Έτσι όπως διαμορφώνεται πλέον το σκηνικό της πολιτικής ζωής, διαπιστώνουμε πως ό,τι είχαμε μάθει έως τώρα έχει αλλάξει άρδην. Όχι πως δεν συνέβαιναν και στις καλύτερες οικογένειες παρόμοια περιστατικά, αλλά εδώ μιλάμε πως πρόκειται ακριβώς για τον κανόνα.
Έχει παγιωθεί στη συνείδηση του κόσμου πως εάν δεν έχεις χαρακτηριστικά μαφιόζου όχι απλώς δεν πρόκειται να διακριθείς, ούτε καν να επιζήσεις. Παιδεραστές, προαγωγοί, κατσαπλιάδες, καταχραστές, εκβιαστές… στρατός ολόκληρος από παραβατικούς τύπους έχει κατακλύσει τη δημόσια ζωή. Μας διαφεντεύουν, μας διατάζουν, μας τιμωρούν και αποφασίζουν για το μέλλον μας, απόλυτα και αδιαπραγμάτευτα.
Με απύθμενο θράσος άτομα που θα έπρεπε να βρίσκονται στο περιθώριο κατακτούν υψηλά αξιώματα, αμείβονται αδρά και χαίρουν της εκτίμησης των κυβερνώντων. Ζούμε στην εποχή που ξεπληρώνοντας γραμμάτια η πολιτική ορθότητα ταυτίζεται με οτιδήποτε βρόμικο, ποταπό και παρακμιακό υπάρχει.
Απορούμε πώς φυγόδικοι φασίστες ζουν ξέγνοιαστοι και προστατευμένοι, πώς άνθρωποι της τέχνης και του πολιτισμού «ξεπλένονται» από κρατικά και ιδιωτικά ΜΜΕ, πώς οι τράπεζες μπορούν να παίρνουν τα σπίτια μας, αλλά κάνουν σχεδόν πλήρες κούρεμα στις υποστηρικτικές τους εφημερίδες, πώς ενώ ο κόσμος στενάζει από την ανέχεια, αυτοί επιδοτούν την Εκκλησία γιατί έχει, ως επιχείρηση κι αυτή, τη χασούρα της, πώς νομιμοποιούν κάθε δική τους παρανομία και στοχοποιούν κάθε δική μας αντίδραση.
Σε μια ήδη πτωχευμένη χώρα με τους κατοίκους της στα όρια ο περιφερόμενος θίασος κάνει χατίρια στους χατζηαβάτηδές του, προκλητικά και ασύστολα. Σ’ αυτή τη χώρα, που τη θεωρούν κτήμα τους βεβαίως, ασελγούν εδώ και δεκαετίες στήνοντας παράνομα παιχνίδια, ξεπουλώντας και αφανίζοντας το φυσικό πλούτο της σαν να ήταν δικό τους περιουσιακό στοιχείο.
Μας περιπαίζουν χαλαρά σερβίροντάς μας ‒τάχαμου‒ νομιμότητα και εθνική περηφάνεια ανακατεμένα με γκλίτερ και τηλεοπτική δυσοσμία τόση, που ξεχειλίζει μέσα από τα θωρακισμένα αυτοκίνητά τους και ξεφεύγει από τους μυριάδες φρουρούς τους.
