Ήταν πάντα η κοινωνία τόσο αδιάφορη και τόσο αλλοτριωμένη, επικεντρωμένη κυρίως σε ανούσια και ηλίθια θέματα; Ο αποπροσανατολισμός από τα καίρια ζητήματα είναι τυχαίος ή άλλοθι ενός πολιτισμού που καταρρέει; Δεν μπορώ να θυμηθώ, αν και δεν μου λείπουν τα… έτη, εάν αυτός ο κόσμος είχε βουτήξει άλλη φορά τόσο κοντά στον πάτο ή ζούμε εμείς αυτές τις… ιστορικές στιγμές τώρα.
Βεβαίως και υπάρχουν φωτεινές ενδείξεις αφύπνισης, βεβαίως και βλέπουμε ομάδες -κυρίως νέων ανθρώπων- να διαμαρτύρονται ενάντια στην κτηνωδία, αλλά δυστυχώς δεν υπάρχει μαζικό κίνημα, δεν υπάρχουν συντονισμένες κινητοποιήσεις διαρκείας που να δημιουργήσουν ελπίδες για ρωγμές, αν μη τι άλλο, μέχρι να σπάσει το απόστημα.
Κι όμως, υπήρχαν οιωνοί πως η ανθρωπότητα θα είχε το μέλλον που της άξιζε όταν, σύμφωνα με την Αμερικανίδα αρχαιολόγο Μάργκαρετ Μιντ σε μια διάλεξή της είπε πως η πρώτη απόδειξη πολιτισμού ήταν ένα σπασμένο, ανθρώπινο μηριαίο οστό 15.000 ετών που βρέθηκε σε κάποια ανασκαφή.
Σπασμένο οστό συνυφασμένο με τον πολιτισμό; Κι όμως, αυτό το σπασμένο οστό που είχε ίχνη επούλωσης, μαρτυρά πως 15.000 χρόνια πριν, κάποιος άνθρωπος ασχολήθηκε με τον τραυματισμένο συνάνθρωπό του, βοηθώντας τον κι όχι εγκατάλειπόντάς τον. Σε ανάλογες περιπτώσεις τραυματισμού, όπως έχουμε δει σε ντοκιμαντέρ, το πληγωμένο ζώο εγκαταλείπεται στην τύχη του και ως φυσικό επόμενο γίνεται βορά των αρπακτικών – όπως συμβαίνει ακόμα στο ζωικό βασίλειο.
Στην περίπτωση της Μ. Μιντ, όμως, έχουμε αποδείξεις πως τη στιγμή που ένας πρωτόγονος ενδιαφέρεται για έναν άλλον πρωτόγονο βοηθώντας τον να επιβιώσει, τότε έχουμε το χρονικό σημείο εκκίνησης του πολιτισμού. Από κει που ένα παράθυρο ανοίγει και ένας αδύναμος σταματά να γίνεται το «φαγητό» ενός δυνατότερου.
37.000 νεκροί Παλαιστίνοι μέχρι στιγμής στη Γάζα, τα περισσότερα παιδιά – ανήμπορα, αδύναμα, αφήνονται στις βουλιμικές ορέξεις των όρνεων. Το παράθυρο έκλεισε…
