Το success story της κεντροαριστερής διαχείριση αλά ΣΥΡΙΖΑ
Του Σπύρου Παναγιώτου
Το πολιτικό σύστημα σε όλες του τις εκδοχές, παλιό και νέο μνημονιακό, είναι ενιαίο, ταυτόσημο. Έχει ίδια αντίληψη, τους ίδιους στόχους στην πολιτική του. Έχει την ίδια μέθοδο ως εργαλείο άσκησης της πολιτικής. Ας αφήσουμε οριστικά τις αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ πριν γίνει κυβέρνηση και μετά. Οι αυταπάτες ηττήθηκαν οριστικά, δεν έχει νοστιμάδα η επανάληψη. Ας δούμε την κυβέρνηση όπως πολιτεύεται τώρα.
Ο κυνισμός, το συστηματικό ψέμα, ο εκβιασμός των πολιτών, η παρουσίαση μιας πλασματικής πραγματικότητας, η ξεδιάντροπη περιφρόνηση της νοημοσύνης μας είναι στην ημερήσια διάταξη. Και το σύστημα ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε πολύ ικανό στη καλλιέργεια εντυπώσεων μέσω των fake news, μέσω του ψέματος. Αυτό που με πομπώδες ύφος ανακοινώνεται χθες καταργείται σήμερα. Το ζοφερό παρών προβάλλεται ως παράθυρο ελπίδας. Ξέρουν καλά ότι δεν τους πιστεύει κανείς. Οι συνέπειες μιας 7χρονης κοινής πολιτικής δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες στους πολίτες.
Τι μ’ αυτό; Δεν τους καίγεται καρφάκι. Αισθάνονται σίγουροι. Γιατί το πρώτο που αποδόμησαν είναι η πεποίθηση ότι η υπέρβαση της μνημονιακής επιτροπείας ήταν και είναι εφικτή.
Τώρα απολαμβάνουν κυνικά την επιτυχία τους. Γνωρίζουν, όμως, ότι το ψέμα από μόνο του δεν φτάνει. Θέλει και μέσα για να γίνει πιστευτό. Κι από εκεί ξεκινούν οι παρεμβάσεις για τον έλεγχο των έντυπων και ηλεκτρονικών ΜΜΕ. Η «έγκυρη, πλουραλιστική, δημοκρατική» ενημέρωση γίνεται υπόθεση των Μαρινάκη, Σαββίδη, Καλογρίτσα και συντροφίας. Το «χτύπημα της διαπλοκής» προϋποθέτει τη δημιουργία μια νέας διαπλοκής, με νέα τζάκια. Ό,τι ακριβώς γίνεται στη χώρα εδώ και δεκαετίες.
Φρουρά… Φέρτε τις αγορές!
Κατεδάφισαν την ελπίδα για να χτίσουν ένα νέο παραμύθι. Η μνημονιακή επιτροπεία θα τελειώσει όταν η χώρα βγει στις αγορές, λένε χωρίς ντροπή. Και στις αγορές θα μας βγάλει το ΔΝΤ και η Λαγκάρντ που πιέζει για ρύθμιση του χρέους, συμπληρώνουν. Ο δανεισμός από τις αγορές αλά ΣΥΡΙΖΑ δεν διαφέρει σε τίποτα από τον αντίστοιχο του Σαμαρά. Ούτε στους στόχους ούτε στις προϋποθέσεις. Θα συμβεί, αν και όταν συμβεί, με τη σύμφωνη γνώμη των δανειστών και με τους όρους που αυτοί θα θέσουν. Η Ελλάδα θα παραδοθεί στα ληστρικά επιτόκια των αγορών όπως στο παρελθόν για να συνεχίσει να αποπληρώνει χρέη στους δανειστές. Αυτό είναι το νέο όραμα του ΣΥΡΙΖΑ. Ίδιο και απαράλλακτο με το παλιό. Και ταυτόχρονα, ανατινάζονται όλες οι γέφυρες παραγωγικής ανάταξης της χώρας με την επιτάχυνση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων. Ίδια και απαράλλακτα με πριν.
Αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις αποδέχτηκαν και μεθόδευσαν το σχέδιο πλήρους αποδιάρθρωσης κάθε παραγωγικής δυνατότητας της χώρας, αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις στήριξαν τις δεκαετίες του «θριάμβου τους» σε μια πλαστή ανάπτυξη στηριγμένη στα δανεικά και τον μεταπρατικό παρασιτισμό, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ κάνει το επόμενο βήμα. Το νέο όραμα «ανάπτυξης» είναι ο μεταπρατισμός σε συνθήκες διαρκούς αποικίας. Η κυβέρνηση ψηφίζει ύφεση για πέντε χρόνια ακόμα, πέρα και από την δική της θητεία. Εγγράφει στους καταλόγους ιδιωτικοποιήσεων ό,τι έχει απομείνει από το δημόσιο πλούτο, τις υποδομές και τις δημόσιες επιχειρήσεις. Μεταξύ αυτών αεροδρόμια, σιδηρόδρομους, ταχυδρομεία, οργανισμούς ύδρευσης, ΔΕΗ, ΕΛΒΟ και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Η χώρα εκχωρεί κάθε στρατηγικό σημείο επανεκκίνησης της οικονομίας της, σε επενδυτές που φιλοδοξούν να μετατρέψουν τη χώρα σε χώρο ελεύθερων ζωνών επιχειρηματικής δραστηριότητας των μονοπωλίων τους. Σε χώρους αποθήκευσης και διαμετακόμισης εμπορευμάτων που παράγονται αλλού και προορίζονται να πωληθούν σε άλλες αγορές.
Η Ελλάδα καταδικάζεται να παρακολουθεί σαν αποθηκάριος τις παγκόσμιες εξελίξεις και να περιμένει υπομονετικά τα νέα επεισόδια της οικονομικής κρίσης ή τους ανταγωνισμούς Δύσης και Ανατολής για να διαπιστώσει αν οι «επενδυτές» θα συνεχίσουν να την κρατούν στη ζωή με τεχνητή αναπνοή ή θα αποφασίσουν να την βγάλουν από την… πρίζα. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε χώρο όπου δεν ισχύουν η φορολογική ούτε η εργασιακή νομοθεσία. Την ίδια ώρα καμώνονται πως δίνουν μάχη για τη σωτηρία του ασφαλιστικού, το εργασιακά δικαιώματα και την ελάφρυνση των φόρων.
Η ανάπτυξη αλά ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει διαρκή καταδίκη κάθε παραγωγικής δυνατότητας της χώρας και μαζί υπονόμευση κάθε δυνατότητας υπέρβασης του καθεστώτος επιτροπείας. Σημαίνει ακόμα, διαιώνιση της φτώχειας, διάλυση του ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού συστήματος, μεγέθυνση της φυγής των νέων επιστημόνων και ολοκληρωτικής συντριβής των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.
Κεντροαριστερή καταστροφή με… ευαισθησία
Κανένας δεν είναι ηλίθιος στη κυβέρνηση και την Κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό και κανένας δεν είναι αθώος. Γνωρίζουν τι σημαίνει το σχέδιο που επιλέγουν. Και νομίζουν ότι έχουν και τη λύση.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να ασκεί πολιτική μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο των επιταγών των δανειστών στο οικονομικό και των ΝΑΤΟϊκών στο γεωπολιτικό πεδίο.
Θα εξυπηρετεί κάθε επίδοξο επενδυτή αδιαφορώντας για τη τύχη της χώρας, διαιωνίζοντας το μνημονιακό, αποικιακό καθεστώς ως αναπόδραστη πραγματικότητα.
Θα επιχειρεί να βολεύει λίγους μεγάλους επιχειρηματίες και να εκτρέφει κάθε λογής λαμόγια για να συγκροτήσει το δικό της σύστημα εσωτερικής ηγεμονίας.
Θα αφήσει στη μοίρα τους τα μικρομεσαία στρώματα να ζουν με τα ψίχουλα που θα πέφτουν από το τραπέζι των μεγάλων μέχρι να οδηγηθούν στον αφανισμό. Θα μοιράζει «ευαισθησία» την φτωχολογιά, παλιά και νέα, μέσα από ευρωπαϊκά προγράμματα με τη συνδρομή των ΜΚΟ και της κ. Φωτίου.
Και μαζί μ’ αυτά, υψηλές δόσεις παροχολογίας, νέας σοδειάς σκανδαλολογίας, πολιτικούς αιφνιδιασμούς και εκβιασμούς, ότι όποιος αντιδρά στη μοίρα ταπείνωσης ανοίγει το δρόμο στον Κούλη κ.λπ.
Ο Τσίπρας έχει λύσεις για όλα. Έτσι τουλάχιστον νομίζει…
