζί. Και ο μικρός μαζί. Από τα καμένα πενιρλί. Βοσπόρου και Λαοδικείας. Σε λίγο ξημερώνει η μέρα της ποίησης. Χωρίς τον πιτσιρίκο.
Κάτια Γαλοπούλου
Με κόντρα τον καιρό: Ανοίξαμε και σας περιμένουμε…
Η μόδα ενάντια στον ρατσισμό
Η ομορφιά δεν έχει σύνορα! «Είμαστε απόψε εδώ για να σας θυμίσουμε ότι μπορεί να είμαστε διαφορετικοί, αλλά ίσοι». Έτσι ξεκινάει η επίδειξη μόδας που διοργάνωσαν κοπέλες δεύτερης γενιάς μεταναστών, από 15 μέχρι 25 χρονών, το Σάββατο 26 Μαρτίου στο Γκάζι, μία εβδομάδα πριν από το Athens Fashion Week 2011.
Έξω τ. 58
www.forfree.gr τ. 58
Παγκόσμιο βιβλιοπωλείο: Karen Russell
