Ένας από τους ομιλητές στην κεντρική εκδήλωση του φετινού Resistance Festival ήταν ο Δρ Ομάρ Νασάμπε, πανεπιστημιακός, αναλυτής και δημοσιογράφος από τον Λίβανο, χαρακτηριστικός εκπρόσωπος της γενιάς που ωρίμασε στα χρόνια της νικηφόρας Αντίστασης ενάντια στο Ισραήλ. Καθηγητής στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού από το 2001 ως το 2016, τώρα διδάσκει στο Πανεπιστήμιο ΑΖΜ στην Τρίπολη του Λιβάνου, ως ειδικός σε θέματα Ποινικής Δικονομίας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Διατέλεσε σύμβουλος του 
Με την ομιλία του ο Δρ Νασάμπε μας πρόσφερε μια περιληπτική αλλά κατατοπιστική πληροφόρηση για την κατάσταση στη χώρα του, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι συμπατριώτες του και τον τρόπο να ξεπεραστούν. Δεν αρκέστηκε όμως σε αυτό. Ήδη από το βράδυ της εκδήλωσης πρότεινε τρόπους ώστε και τα επόμενα Resistance Festival να δυναμώσουν, εκτιμώντας ότι πρόκειται για πρωτοβουλία που υπηρετεί την αμοιβαία επωφελή συνεργασία των λαών της γειτονιάς μας. Επιπλέον, πρότεινε μια τακτική συνεργασία μεταξύ του Δρόμου και του Ουράνιου Τόξου, ώστε να μην υπάρχουν μεγάλα χρονικά κενά στον αναγκαίο διάλογο και την αμοιβαία πληροφόρηση για τις εξελίξεις στις δύο χώρες. Περισσότερα όμως γι’ αυτό, σε επόμενο φύλλο της εφημερίδας μας!
Αγαπητές φίλες και φίλοι, σας ευχαριστώ για την πρόσκληση να συμμετάσχω στη συζήτηση με θέμα «Η “γειτονιά” μας: Λαοί και χώρες σε ταραγμένα νερά». Η δική μου χώρα, ο Λίβανος, βυθίζεται αυτή τη στιγμή στα ταραγμένα νερά! Ο Λίβανος υποφέρει από μια σοβαρή και άνευ προηγουμένου οικονομική κατάρρευση, καθώς και από εσωτερικές πολιτικές και σεχταριστικές διαιρέσεις που τροφοδοτούνται από την επέμβαση των ΗΠΑ.
Η κρίση την οποία βιώνουμε καταστρέφει δημόσιους θεσμούς και κρατικούς φορείς. Η δημόσια υγεία, η εκπαίδευση, η δικαιοσύνη και η ασφάλεια καταρρέουν, καθώς το εθνικό νόμισμα υποτιμήθηκε κατά 2000%. Η δε δικαστική έρευνα για την πολύνεκρη έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού το 2021 παρεμποδίζεται από τις εντάσεις μεταξύ των διαφόρων θρησκευτικών κοινοτήτων και από την έλλειψη ανεξαρτησίας του δικαστικού σώματος.
Από την έναρξη του πολέμου στη Συρία, το 2011, εκατοντάδες χιλιάδες Σύριοι κατέφυγαν στον Λίβανο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ήδη ανήσυχη από τον μεγάλο αριθμό Σύριων προσφύγων που προέρχονται από την Τουρκία, δεν θέλει όσοι από αυτούς βρίσκονται στον Λίβανο να περάσουν στην Ευρώπη. Ωστόσο, η οικονομική κατάρρευση και οι αυξανόμενες πολιτικές εντάσεις αποσταθεροποιούν τη χώρα και σπρώχνουν τους Σύριους να προσπαθήσουν να βρουν καταφύγιο στη Δύση. Πολλοί Σύριοι και Λιβανέζοι που υποφέρουν από την κρίση προσπαθούν όλο και πιο πεισματικά να πλεύσουν προς την Ευρώπη, και έχουν σημειωθεί πολλά θανατηφόρα ατυχήματα και εντάσεις με το λιβανέζικο ναυτικό.
Την ίδια στιγμή, ο ισραηλινός στρατός συνεχίζει να κατέχει τμήμα του Νοτίου Λιβάνου, παραβιάζοντας την Απόφαση 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο ισραηλινός στρατός απειλεί όλο και περισσότερο τον Λίβανο, ειδικά από τότε που ανακαλύφθηκαν αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στις ακτές της Ανατολικής Μεσογείου. Αυτό είναι το γενικό περίγραμμα που ωθεί τον Λίβανο προς τα κάτω… Επιτρέψτε μου τώρα να αναφερθώ επιγραμματικά στις αιτίες κάθε μεγάλου προβλήματος.
Α. Η οικονομική κατάρρευση προκλήθηκε λόγω:
- της διαφθοράς της πολιτικής άρχουσας τάξης
- των αμερικανικών πιέσεων στην οικονομία του Λιβάνου, με στόχο να αποδυναμώσουν τη Χεζμπολά,
- της μαζικής εισροής Σύριων προσφύγων και της έλλειψης διεθνούς υποστήριξης για να καλυφθούν οι ανάγκες τους,
- της συμμαχίας του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας με διεφθαρμένους πολιτικούς,
- της κληρονομιάς και των ψεύτικων υποσχέσεων της δεκαετίας του 1990.
