πολιτισμός

Στο χώρο του πρώην Αεροδρομίου, η Επιτροπή Αγώνα, με τη στήριξη του Δήμου Αργυρούπολης-Ελληνικού, οργανώνει ήδη από τον Μάιο Φεστιβάλ Αντίστασης και Δημιουργίας για την προβολή της πρότασης να πραγματοποιηθεί τώρα το Μητροπολιτικό Πάρκο Ελληνικού.

Του Ηρακλή Λογοθέτη. Από τα τόσα παχυλώς θριαμβεύοντα στην αμεριμνησία τους υπουργεία, το μόνο που ακόμα μπορεί να εκδώσει ένα ισχνό έστω πιστοποιητικό υπάρξεως για τον εαυτό του είναι το υπουργείο του Φόβου.

Συνέντευξη στον Κώστα Στοφόρο

Του Γιώργου Αναγνώστη.
Έχω επανέλθει ξανά και ξανά στο Eάν αυτό είναι ο άνθρωπος, το βιβλίο όπου ο Πρίμο Λέβι καταγράφει τη μαρτυρία του για το λάγκερ του Άουσβιτς – και ιδιαίτερα στην τελευταία σκηνή: Οι Nαζί έχουν εκκενώσει το στρατόπεδο κι οι λίγοι άρρωστοι, που εγκαταλείφθηκαν, να πεθάνουν μες στο απόλυτο κρύο, βγαίνουν απ’ τα παραπήγματα και σέρνονται ψάχνοντας φωτιά και τροφή.

Του Σταύρου Γεωργά.
Οι πίνακες του David αρκούν για να αποδειχτεί αυτό που ανέδειξε ο Μαρξ στη 18η Μπρυμαίρ: «οι νεωτερικές ιδέες της Επανάστασης ήταν δυνατόν, μπορεί κι αναπόφευκτο, να προωθηθούν ενδεδυμένες το χιτώνα των Γράκχων, η κυριαρχία της “Ρωμαϊκής Δημοκρατίας” (μιας αφαίρεσης καθ’ εαυτήν) στο φαντασιακό των πολιτών που δίνουν τον όρκο στο Σφαιριστήριο είναι προφανής και αποφασιστική, μ’ όλη την αναγκαία αμφισημία της (γιατί οι νεκροί μουδιάζουν κιόλας το νου των ζωντανών, καθώς του επιβάλλονται μ’ όλο το βάρος τους)...».

- «…Αν αυτοί έρθουν την αυγή για σένα, το σούρουπο θα έρθουν για μας….». Θυμήθηκα την περίφημη επιστολή του Τζέιμς Μπόλντουιν στην Άντζελα Ντέιβις, που έδωσε και τον τίτλο στην αυτοβιογραφία της: Αν αυτοί έρθουν την αυγή…. Το θυμήθηκα με την επιχείρηση που έγινε τα ξημερώματα του Σαββάτου. Ο… αριστερός(!) και οικολόγος(!) Καμίνης σε συνεργασία με την προθυμότατη εισαγγελία και -φυσικά- τις δυνάμεις καταστολής, εκκένωσε την Πλατεία Συντάγματος, πραγματοποιώντας τον κρυφό πόθο της εξουσίας… Η αθλιότητα και ο κατήφορος δεν έχουν όρια…

…Ηλεκτρικές και ολίγον παραλιακές… Με τον Προαστιακό από το Κορωπί αφήνω την ηρεμία και πέφτω στην πόλη. Το απόγευμα, μετά τη δουλειά, φτάνω ξέπνοος στη θάλασσα. Κάθομαι μέχρι να νυχτώσει. Στις διαδρομές πρόσωπα και βιβλία. Βιβλία και πρόσωπα. Για πολλές μέρες ζω στον κόσμο του Ιζζό. Τριγυρίζω με τη φαντασία μου στους δρόμους της Μασσαλίας. Βλέπω αυτά που θα έρθουν και εδώ. Ο ρατσισμός, η βία, η άνοδος της ακροδεξιάς. Η διαπλοκή με την εξουσία. Η διαπλοκή με την αστυνομία και το οργανωμένο έγκλημα. Δύσκολο να βρεις τους «καλούς» και τους «κακούς».

Του Δημήτρη Αρμάου.

Η κινηματογραφική σκηνοθεσία του Μέντες και ο εξαιρετικός Κέβιν Σπέισι. Του Δημήτρη Οικονόμου.