Επιλέγει και παρουσιάζει η Τασία Σταματοπούλου
Παραλληλογράφος
https://parallhlografos.wordpress.com
Πειραματική Πολυχρωμία Παράλληλων Γραφών
Φρέσκο στη μορφή, τη γραφή και τις ιδέες, υποσχόμενο ακόμη πολλά, το blog Παραλληλογράφος έπιασε «στασίδι» στο Διαδίκτυο αυτοχαρακτηριζόμενο ως ένα είδος ψηφιακού κοινοβίου.
Ίσως αποτελεί και ένα ενδιαφέρον πείραμα για την ελληνική μπλογκόσφαιρα.
Πρόκειται για μια ομάδα απολύτως ισότιμων bloggers που «συγκατοικούν» κάτω από την ίδια ιντερνετική στέγη και δεν εκπροσωπούνται από κανέναν, κάτι που κάνουν συνεχώς σαφές σε όλους τους τόνους. Δεν είναι πολιτικό blog, δεν είναι πολιτιστικό, ούτε κινηματικό, ούτε εναλλακτικής ενημέρωσης, ούτε οικολογικό, αλλά ταυτόχρονα, κρίνοντας το περιεχόμενο του, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι όλα αυτά μαζί.
Όπως δηλώνουν χαρακτηριστικά τα μέλη του, ο τίτλος Παραλληλογράφος εκφράζει ετυμολογικά την ουσία του blog, το οποίο αποτελεί ένα πολυφωνικό μέσο έκφρασης των σχολιαστών του σε πολλές παράλληλους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν εκφράζονται και συλλογικά μέσω ομαδικής εργασίας, όπως συνεντεύξεις, αφιερώματα, βίντεο, μεταφράσεις και αναλύσεις, «χωρίς βέβαια να λείπει το χιούμορ, η σάτιρα και ο (αυτό)σαρκασμός, όπως και η διάθεση (που και που) για διαδικτυακό… ξεσάλωμα».
Προσπαθούν να ξεφύγουν από το στερεότυπο των χιλιάδων ελληνικών μπλογκ, που κατακλύζονται από επαναλαμβανόμενες αναδημοσιεύσεις, παρουσιάζοντας πρωτογενές υλικό από τα κινήματα έως τον κινηματογράφο και από την οικονομία έως την παγκόσμια ιστορία!
Όπως μας πληροφορούν μάλιστα, αυτόν τον καιρό το blog βρίσκεται σε φάση αναβάθμισης, καθώς έχουν πέσει με τα μούτρα στη δουλειά για την ανάπτυξη ενός εντελώς νέου εικαστικού και λειτουργικού περιβάλλοντος.
Μέσα από τις θεματικές ενότητες, Ελλάδα, Πολιτική, Κινήματα-Ακτιβισμός, Οικονομία, Κόσμος, Πολιτισμός, Χιούμορ, Ζωή προβάλλονται θέματα της επικαιρότητας και όχι μόνο, δικά τους βίντεο και συνεντεύξεις.
Το ξωτικό
https://theelfatbay.blogspot.com/
Αθυρόστομο, ενίοτε «βλάσφημο» blog. Εκπαιδευτικός, κατά δήλωσή του, ο διαχειριστής του Ξωτικού, blogger από το 2009. Κάτω από τον τίτλο, μια φράση της Φλέρυ Ντναντωνάκη, «Πριν πεθάνει μια ύπαρξη, αξίζει να κάνει το γύρο της φυλακής της», ίσως είναι ενδεικτική της «φιλοσοφίας» του ξωτικού. Στα κείμενα που ακολουθούν μάλλον θα καταλάβετε περισσότερα…
Όχι άλλο Πάσχα
Η έξαρση της θρησκευτικότητας των Νεοελλήνων κοντοζυγώνει. Ξαφνικά, τα πάντα παίρνουν μια άλλη τροπή καθώς τα κεφάλια ατενίζουν το μπλε του ουρανού για το επικείμενο θαύμα. Ρασοφόροι και εωσφόροι βγαίνουν στις πλατείες, μαλακισμένα κωλόπαιδα ανάβουν δυναμιτάκια για το απαραίτητο χύσιμο της αγαλλίασης των παρευρισκομένων στο «Χριστός Ανέστη».
Μια ακόμα γιορτή υποκρισίας. Το κεφάλι κλίνει στο ανώτερο ον, οι παπάδες το έχουν πιάσει το μήνυμα αιώνες τώρα και φωνάζουν σαν παλιάτσοι σε τσίρκο, οι κουφάλες μαμάδες κάνουν τον σταυρό τους για περισσότερα λεφτά και για μεγαλύτερη βαρβάτη στύση των υιών τους. Φαύλος κύκλος ευγενικά και στρατηγικά στημένος γύρω από εξαπτέρυγα και θεοκρατία. Εκτός από την τρόικα έχουμε και τον μπαμπούλα Θεούλη. Περαστικά μας!
Επέστρεφε
Ξέμεινα από ιδέες τόσο καιρό. Η επικαιρότητα, βέβαια, με αντάμειβε καθημερινά προβάλλοντας οτιδήποτε που θα προέτρεπε τη θυμηδία μου να χασκογελά πίσω από την ανημπόρια μου για απαντήσεις και φιλοσοφίες. Ο κρετίνος λαός με αηδιάζει. Αυτοί που αναρτούν την κωλοσημαία τους στα μπαλκόνια, που κάθονται αναπαυτικά στις πολυθρόνες τους προσβλέποντας στο μοιραίο, που ενώ φωνασκούν μοιρολατρικά, όταν έρθει η ώρα της κάλπης θα ξαναψηφίσουν το γαμημένο κόμμα που τους το κάνουν κλύσμα μαζί με το μπιμπερό. Η ανάγκη για διαφυγή είναι επιβεβλημένη. Βαρέθηκα τον Πάγκαλο, τη Διαμαντοπούλου, τα δελτία ειδήσεων που αναμασούν τις ίδιες παπαριές σαν κατσίκες που έχουν δεύτερο στομάχι. Αυτή η κωλοχώρα δεν πρόκειται να αλλάξει. Ο Jeffrey τη μισεί, παρατηρώντας με αηδία το λασποχώρι που ήταν κάποτε ευελπιστώντας να το καταλύσει με την βία, μπας και εξαφανιστεί για να αγαλλιάσει η γυναικωτή του απόφαση για την αλλαγή που του γαμάει τον προστάτη από την προσμονή.