Β. Η υγειονομική κρίση οφείλεται:
- στην πανδημία του Covid-19,
- στο υπέρογκο κόστος της υγειονομικής περίθαλψης και των φαρμάκων,
- στην κατάρρευση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης,
- στην επικράτηση των ιδιωτικών νοσοκομείων, που πάνω απ’ όλα βάζουν το κέρδος.
Γ. Η αυξανόμενη πολιτική ένταση πηγάζει από:
- τον σεχταριστικό διχασμό και το διαιρετικό σύστημα που ξεχωρίζει τους πολίτες ανάλογα με τη θρησκευτική κοινότητα στην οποία ανήκουν,
- την εκλογή νέου προέδρου και την επακόλουθη κρίση καταμερισμού της εξουσίας,
- την επέμβαση των ΗΠΑ στις εσωτερικές υποθέσεις του Λιβάνου.
Δ. Πρόσθετο πρόβλημα, οι απειλές του Ισραήλ και η συνεχιζόμενη κατοχή:
- Συνεχείς παραβιάσεις της Απόφασης 1701 του Συμβουλίου Ασφαλείας, και των προηγούμενων σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ.
- Κατάληψη των αγροκτημάτων Chebaa και των λόφων Kfarshouba από το Ισραήλ.
- Μυστικές διαπραγματεύσεις για τις θαλάσσιες οριοθετήσεις, με αμερικανική υποστήριξη στο Ισραήλ.
- Η αποτυχία ή μια άδικη συμφωνία για τις θαλάσσιες οριοθετήσεις μπορεί να οδηγήσει σε πόλεμο.
Αντίσταση στην ισραηλινή κατοχή και παραβιάσεις
Η Χεζμπολά και οι σύμμαχοί της στον Λίβανο και την περιοχή θα συνεχίσουν να αντιστέκονται στις πιέσεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Η Χεζμπολά θα επιμείνει επίσης στην τοποθέτησή της, ότι δεν πρέπει να επιτραπεί στους Ισραηλινούς να αρχίσουν να εκμεταλλεύονται πετρέλαιο και φυσικό αέριο στη Μεσόγειο, εάν το Ισραήλ συνεχίσει να στερεί από τον Λίβανο το δικαίωμα να πράξει το ίδιο. Εάν οι Ισραηλινοί, και οι Αμερικανοί χορηγοί τους, αρνηθούν μια δίκαιη επίλυση του ζητήματος, η Χεζμπολά θα πλήξει τα πλοία και τις υπεράκτιες εγκαταστάσεις τους.
Αντίσταση στις πιέσεις ΗΠΑ, Ε.Ε. και ΟΗΕ
Οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με τα Ηνωμένα Έθνη, υποτίθεται ότι θα υποστήριζαν την επιστροφή των Σύριων στη χώρα τους. Υποτίθεται, επίσης, ότι το Ισραήλ πρέπει να σταματήσει να βομβαρδίζει τη Συρία (η τελευταία αεροπορική επιδρομή στη Συρία έγινε μόλις χθες). Μέχρι σήμερα, όμως, η Ε.Ε. και ο ΟΗΕ παρέχουν περιορισμένη βοήθεια στους Σύριους που έχουν καταφύγει στον Λίβανο, και ασκούν σοβαρή πίεση ώστε να μην τους επιτραπεί να επιστρέψουν στη Συρία, παρόλο που μεγάλα τμήματα της χώρας τους είναι πλέον ασφαλή.
Αντίσταση στη διαφθορά και τον σεχταρισμό
Η διαφθορά είναι ευρέως διαδεδομένη στον Λίβανο, και προστατεύεται από το σεχταριστικό σύστημα κατανομής της εξουσίας. Πρόεδροι, υπουργοί, αξιωματικοί, δικαστές, διευθυντές προσλαμβάνονται με βάση τη θρησκευτική τους πίστη, κι όχι τα προσόντα και την εντιμότητά τους. Για να αλλάξει αυτό, ο Λίβανος χρειάζεται ένα κοσμικό σύστημα διακυβέρνησης και έναν ενιαίο νόμο περί προσωπικής κατάστασης, που να ισχύει για όλους τους Λιβανέζους, αντί για τους σημερινούς 13 νόμους περί προσωπικής κατάστασης – διαφορετικούς δηλαδή για τα μέλη κάθε θρησκευτικής κοινότητας! Οι Λιβανέζοι θα πρέπει επιτέλους να απαλλαγούν από το σεχταριστικό σύστημα κατανομής της εξουσίας. Θα πρέπει να διοργανώσουν μια εθνική διάσκεψη, χωρίς ξένη παρέμβαση, για να αποφασίσουν για την οικοδόμηση μιας ενιαίας εθνικής ταυτότητας και την απαλλαγή από σεχταριστικούς διαχωρισμούς.
